Αναζητώντας δρόμους ενθάρρυνσης που θα οδηγήσουν στην αισιοδοξία

Πολλές φορές θα συλλάβαμε τον εαυτό μας να αισθάνεται εγκλωβισμένος σε διάφορες καταστάσεις, είτε προσωπικές, είτε κοινωνικές, είτε εργασιακές. Θέλουμε να δραπετεύσουμε από την ασφυκτική κατάσταση του έντονου στρες και δεν μπορούμε, προφανώς γιατί δεν έχουμε το θάρρος να προσχωρήσουμε σε αλλαγές στη ζωή μας.  Έχουμε από τη φύση μας την τάση να αντιδρούμε ως ανήσυχοι άνθρωποι, μία τάση η οποία μπορεί να προσφέρει αλλαγές προς το καλύτερο.  Γιατί όμως ενώ επιχειρούμε να αντιδράσουμε, δεν μπορούμε, ώστε να βαδίσει αυτή η κατάσταση προς το καλύτερο;

Για να αλλάξουμε την κατάσταση, θα πρέπει η ίδια να ξεφύγει από τη στασιμότητά της και ο μόνος τρόπος είναι η αλλαγή. Η πρώτη αλλαγή που μπορούμε να κάνουμε, πηγάζει από τον ίδιο μας τον εαυτό. Ο καθένας έχει τη δυνατότητα να αλλάξει, όμως δεν το επιχειρεί γιατί φοβάται τη  γνώμη των άλλων, φοβάται ότι θα αποκοπεί από την κοινωνία και θα μείνει μόνος του. Η αδράνεια- η στασιμότητα του ανθρώπου μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, όπως κοινωνικούς, ψυχολογικούς και μπορεί να βγάλει σε αδιέξοδο, αντί να προσφέρει κάποια σιγουριά.

Η κίνηση προς κάτι καλύτερο μπορεί να επιτευχθεί μέσω της αλλαγής. Η αλλαγή άραγε μπορεί να οριστεί; Σίγουρα αλλαγή μπορεί να σημαίνει κάτι διαφορετικό από την ήδη υπάρχουσα κατάσταση, κάποια μεταβολή του γίγνεσθαι, μια οδός που μπορεί να οδηγήσει σε κάτι διαφορετικό, είτε καλύτερο είτε χειρότερο. Η τάση για αλλαγή φαίνεται ως ένα άνοιγμα, μία τάση για δραπέτευση από την ήδη ανεπιθύμητη κατάσταση, μία ανοιχτότητα  προς πολλούς τομείς, όπως παραγωγικούς, επικοινωνιακούς κτλ. Για να γίνει αυτό το μεγάλο βήμα, θα πρέπει αρχικά να γίνει η ενθάρρυνση.

Η ενθάρρυνση επιτυγχάνεται σημαντικά από τον κοινωνικό μας περίγυρο, από τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας αλλά και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Ο εαυτός μας έχει αξία. Οφείλουμε λοιπόν να του προσφέρουμε πολλά, όσα μπορούν να τον ευχαριστήσουν και να τον ενθαρρύνουν. Όταν λόγου χάρη ακούμε μουσική, ταξιδεύουμε σε κόσμους διαφορετικούς, ο νους μας εμπλουτίζεται με εικόνες, με γεγονότα, μπορεί να γυρίσει στο παρελθόν, σε ευχάριστες καταστάσεις, μπορεί να δημιουργήσει και ένα νέο εσωτερικό γεγονός, το οποίο να αποτυπωθεί σε έναν ζωγραφικό πίνακα. Η τέχνη μπορεί να δημιουργήσει νέα τέχνη και να μας κάνει περισσότερο δημιουργικούς ανθρώπους. Η δημιουργία λοιπόν, έχει ως αποτέλεσμα την ενθάρρυνση.

Όμως αν αναλογιστούμε τη σημερινή κατάσταση στην κοινωνία, μόνο απαισιοδοξία θα αισθανθούμε.  Με την ανεργία που επικρατεί στη χώρα μας, η ενθάρρυνση καταστέλλεται και η απαισιοδοξία είναι κυρίαρχη στην κοινωνία. Υπάρχουν πολλοί νέοι καταρτισμένοι, με όρεξη για εργασία και μάθηση, απόφοιτοι πανεπιστημίων, ΑΤΕΙ, επαγγελματικών σχολών, οι οποίοι αποθαρρύνονται από τη σημερινή δεινή κατάσταση της χώρας μας. Πολλοί από αυτούς μεταναστεύουν για να εργαστούν, άλλοι αναζητούν εργασία δίχως αποτέλεσμα, άλλοι εργάζονται σε ολιγόμηνες συμβάσεις χαμηλά αμειβόμενοι και γενικότερα φανερώνεται μία απαξίωση της δημιουργικότητας των νέων. Η πολιτεία λοιπόν, οφείλει να ενθαρρύνει τους νέους, προσφέροντας ενημέρωση και κατάρτιση. Για παράδειγμα η ενθάρρυνση για την ενασχόληση με τη φύση είναι αρκετά παραγωγική. Εδώ και πολλές δεκαετίες, επικρατεί η λανθασμένη αντίληψη του συρμού ότι η ιδανική εργασία είναι εκείνη που γίνεται σε κάποιο γραφείο. Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι όλες οι εργασίες είναι παραγωγικές και μπορούν να συμβάλλουν καθοριστικά όχι μόνο στην ανάπτυξη της χώρας αλλά και στην αισιοδοξία του ατόμου, στην αισιοδοξία του ίδιου μας του εαυτού.

Ο εαυτός μας μπορεί να αλλάξει όταν θα ασχοληθεί με κάτι που του προσφέρει ευχαρίστηση, είτε αυτό είναι εργασία, είτε τέχνη, είτε κάποιο χόμπυ, είτε εθελοντισμός. Η δημιουργική ενασχόληση με κάτι ευχάριστο, συμβάλλει καθοριστικά σε αλλαγές του εαυτού μας αλλά και των ανθρώπων γύρω μας, πολύ περισσότερο όταν είναι εθελοντική. Υπάρχουν δρόμοι που θα οδηγήσουν στην αισιοδοξία και αυτοί μπορούν να εντοπιστούν μέσα  από πολλές ευκαιρίες για δημιουργία, ακόμη και όταν είμαστε άνεργοι. Οι ευκαιρίες μπορεί να βρίσκονται κάπου κοντά μας, αρκεί να τις αδράξουμε.