Ως κοινωνικό άγχος ορίζουμε το άγχος που εμφανίζεται σε κάποιον όταν έρχεται ή όταν πρόκειται να έρθει σε επαφή με άλλους ανθρώπους. Μπορούμε να πούμε πως πάσχουμε από κοινωνικό άγχος:
-Αν αισθανόμαστε τρομερή αμηχανία ή παρουσιάζουμε συμπτώματα όπως ιδρώτα, αδυναμία άρθρωσης λόγου, τρέμουλο, ταχυκαρδία κλπ. κάθε φορά που πρόκειται να μιλήσουμε με κάποιον ακόμα και απ’ το τηλέφωνο.
-Αν μας κατακλύζει καθημερινά το μυαλό το πώς οι άλλοι θα σκεφτούν για μας και θα μας κρίνουν, “τι θα πει ο κόσμος”.
-Αν δυσκολευόμαστε να εκφράσουμε την άποψη και τη θέλησή μας και συχνά καταφεύγουμε να συναινούμε σε κάτι χωρίς να το θέλουμε.
Ας επικεντρωθούμε στο τελευταίο. Στο να λέμε συχνά “ναι” ή “έχεις δίκιο” ή “οκ” απλά και μόνο για να ξεφύγουμε από μια άβολη κατάσταση ή μια πιθανότητα διαπληκτισμού Συμφωνούμε και αποδεχόμαστε μια πρόταση χωρίς να το θέλουμε, για να μη στεναχωρήσουμε τον άλλον. Για να μη φανούμε εγωιστές. Φυσικά, δεν αναφέρομαι σε κάποιες περιπτώσεις υποχώρησης, αλλά σε επαναλαμβανόμενη προσωπική μας υποχώρηση απέναντι στις συναναστροφές μας.
Για ποιο λόγο όμως αδυνατούμε να επιμείνουμε στη θέση μας; Γιατί διστάζουμε να απορρίψουμε μια πρόταση που διαταράσσει το πρόγραμμά μας ή που μας απομακρύνει κατά πολύ από το comfort zone μας; Ο επικρατέστερος λόγος είναι γιατί έτσι είμαστε. Ή μάλλον έτσι γίναμε. Σημαντικό ρόλο, δηλαδή, διαδραμάτισε η οικογένειά μας σε αυτό, συχνά ακούσια.
Ερχόμαστε, λοιπόν, στο τι μπορεί να γίνει από δω και στο εξής. Γενικότερα, το κοινωνικό άγχος μπορεί να θεραπευτεί με τη βοήθεια ψυχολόγου και σε κάποιες περιπτώσεις μέσω φαρμακευτικής αγωγής. Όσον αφορά όμως τη συγκεκριμένη μορφή κοινωνικού άγχους τα πράγματα φαίνεται να είναι απλούστερα και να εξαρτώνται περισσότερο από εμάς τους ίδιους. Αυτό βέβαια δε σημαίνει να περάσουμε στην ακριβώς αντίθετη συμπεριφορά. Απλώς να μάθουμε να διεκδικούμε τα θέλω μας. Και να διαπραγματευόμαστε όσα είναι πέραν των επιθυμιών και των δυνατοτήτων μας.
Δεν πειράζει να πεις όχι σ’ αυτόν τον καφέ με φίλους αν είσαι “στα down σου”, επειδή το είχες υποσχεθεί και φοβάσαι μη χαλάσει η παρέα εξαιτίας σου.
Δεν πειράζει να πεις όχι σ’ αυτό το κέρασμα που θα σε βγάλει από το πρόγραμμα διατροφής σου ή τέλος πάντων θα σε κάνει να νιώσεις ενοχές αργότερα.
Δεν πειράζει (εισάγετε εδώ τις δικές σας σκέψεις,περιπτώσεις… *wink* )
Δικαιούσαι να εκφράσεις αυτά που θες. Και νια διαπραγματευτείς όσα δε θες. Και να συμβιβαστεί για μια φορά και η άλλη πλευρά. Όχι δε θα σε μισήσουν, δε θα σκεφτούν ό,τι χειρότερο μπορείς να βάλεις εσύ στο μυαλό σου. Ίσως να δυσαρεστηθούν προσωρινά. Το πιο πιθανό είναι ότι θα σε καταλάβουν.
Μέχρι, λοιπόν, να έρθει η φορά που θα διεκδικήσεις τη θέση σου, σήκω πάνω και ελευθέρωσε όλους τους αντιρρησίες εαυτούς σου που μέχρι τώρα κατέπνιξες. Πες δυνατά ένα μεγάλο όχι, για όλες τις φορές που απάντησες καταφατικά χωρίς να συμφωνείς πραγματικά. Είναι κι αυτό μια αρχή.
https://www.youtube.com/watch?v=UKp2CrfmVfw
Παρόμοια άρθρα που μπορεί να σ’ενδιαφέρουν:
- Χαμένο το μυαλό το λογικό με καρδιά ξεμυαλισμένη
- Yolo: Αν όχι τώρα, πότε;
- Τρεις χορδές φτιαγμένες από ιστορία
- Είναι η «ζωή» ωραία , αλλά τα έχει μ’ άλλον;
- Εκείνα τα φιλιά…
