Παιδικά παιχνίδια μιας άλλης γενιάς

Κάποτε…

Τα παιδικά παιχνίδια μιας άλλης γενιάς  ήταν κυρίως ομαδικά. Ήμασταν πιο ελεύθερα τα παιδιά και παίζαμε όλα μαζί. Υπήρχε μεγαλύτερη ανεμελιά. Παιδικά παιχνίδια με τις ώρες, χωρίς άγχος, βγάζαμε όλη μας την ενέργεια στους δρόμους και δεν την κλείναμε μέσα στις ψυχές μας.

Κλέφτες και αστυνόμοι

Το πρώτο παιδικό παιχνίδι που θυμάμαι από πολύ μικρή, είναι οι κλέφτες και η αστυνόμοι.

Τα καλοκαίρια που πήγαινα διακοπές στην γιαγιά μου στο χωριό, μαζευόμασταν όλα τα παιδιά, περίπου 15 παιδιά. Χωριζόμασταν σε ομάδες. Μια ομάδα κλέφτες και μια ομάδα αστυνόμοι.

Οι αστυνόμοι προσπαθούσαν να πιάσουν τους κλέφτες, όσοι κλέφτες ήταν ελεύθεροι μπορούσαν να τους βγάλουν τους άλλους από την φυλακή, όταν κανείς από τους αστυνόμους δεν πρόσεχε.

Ένα ατελείωτο παιχνίδι με πολύ κυνηγητό. Περνούσε η ώρα με αγωνία, γέλια και χαρά.

Κυνηγητό

Ένα από τα πολλά παιδικά παιχνίδια που έχω παίξει πολύ, ήταν το κυνηγητό. Μαζευόμασταν όλα τα παιδιά της γειτονιάς στο πάρκο, που ήταν κοντά στο σπίτι μας και από νωρίς το απόγευμα παίζαμε σαν μανιασμένα κυνηγητό. Αυτή η αίσθηση του τρεξίματος και της αγωνίας να μην σε πιάσει ο αντίπαλος, ανέβαζε την αδρεναλίνη, το θυμάμαι σαν τώρα.  Πόσα χιλιόμετρα άραγε να είχα κάνει τότε, τότε που το μόνο που με ενδιέφερε ήταν αν έχω διαβάσει και αν έχω καλή αντοχή για το παιχνίδι.

Κρυφτό

Για να μην βαριόμαστε, και για να υπάρχει ποικιλία στα παιδικά παιχνίδια, μαζί με το κυνηγητό, μετά παίζαμε κρυφτό. Ένας καθόταν γυρισμένος προς τον τοίχο και μετρούσε μέχρι τα 100, (5, 10, 15, 20…) , οι υπόλοιποι κρυβόμασταν σε απίθανα μέρη. Αν μας έβρισκε έλεγε φτου φτου και το όνομα μας. Αν κάποιος κατάφερνε να φτάσει στον τοίχο πριν τον πάρει ο άλλος χαμπάρι, έλεγε φτου φτου “ξε ελευθερία” και το παιχνίδι τελείωνε. Σε αυτό το παιχνίδι ένιωθα σαν ντεντέκτιβ. Συνήθως κέρδιζα, το λαχάνιασμα και το τρέξιμο για να φτάσω στον τοίχο πρώτη, είναι μια εικόνα ζωντανή ακόμα και τώρα μπροστά μου.

Λάστιχο

Ένα καθαρά γυναικείο παιχνίδι. Ένα παιδικό παιχνίδι που ήταν διασκεδαστικό αλλά και πολύ καλή γυμναστική. Δύο κορίτσια καθόταν η μια απέναντι από την άλλη σε απόσταση και έβαζαν το λάστιχο στα πόδια τους. Ένα άλλο κορίτσι πήδαγε ανάμεσα στο λάστιχο χωρίς να το ακουμπήσει. Το παιχνίδι δυσκόλευε όταν το λάστιχο ανέβαινε μέχρι τις μασχάλες. Συνήθως λεγόταν και ένα τραγούδι με αυτό το παιχνίδι, συγνώμη αλλά δεν μπορώ με τίποτα να το θυμηθώ. Σαν μικρό κορίτσι ήταν ένα ευχάριστο παιδικό παιχνίδι και έπρεπε να έχεις καλή φυσική κατάσταση, που πλέον απέχουν πολύ αυτά τα χρόνια και η αντοχή βέβαια.

Αγαλματάκια

Τι θυμήθηκα τώρα…

Ένα παιδί γυρνούσε προς τον τοίχο και έλεγε την φράση “αγαλματάκια, αγέλαστα, ακούνητα”, μόλις γυρνούσε προς τα εμάς έπρεπε να μείνουμε ακίνητοι, όποιος κουνιόταν πριν γυρίσει προς τον τοίχο έχανε. Ένα παιδικό παιχνίδι που το παίζαμε πολύ στο δημοτικό, στα διαλείμματα.

Μακριά γαϊδούρα

Στις πιο μεγάλες τάξεις του δημοτικού, μεταξύ πέμπτης και έκτης δημοτικού, παίζαμε την μακριά γαϊδούρα.  ένα παιδί στο τοίχο, γυρισμένο προς τα εμάς ήταν το μαξιλαράκι. τέσσερα ή και παραπάνω παιδιά έσκυβαν ανάμεσα στα πόδια και δημιουργούσαν μια σειρά. Τα υπόλοιπα παιδιά πηδούσαν πάνω στις πλάτες τους και προσπαθούσαν να μείνουν περισσότερο πάνω. Όποιος άντεχε και δεν έπεφτε ήταν και η νικητήρια ομάδα. Ήταν ένα παιχνίδι με δύο ομάδες.

Ήταν ένα δύσκολο και βάρβαρο παιχνίδι για μένα. Καθώς υπήρχε μεγάλος κίνδυνος τραυματισμού. Έπρεπε να έχεις καλό άλμα και να ξέρεις πως πέφτεις. Συνήθως το παίζαμε κρυφά, δεν μας άφηναν οι δάσκαλοι, λόγω το ότι θεωρούταν επικίνδυνο.

Κουτσό

Τι να θυμηθώ από αυτό το παιχνίδι, ένα καλλιτεχνικό παιχνίδι με ισορροπία μαζί. Με μια κιμωλία ή ένα κομμάτι τούβλο, ζωγραφίζαμε στο πάτωμα νούμερα με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Μετά πετούσαμε μια πέτρα, όπου έφτανε έπρεπε να την πιάσουμε με κουτσό χωρίς να πέσουμε, όποιος έφτανε στο τέλος ήταν νικητής.

Μήλα

Ένα πολύ διασκεδαστικό ομαδικό παιδικό παιχνίδι ήταν τα μήλα.

Δύο ομάδες, δύο παιδιά ένα από κάθε ομάδα απέναντι σε μεγάλη απόσταση. Μια μπάλα το εργαλείο μας.  όλα τα παιδιά και των δύο ομάδων στο κέντρο ακριβώς. Όταν ο ένας παίχτης έριχνε την μπάλα απέναντι δεν έπρεπε να μας πετύχει. Αυτός που έμενε μέχρι το τέλος ήταν ο νικητής και έτσι η ομάδα έπαιρνε τον πόντο.

Απολογισμός

Πόσα ακόμα όμορφα πράγματα να θυμηθώ, για την δική μου παιδική γενιά. Όλα τα παιχνίδια είχαν σκοπό την ομαδικότητα, την κοινωνικότητα, την στρατηγική και την γυμναστική. Μέσα από το παιχνίδι και την διασκέδαση φτιάχναμε την φυσική μας κατάσταση. Δυστυχώς η νέα γενιά δεν γνωρίζει πολλά από αυτά τα παιδικά παιχνίδια, ίσως και κανένα. Κλεισμένα στο σπίτι μπροστά από μια οθόνη, παιχνίδια ατομικά στο κινητό και όταν βγαίνουν έξω έχουν ξεχάσει ακόμα και να μιλάνε. Θλίβομαι, γιατί στην δική μας εποχή ξεσπούσαμε μέσα από το παιχνίδι και έτσι είχαμε πολύ καλύτερη ψυχική υγεία.