Μονάχα όσοι αγαπάς μπορούν να σε πληγώσουν

Έχεις μείνει ποτέ τόσο μόνος που να σου αρέσει τελικά; Ζούμε σε μια εποχή που εάν δεν έχεις σχέση, δεν υπάρχεις. Είναι καλά, μόνο όσοι έχουν σχέση, μόνο όσοι δίνονται ολοκληρωτικά σε κάποιον. Και με τον εαυτό μας τι γίνεται; Όταν συνειδητοποιείς ότι ακόμα κι αυτός που θα ήταν πάντα εδώ για σένα, που σε έχει στηρίξει ξανά και ξανά, έρχεται η ώρα που θα φύγει και δεν θα τον νοιάζει για το τι θα αφήσει πίσω του όσο και αν τον αγαπάς;

Θα είσαι μόνος σου, μέχρι να έρθει η ώρα που θα βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος για να ακούσει ολοκληρωτικά την ψυχή σου. Θα δει τις πληγές σου, τον πόνο σου, το άγχος σου, αλλά και την ελπίδα σου, τη λάμψη σου, κάθε τι όμορφο που είναι θαμμένο μέσα σου. Αυτός είναι εκείνος που θα σε ζωντανέψει, που θα βγάλει προς τα έξω την καλύτερη εκδοχή τον εαυτό σου, και θα σε κάνει να γκρεμίσεις τους τοίχους σου.

Μέχρι τότε όμως; Κλειδαμπαρώνεσαι στο καβούκι σου και δεν αφήνεις χώρο σε κανέναν. Οι σκέψεις σου είναι δικές σου, και δεν θες να τις μοιράζεσαι. Είσαι μονάχα εσύ και ο εαυτός σου. Περιμένεις όμως, ελπίζεις. Περιμένεις αυτόν τον άνθρωπο και σκέφτεσαι μέσα σου πως όταν φανεί, δεν θα τον αφήσεις να φύγει.

Μα οι σχέσεις είναι τόσο περίπλοκες. Οι ψυχές των ανθρώπων κρύβουν τόσα και τόσα μέσα τους, που είναι τόσο δύσκολο να βρεις εκείνον που θα σου ταιριάξει. Εκείνον που θα σε κάνει να κουμπώσεις μαζί του, στην αγκαλιά του. Είναι δύσκολο σε μια εποχή του ο,τι να ναι να βρεις το ο,τι πρέπει.

Δεν εμπιστεύεσαι, κλείνεσαι στον εαυτό σου κι αφήνεις τα πράγματα να κυλήσουν. Τουλάχιστον όταν είσαι μόνος σου, δεν κινδυνεύεις να πληγωθείς από κανέναν. Γιατί έχεις μάθει καλά (κι αν όχι ακόμα, σύντομα θα μάθεις), ότι μόνο αυτοί που αγαπάς, μπορούν να σε προδώσουν. Γιατί όταν αφήνεις τον ψυχικό σου κόσμο να εξαρτάται τόσο πολύ από κάποια άτομα, μένεις εκτεθειμένος κάποια στιγμή. Γίνεσαι εύθραυστος και στο τέλος δεν ξέρεις από που να πιαστείς.

Δε βαριέσαι, λες. Καλύτερα μόνος, να είσαι εσύ ο κύριος του εαυτού σου. Να είσαι εσύ και μόνο εσύ η αιτία της ευτυχίας σου και καμιά φορά η αιτία της θλίψης σου. Μέχρι εκείνη τη μέρα που θα βρεις αυτό το άτομο, που θα σε κάνει να είσαι μαζί του και θα το αγαπάς χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Μένοντας στην αναζήτηση λοιπόν…

Σύνταξη κειμένου: Δανάη Τσαντήλα

Επιμέλεια κειμένου:  Κλεοπάτρα Μπράιτ