Ο ασκός του Αιόλου στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία

Θεωρητικά σε όλα τα ζητήματα υπάρχει η θετική και η αρνητική πλευρά των ζητημάτων. Θεωρητικά γιατί σε ζητήματα όπως η παιδεραστία δενπροκύπτει κάτι θετικό. Δεν θα μιλήσω για την παιδεραστία ως φαινόμενο, το ιστορικό του υπόβαθρο, την ψυχολογία του παιδεραστή ή τις αιτίες που μπορούν να ωθήσουν έναν άνθρωπο στο να ασελγήσει εις βάρος μικρών παιδιών. Στο κάτω-κάτω δεν έχει και κανένα νόημα. Θα μιλήσω για την αντιμετώπιση αυτής της πράξης από την κοινωνία και την πολιτεία. 

Από τη μία πλευρά έχουμε μια κοινωνία, η οποία έχει στήσει ένα λαϊκό δικαστήριο και δικάζει τους ανθρώπους που διέπραξαν αυτά τα ειδεχθή εγκλήματα (γιατί ως τέτοια πρέπει να χαρακτηρίζονται) μέσω σχολίων τους στα κοινωνικά δίκτυα και μάζεμα υπογραφών για εξωστρακισμό ανθρώπων από διάφορες περιοχές. Θέτουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου ανθρώπους που η δικαιοσύνη με τα νομικά της κενά δεν μπόρεσε να θέσει. Από την άλλη πλευρά, έχουμε μια πολιτεία η οποία κωφεύει στις δονήσεις που έχουν προκύψει από τις νέες καταγγελίες. Δονήσεις που έχουν προκαλέσει ρήγματα στην εμπιστοσύνη του λαού απέναντι στη κυβέρνηση. Παρόλα αυτά, δεν προσπαθεί να κατευνάσει με καμία κίνηση τις φωνές (λ.χ. με την απομάκρυνση της υπουργού πολιτισμού). Ωστόσο, το ζήτημα όταν λαμβάνει πολιτειακό χαρακτήρα δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση.Έχει δημιουργηθεί ένα σκάνδαλο άνευ προηγουμένου και βλέπουμε τους πολιτικούς άρχοντες να επιρρίπτει ο ένας ευθύνη στον άλλον και τα κόμματα να επιδίδονται σε επικοινωνιακά παιχνίδια σε αγαστή συνεργασία πάντα με τα μέσα ενημέρωσης. Προφανώς, το πολιτικό κόστος δεν δύναται να το κρατήσει καμία κυβέρνηση και κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης.

Διαβάστε επίσης  Είναι σωστό να λέμε «λευκά ψέματα»;

Η προσωποποίηση των όσων έφταιξαν είναι θεμιτή. Οφειλούμε όλοι να γνωρίζουμε τους ανθρώπους που διαπράττουν εγκλήματα, όχι για πιθανή διαπόμπευση αλλά για να συσχετίζουμε ανθρώπους με τη θέση τους στον εργασιακό χώρο, τη νοοτροπία τους και εν γένει το κοινωνικό τους υποβάθρο. Κοινώς, να μπορέσουμε να δούμε την πηγή της παθογένειας. Η κομματικοποίηση αυτού του ζητήματος, την οποία δεν ξέρω αν ξεκίνησε η κοινωνία του Twitter ή οι πολιτικοί μας, ενέχει διάφορα ερωτηματικά. Αρχικά, οταν κάποιος βλέπει ένα τέτοιο ζήτημα να λαμβάνει διαστάσεις αντιπαράθεσης μεταξύ των κομμάτων, θα αποστραφεί την πολιτική. Μετά, θα απορούν οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι γιατί οι νέοι είναι “απολιτίκ”. Προφανώς και οι νέοι θα είναι απολιτίκ όταν βλέπουν πως η πολιτική σκήνή της χώρας κοντέυει να εξευτελιστεί τελείως. Λίβελοι εκτοξέυονται καθημερινά προς κόμματα, όχι πρόσωπα (!) με αποτέλεσμα οι συζήτησεις να επικεντρώνονται σε ανούσιες καταστάσεις. Οι νέοι συζητούν για τα κακώς κείμενα της κοινωνίας , απλά δεν τα χρωματίζουν πολιτικά γιατί είτε θεωρούν αυτόν τον χώρο νοσηρό είτε έχουν κάποιες “κόκκινες γραμμές”, όπως το ότι η παιδεραστία και ο βιασμός είναι ένα μείζον κοινωνικό ζήτημα και δεν επαφίεται μόνο στην ελίτ της ελληνικής κοινωνίας, όπως κάποιοι χαρακτηριστικά αναφέρουν. Η αποστροφή μπορεί να οδηγήσει και σε αδιαφορία. Τι σημαίνει αυτό; Όταν ένα ζήτημα δεν λαμβάνει και κοινωνικές διαστάσεις αλλά πάλι διχοτομούμαστε πολιτικά, φεύγει από τη σφαίρα του πολίτη. Τι εννοώ με αυτό: Πολύ εύκολα αυτήν την στιγμή έχουμε στρέψει τα πυρά προς τους πολιτικούς μας αλλά αμφιβάλλω για το πόσοι έχουμε αναλογιστεί τη θέση μας. Με αυτό εννοώ ότι και εμείς ως πολίτες, ως μια ομοιογενής κοινωνία με κάποιες ηθικές, κοινες αρχές, έχουμε ένα τεράστιο μερίδιο ευθύνης απέναντι σε αυτά τα ζητήματα. Έχουμε μήπως βρεθεί θεατές κατάστασεων που αφορούν σεξουαλικό ή λεκτικό βιασμό και δεν έχουμε πει τίποτα; Μήπως έχουμε ακούσει κλάμματα παιδιών από διπλανά διαμερίσματα; Μήπως έχουμε βρεθεί σε παρεά και έχουμε ακούσει ατάκες που διόλου αστείες ή σατιρικές δεν είναι αλλά δείχνουν τη νοοτροπία ενός πατριαρχικού προτύπου που νομίζει πως το να υποβιβάζεις έστω και λεκτικά μια γυναίκα είναι θεμιτό; Μήπως είναι η ώρα να αναθεωρήσει σύσσωμη η κοινωνία μας για κάποια ζητήματα;

Διαβάστε επίσης  Έμπλεξα με την δουλειά και δεν θα τα καταφέρω να έρθω!
Advertisements
Ad 14

Αποφάσισα να κλείσω αυτό το άρθρο με την άποψή μου, παρόλο που θέλω να προβάλλω συνέχεια διάφορες οπτικές ενός ζητήματος. Ωστόσο, σε αυτό το ζήτημα θεωρώ πως η μετριοπάθεια και η διαλλακτικότητα δεν θα επιφέρει κανένα αποτέλεσμα. Ως Αργυρή λοιπόν,  πρέπει, πιστεύω, να σταματήσουν τα επικοινωνιακά τεχνάσματα. Οι κυβερνητικές ευθύνες είναι μεγάλες, τυχαίνει(;) να κυβερνάει το κόμμα που κυβερνάει οπότε θα ρίξουμε ευθύνες στα πρόσωπα ή στα κόμματα που φταίνε; Το να ρίχνεις ευθύνες σε πρόσωπα που ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο κόμμα (ας κρίνει ο καθένας αν ανήκουν τυχαία ή όχι στο συγκεκριμένο κόμμα) πρέπει να είναι η αρχή του λιβέλου. Δεν είναι όλοι οι βουλευτές του συγκεκριμένου κόμματος παιδεραστές ή βιαστές και πιθανόν κάποιοι από αυτούς να μην είχαν και ιδέα για όλα αυτά. Δεν φταίνε όσοι ψήφισαν αυτό το κόμμα, δεν είναι υποστηρικτές των πράξεων αυτών (πιθανόν), αλλά θα φταίνε (σίγουρα) αν ψηφίσουν ξανά ανθρώπους που εμπλέκονται σε αυτό το κύκλωμα ή βάζουν πλάτες σε ανθρώπους που ανήκουν σε αυτό το κύκλωμα. Ομοίως, το ίδιο ισχύει και για οποιοδήποτε κόμμα ξεσπάσει κάτι ανάλογο. Αυτή τη στιγμή πρέπει να αλλάξουμε το κοινωνικό πλαίσιο και αυτές οι πράξεις να πάψουν να υφίστανται. Αυτό μόνο ενωμένοι μπορούμε να το κάνουμε. Ας συσπειρωθούμε λοιπόν και ας μην φοβηθεί κανένας να υψώσει τη φωνή του και να καταγγείλει ανάλογες καταστάσεις ακόμα και αν απέναντι υπάρχει ένας τύπου Κούγιας που με τη ρητορική του δεινότητα εκφοβίζει και τρομοκρατεί.

Διαβάστε επίσης  Και όμως το να είσαι φιλόλογος είναι πολύ γοητευτικό

Όλα καλύτερα να είναι εφεξής!

 

Μεγαλωμένη σε ένα επαρχιακό χωριό, η Αργυρή αντιμετωπίζει τον "έξω" κόσμο με δέος. Εντυπωσιάζεται με τα χρώματα της φύσης, την ποίηση ,το θέατρο, τον κινηματογράφο και την καλή μουσική. Αν και ξέρει πως δεν ζει σε παραμύθι, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα το οποίο θα χωράει όλους όσους αντιμετωπίζουν την ζωή με ρομαντισμό, αναζητούν απάτητα μονοπάτια, ακολουθούν οποιαδήποτε τρέλα προτείνει κάποιος και μοιράζονται την γνώση τους. Μήπως θα ήθελες να πρωταγωνιστήσεις στο παραμύθι μου;

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

The Turkish Detective: Εγκλήματα με άρωμα… Κωνσταντινούπολης

Εγκλήματα στην ΠόληΗ σειρά The Turkish Detective είναι από εκείνες
Η ψυχοθεραπεία σκοτώνει τον έρωτα;

Η ψυχοθεραπεία σκοτώνει τον έρωτα;

Έρωτας και ψυχοθεραπεία – έννοιες ασύμβατεςΗ Κόλαση του Δάντη μοιάζει