Θα έχεις παρατηρήσει αρκετές φορές τον εαυτό σου να αμφιταλαντευέται αν θα πει κάτι ή όχι. Επίσης, θα έχεις παρατηρήσει αρκετές φορές να σκέφτεσαι πολύ μα να διστάζεις να πεις κάτι τελικά, είτε λόγω των καταστάσεων είτε λόγω του χαρακτήρα σου. Έχεις αναλογιστεί ποτέ, όμως, που καταλήγουν όλα αυτά που δε λες;
Το να μην λες αυτό που θέλεις έχει πλέον καταντήσει να είναι ένα από τα πιο συχνά προβλήματα της εποχής μας. Οι άνθρωποι, πλέον, ζυγίζουν τις καταστάσεις, βλέπουν τα θετικά και τα αρνητικά και ύστερα αποφασίζουν πως θα πράξουν. Άλλοι βλέπουν λίγο πιο μπροστά, στις συνέπειες, τις θεωρούν ανεπιθύμητες και για το λόγο αυτό κρατιούνται πίσω. Δεν είναι απαραίτητα κακό ή καλό, σωστό, λάθος ή όπως θέλει να το ονομάσει κάποιος. Είναι όμως μια κατάσταση που αφήνει πίσω της άλλες καταστάσεις, άλυτες και καθόλου ξεκάθαρισμένες.
Οι κύριοι λόγοι που κάποιος θα επιλέξει τη σιωπή τη συγκεκριμένη στιγμή είναι πολλοί και όχι πάντα οι ίδιοι για κάθε άτομο και κατάσταση. Κύριο ρόλο παίζουν σίγουρα η αμφιβολία, ο φόβος, ένα γρήγορο ή καλά διαπιστωμένο συμπέρασμα- κάτι που, όμως, δεν ταιριάζει απαραίτητα με την πραγματικότητα, η συναισθηματική φόρτιση, το άτομο που έχουμε απέναντι μας καθώς και η αντίδραση του, η ψυχολογία και η αντοχή μας. Ένας συνδυασμός όλων αυτών και, μερικές φορές, ακόμα περισσοτέρων μας οδηγούν στην κρίσιμη απόφαση να μην πούμε αυτό που θέλουμε/ αισθανόμαστε/ έχουμε ανάγκη. Άρα, τελικά, επιλέγουμε να το αφήσουμε, μάλλον για μια άλλη φορά. Βέβαια, αυτή η άλλη φορά μπορεί και να μην έρθει ποτέ. Δεν μπορείς να επιλέγεις με βάση αυτό το κριτήριο καθώς δεν μπορείς να υποσχεθείς στον εαυτό σου ότι την άλλη φορά θα βρεις το κουράγιο, τη δύναμη και ότι άλλο σου έλειπε, αλλά και ότι θα αποβάλλεις όλα αυτά που τελικά σε κράτησαν πίσω.
Είτε, όμως, πρόκειται για αναβολή, είτε πρόκειται για διαγραφή, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία τώρα. Αυτό αφορά ένα άλλο πεδίο, εκείνο της ανεύρεσης του θάρρους( και του διωγμού του κάθε αρνητικού συναισθήματος). Αυτό που έχει σημασία και επείγει είναι να σκεφτείς τι κάνεις στον εαυτό σου, τι ακριβώς του προκαλείς όταν δεν εκφράζεις τελικά αυτά που θέλεις. Το αποτέλεσμα της πράξης σου είναι να κρατάς μέσα σου, όλα αυτά που ήθελες να πεις. Λογικό δεν είναι; Αφού δεν τα είπες, δεν σημαίνει ότι αυτόματα διαγράφηκαν και δεν τα νιώθεις πια. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Το χειρότερο κομμάτι είναι αυτό που έπεται εξαιτίας του.
Αυτά που κρατάς μέσα σου, δεν μπορούν να μείνουν εκεί για πολύ καιρό. Είναι σαν κάτι που παλεύει συνέχεια να βγει και εσύ δεν το αφήνεις, για αυτό και θα ψάξει να βρει εναλλακτικό τρόπο να βγει. Μπορεί να βγει ως κακία προς το άτομο εκείνο που δεν είπες αυτά που ήθελες, ή ακόμα και κακία προς άλλο άτομο ή άτομα. Μπορεί να βγει ως στεναχώρια προς εσένα, που δεν κατάφερες να κάνεις αυτό που ήθελες . Αν βγει σε μορφή απογοήτευσης, μπορεί να συνοδεύεται και από δάκρυα. Μπορεί να βγει ως μια (μόνιμη) άρνηση και νευρικότητα προς το οτιδήποτε κι αν συμβαίνει γύρω σου. Ή να βγει ως θυμός, πίεση, άγχος,, αμφισβήτηση, πόνος.
Θυμήσου, μπορεί να πάρει όποια μορφή θέλει για να βγει από μέσα σου. Και το σίγουρο είναι ότι θα βρει τρόπο για να βγει από εκεί. Εσύ απλά αποφασίζεις αν θα το αφήσεις να βγει αυτούσιο ή ως κάτι άλλο που δεν είναι πραγματικά.
