Δεν είναι για όλους η μοναξιά άνθρωπε. Γιατί στη μοναξιά απογυμνώνεσαι. Γιατί στη μοναξιά παγιδεύεσαι στο ίδιο σου το είναι. Βρίσκεσαι στο πεδίο της μάχης αντιμέτωπος με την τσαλακωμένη σου ψυχή. Στέκεσαι απέναντι απ’ όσα δε θέλεις να δεις, καθώς καλύπτεσαι πίσω από ψεύτικες αγάπες. Στον καθρέπτη αντανακλάται κάθε ψεγάδι και κάθε βυθισμένη σου επιθυμία. Βλέπεις καθαρά μπροστά στα μάτια σου όλα εκείνα τα οποία αποφεύγεις να αντιμετωπίσεις και κρύβεις για καιρό. Ανασφάλειες, ήττες, συναισθήματα… Διαγράφεις όσα δεν μπορεί η καρδιά σου να αντέξει. Γιατί έτσι έμαθες να επιβιώνεις. Έτσι έμαθες να μην πονάς. Αλήθεια, όμως, είσαι βέβαιος πως δεν πονάς;
Άκου άνθρωπε, πονάς. Αν δεν πονούσες πραγματικά, δε θα έτρεμε η καρδιά σου κάθε φορά που ένας απ’ τους δυνατότερους φόβους σου, τον οποίο έχεις κρύψει βαθιά στο μπαούλο, είναι έτοιμος να κάνει την εμφάνισή του. Δε θα έτρεμε η καρδιά σου κάθε φορά που θα γυρνούσες σπίτι και θα αντίκριζες τη γυμνή αλήθεια της δυστυχίας σου, πίσω από το υποκριτικό και παγωμένο σου χαμόγελο. Δε θα έτρεμε η καρδιά σου κάθε φορά που θα έμενες ξύπνιος όλη τη νύχτα, γιατί θα βρισκόσουν εγκλωβισμένος με το τέρας το οποίο κατοικεί μέσα σου. Δε θα έτρεμε η καρδιά σου κάθε φορά που θα σου τόνιζαν ένα σωρό ανώνυμες φωνές στο κεφάλι σου, την ψυχική αλλοίωση την οποία έχεις υποστεί.
Κι όλα αυτά γιατί δεν μπορείς να σταθείς μόνος σου και να δεις ποιος πραγματικά είσαι. Είναι μάταιο να προσπαθείς να θάψεις μέσα σου αυτά τα οποία δε θέλεις να βγουν στην επιφάνεια και να κυριαρχήσουν πάνω σου. Μα εσύ επιλέγεις να υποκρίνεσαι και να καλύπτεις τα κενά και την αλήθεια σου με δήθεν μπαλώματα. Επιλέγεις να διαδραματίζεις έναν ρόλο που δεν είναι εσύ, απλώς επειδή έτσι νομίζεις ότι είσαι ευτυχισμένος και δεν επιθυμείς να κοιτάξεις τίποτα πέρα απ’ αυτό. Γιατί δεν είσαι αρκετά ικανός, ώστε να αντέξεις όλα όσα κρύβεις μέσα σου. Δεν είσαι αρκετά γενναίος για να τραβήξεις στην επιφάνεια όλα αυτά τα οποία απαρτίζουν εσένα τον ίδιο. Γιατί προτιμάς να κλείνεις τα μάτια σε κάτι το οποίο στην πραγματικότητα δεν αντικρίζεται με τα μάτια. Γιατί άνθρωπε, «μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά, την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια».
Κι εσύ πιστεύεις ότι έχεις βάλει για ύπνο όλα όσα δε θέλεις να σε ακολουθούν μες στη μέρα. Θεωρείς ότι το κλειδί για το μπαούλο στο οποίο βρίσκονται όλα όσα επιδιώκεις να θάβεις, υπάρχει κάπου καλά κρυμμένο. Η μοναξιά, όμως, είναι για τους δυνατούς και γι’ αυτούς οι οποίοι κατόρθωσαν να σταθούν απέναντι στο μπαούλο και να το ξεκλειδώσουν με σθένος. Γιατί, άκου κι αυτό άνθρωπε: το κλειδί βρίσκεται μέσα σου. Γιατί απ’ το μόνο το οποίο δε θα καταφέρεις ποτέ να ξεφύγεις, είναι ο ίδιος σου ο εαυτός!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
