Εσύ ποιο επιτραπέζιο παιχνίδι επιλέγεις να είσαι;

Αν ήσουν επιτραπέζιο παιχνίδι, ποιο θα ήσουν;

Κάποιοι είναι αραχτοί, φωνακλάδες, γκρινιάζουν για τα ασσάκια που φέρνει η ζωή, έχουν άποψη για τις ζαριές που έπαιξες λάθος στη ζωή σου.

Άλλοι είναι φιλομαθείς, βασιλιάδες των χρήσιμων και μη πληροφοριών, είναι εκείνοι που θα ρωτήσεις πώς να σπάσεις ένα πρόγραμμα, που θα ταξιδεύουν με ένα μικρό φαρμακείο, είναι λογικοί άνθρωποι και μπορούν να βάλουν τη ζωή σε τάξη, να σε συμβουλεύσουν να κάνεις το σωστό, δεν αφήνουν τίποτα μετέωρο.

Αν έχεις φίλο, φλύαρο, υπερβολικό, κάποιον που ξέρει να λύνει και να δένει με τις λέξεις, να εξηγεί μία ιστορία παράλληλα με άλλες τρεις, αυτός ο γνωστός άνθρωπος που θα βάλει σάλτσα σε κάθε περιστατικό, που ακούγεται πολύ. Αυτοί είναι ταμπού, γιατί δεν έχουν ταμπού, γιατί βιάζονται να πουν δέκα λέξεις σε κάθε δευτερόλεπτο.

Όσοι είναι βιβλιοφάγοι, ήρεμοι, φιλήσυχοι, εκείνοι που θα αποφύγουν τα κοινωνικά δρώμενα, ίσως λίγο μοναχικοί, λίγο ατσούμπαλοι με τις συναναστροφές είναι το αγαπημένο σκραμπλ, με πολλά τετραγωνάκια γραμμάτων, βυθισμένο στην ησυχία του να βρεις τη λέξη που πρέπει, εκεί που πρέπει.

Οι τρελοί, οι φαντασιόπληκτοι, οι ονειροπόλοι, αυτοί που θα έκαναν παρέα με τη λούνα από το Χάρι-Πότερ και θα ήταν σίγουρα dixit. Εκείνοι που είναι φιλόδοξοι, καθωσπρέπει, οι άνθρωποι-μονόπολυ, οι ίσως λίγο ματαιόδοξοι (δε θέλω να θίξω κανέναν, αλλά πόσο βαριέμαι τη μονόπολυ).

Οι άνθρωποι της στρατηγικής, οι ύπουλοι, οι υποχθόνιοι, οι διπλωμάτες είναι ξεκάθαρα ρισκ, ό,τι κι αν προκύψει ξέρουν να επιβιώνουν, βρίσκονται μόνιμα σε μάχες, διαπραγματεύσεις, γνωρίζουν την τέχνη του πολέμου είτε νικούν είτε χάνουν.

Υπάρχουν πολλά πολλά υπέροχα και μη, επιτραπέζια παιχνίδια. Σίγουρα ξέρεις ανθρώπους-σκάκι, δε χρειάζεται να τους περιγράψω, ξέρεις ανθρώπους τζάνγκλσπιντ, ανθρώπουν φέιζ τεν (κακό κακό παιχνίδι).

Εγώ ξέρω ανθρώπους μπιρίμπα, ανθρώπους αγελαδοπάζαρο, καλέιντος, ανθρώπους που θα μπορούσαν να εφεύρουν δικά τους επιτραπέζια παιχνίδα.