Διλήμματα που μας βασανίζουν!

Τα διλήμματα σου είναι πάντα μια κρυμμένη φοβία, ένας υποδειγματικός φόβος αυτοσυντήρησης κρυμμένος στην ασφαλή ζωή, στην τόσο προσεγμένη επαφή με το νέο, στο «όχι», που σε φρενάρει πριν την βουτιά από τον δεκάμετρο βατήρα της «χτισμένης» με προσοχή ζωής.

Διλήμματα, ανθρώπων, έργα και παραδοχές μη κολακευτικές σε ένα σύνολο που δείχνει να μην σε αγγίζει. Προσανατολίζεσαι στο μεγάλο εγώ σου, χωρίς να σκέφτεσαι την τεράστια δύναμη των πολλών, χωρίς  εν συναίσθηση σε μια τυφλή πορεία στο σκοτάδι, γεννημένος τυφλοπόντικας με κλίση ανθρώπου μέγιστης αξίας!

Δίλημμα το πρωινό ξύπνημα, ακόμα αναρωτιέσαι τον λόγο για τον οποίο και σήμερα πήγες στην δουλειά. Αν ναι σωστά, πρέπει να πληρωθούν οι λογαριασμοί της ευμάρειας, του ευ ζην, της τακτοποιημένης ζωής, το στεγαστικό, το εξοχικό και οι οικογενειακές διακοπές, που κάθε καλοκαίρι έχεις σχεδόν μετανιώσει πριν καν ξεκινήσεις, να ζήσεις το δεκαήμερο της χαλάρωσης, που μόνο χαλάρωση δεν είναι όταν δίνεις τα εικοσάρικα σε χρόνο μηδέν και συνειδητοποιείς πως οι διακοπές στην χώρα σου, είναι ένα απαγορευμένο budget για εσένα πλέον!

Διλήμματα ζωής, γεμίζουν το κεφάλι σου κάθε ημέρα, διλήμματα καριέρας, διλήμματα ηθικά, διλήμματα πρακτικά μα πρωτίστως κοινωνικά. Είσαι με το μέρος του θύματος ή του θύτη; Μα είχε ελαφρυντικά, κοίτα αυτό και το άλλο στοιχείο, μην κρίνεις δεν ξέρεις! Μα όχι θα κρίνω, στο δικό μου μυαλό θα κρίνω, αυτό το νόημα έχει το δίλημμα, να πάρεις θέση και όχι να μείνεις αμφίρροπη και αναποφάσιστη, αλλιώς μην μπεις καν στην διαδικασία να το σκεφτείς!

Υπάρχει μια αλήθεια πίσω από κάθε δίλημμα, μια ανάγκη που σε θέτει σε θέση διλήμματος. Η ανάγκη σου να ζήσεις και τις δύο εκδοχές του διλήμματος, η δειλία του φόβου της αποτυχίας, όταν σε αυτό το σύστημα αξιών, επιβραβεύονται μόνο οι επιτυχημένοι! Μα τι επιβράβευση θα δώσουμε σε αυτόν που έχει αποτύχει; Βγες από το safe zone σου, κάνε εκείνο κάνε το άλλο αν σε ενοχλεί το παρόν σου, λένε οι tiktokers! Με ενοχλούν τα πάντα αγαπητέ που παπαγαλίζεις θεωρίες, που δεν μου κάνουν! Και τελικά τι έχει το safe zone μου που τόσο πολύ προσπάθησα να το αποκτήσω; Είναι κακό που απλώνω το κορμί μου στον καναπέ μετά το δεκάωρο δουλειάς, είναι κακό που θέλω να πάω στην Μύκονο και στην Σαντορίνη με 700 ευρώ το μήνα; Είναι κακό να θέλω να γίνουν όλα εύκολα όταν έχω την επιλογή; Είναι κακό που ψάχνω τρόπους να επιβιώσω έξυπνα ρωτά ο εικοσιπεντάρης ξεχασμένος εαυτός σου σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, μιας άλλης γης, που τα έχει όλα λυμένα!

Ακόμα ένα βασανισμός ψυχής ή μια διαφορετική οπτική με χρόνο παρόντα. Ποιο μεθυσμένο καλοκαίρι ανακάλυψες την ψυχή σου, και της είπες με γλυκόλογα, όλα όσα θέλησες. Ποιο μελαγχολικό φθινόπωρο δάκρυσες γιατί το «όλα», συνειδητοποίησες πως δεν μπορείς παρά μόνο να το πλησιάσεις; Πότε συνειδητοποίησες πόσο άπληστο είναι το «όλα;» Πόσα κύματα αποτυχίας σε κτύπησαν αλύπητα, και σε πόσα διλήμματα έμεινες με το χέρι απλωμένο; Η ευτυχία του να θέτεις διλήμματα, η απάτη της προσωπικής απόφασης, και η δύσκολη αρχή κάθε φορά που μένεις μόνος, είναι ένα από τα πολλά τιμήματα, που πληρώνεις όταν επιλέγεις!

Τα διλήμματα «έρχονται» πάντα απρόσκλητα να σε «τρυπήσουν» σε βάθος, και σκοπός τους δεν είναι ο βασανισμός αλλά ο αφυπνισμός. Τα διλήμματα περιμένουν επιλογές και αλλαγές όχι απαραίτητα ριζικές, από εκείνες που μπορούν να σε πετάξουν εκτός πορείας, αλλά μικρές από εκείνες που σταδιακά σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο! Τα διλήμματα βοηθούν να βρούμε την δική μας θέση, το δικό μας σύστημα αξιών και αλίμονο αν είναι αυστηρό και άκαμπτο διότι με αυτό τον τρόπο αποκλείουμε πιθανότητες και θετικές καταστάσεις.