Ο οπτιμισμός είναι το όπιο του λαού

«Ο οπτιμισμός είναι το όπιο του λαού! Το υγιές πνεύμα βρωμάει βλακεία. Ζήτω ο Τρότσκι!» γράφει ο Λούντβιχ, λογοτεχνικός ήρωας στο «Αστείο» του Μίλαν Κούντερα, στην κοπέλα του τη Μαρκέτα. Είναι μία φράση που ειπώθηκε σαν ένα αστείο ενάντια στην κομματική προσήλωση που διακατείχε την κοπέλα αυτή.

Αν διαχωρίσουμε όμως την παραπάνω φράση από την υπόλοιπη ιστορία, βλέπουμε πως ο Λούντβιχ είπε κάτι που ανταποκρίνεται πλήρως στην εικόνα της εποχής μας… «Πού κολλάει όλο αυτό όμως;» θα αναρωτηθείς εύλογα! Η απάντηση βρίσκεται στα ίδια τα σκέλη της φράσης αυτής.

Ο οπτιμισμός είναι το όπιο του λαού. Ναι, το σύστημα μας θέλει αθεράπευτα αισιόδοξους! Και εν μέρει το έχει πετύχει. Μέσα από ψεύτικες εικόνες και ατελείωτο καταιγισμό από lifestyle που μας προβάλλει μέσα από τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής… Εξημέρωσης;), και επίσης μέσα από τον κλάδο της διαφήμισης.

Πιστεύουμε ότι είμαστε ευτυχισμένοι αποκτώντας όλο και περισσότερα καταναλωτικά αγαθά, βγαίνοντας για καφέ ή ποτό, και βγάζοντας ατελείωτες “selfies”, τις οποίες αναρτούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την προσδοκία να λάβουν όσα περισσότερα “likes” γίνεται. Έτσι, νομίζουμε πως περνάμε καλά και πως γινόμαστε αντικείμενο θαυμασμού από τους διαδικτυακούς μας «φίλους».

Αλλά η αντίληψη αυτή περνάει και στην καθημερινότητα. Με τη συνεχή επαφή μας με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εισχωρούμε σε μία αδράνεια, νομίζοντας πως όλα στη ζωή είναι ωραία, παραδειγματιζόμενοι απ’ αυτά που βλέπουμε στην αρχική σελίδα του Facebook μας! Κι ας περνάμε τη χειρότερη κρίση του αιώνα, πλέον εμάς δε μας αφορά αυτό. Η αισιοδοξία και η αδράνεια πλέον έχουν συνδεθεί με τον καταναλωτισμό και την καλοπέρασή μας.

Το υγιές πνεύμα βρωμάει βλακεία. Σωστό, αν αναλογιστούμε τι σημαίνει «υγιές» και «φυσιολογικό» στην εποχή μας. Ως φυσιολογικό και υγιές στις μέρες μας θεωρούμε αυτό που ανταποκρίνεται στα πρότυπα που μας επιβάλλει η μόδα. Το πνεύμα μας έχει αλλοιωθεί και τα πάντα πλέον εξαρτώνται από τον τρόπο που ντυνόμαστε και κουρευόμαστε, από τη μουσική που ακούμε, τον τρόπο που διασκεδάζουμε, ακόμα και από τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις που έχουμε.

Βρισκόμαστε μέσα σε μία τεράστια «κρεατομηχανή», η οποία μας συμπιέζει, μας πολτοποιεί σαν προσωπικότητες, και αυτό που βγαίνει είναι στρατιές ανθρώπων, ομοίων μεταξύ τους στο στυλ, στο ντύσιμο, σε όλα. Μια βόλτα στον δρόμο θα σας πείσει γι’ αυτό.

Τα παραπάνω κριτήρια, λοιπόν, ορίζουν πλέον το φυσιολογικό και το υγιές, εφόσον η εικόνα που θα δείχνει κάποιος προς τα έξω θα είναι αυτή που επιβάλλει ο «σύγχρονος τρόπος ζωής». Έτσι, φτάνουμε στο σημείο να κατακρίνουμε οτιδήποτε το διαφορετικό, θεωρώντας το ακόμη και μη φυσιολογικό. Με λίγα λόγια, η κοινωνία μας τείνει να μετατραπεί σ’ ένα ατελείωτο κοπάδι από πρόβατα δίχως βούληση, με μία τεράστια βλακεία σαν χαρακτηριστικό μας, νομίζοντας ότι όλο αυτό είναι νορμάλ…

Ζήτω ο Τρότσκι όμως;! Ναι, ζήτω ο Τρότσκι, ο Μπολσεβίκος αυτός επαναστάτης που ανέπτυξε τη θεωρία της διαρκούς επαναστάσεως.

Δανειζόμενος την έκφραση «Διαρκής Επανάσταση», θα της δώσω μία άλλη ερμηνεία: την ανάγκη μας να κάνουμε καθημερινά τη δική μας προσωπική επανάσταση ενάντια στα πρότυπα που επιβάλλονται από την κοινωνία, να μην πάψουμε δηλαδή, να υποστηρίζουμε τη μοναδικότητα καθενός από εμάς.

Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, κι αυτό είναι που κάνει τον κόσμο μας όμορφο!

Ας μην προσπαθούμε, λοιπόν, να γίνουμε όλοι ίδιοι μέσα από πρότυπα και μόδες, κι ας αφήσουμε την ψυχή μας ελεύθερη να εκφράζεται. Αυτό είναι το παν!

-Σύνταξη κειμένου: Γρηγόρης Καραγιαννίδης

-Επιμέλεια κειμένου: Εύη Μπρούμου