Μικρές στιγμές συντροφιά με έναν καφέ

Αναμοχλεύοντας το παρελθόν και τις αναμνήσεις μου για να αποφύγω τις υποχρεώσεις μου και εκείνη την εργασία που το deadline της πλησιάζει όλο και πιο απειλητικά, αφήνω το μυαλό μου να ταξιδέψει. Σκόρπιες μνήμες και μικρές στιγμές, άλλες χαρούμενες κι άλλες όχι και τόσο, επανέρχονται. Και αυτό που συνειδητοποιώ, είναι ότι οι περισσότερες, αυτές που μου έχουν μείνει, έχουν να κάνουν με έναν… καφέ!

Η επίσημη σχέση μου με τον καφέ ξεκίνησε πριν από περίπου δέκα χρόνια. Μέσα σε αυτά τα χρόνια πειραματίστηκα αρκετά. Ξεκινώντας από έναν ελληνικό από τα χεράκια της μαμάς, στη συνέχεια frappe σε σπίτια φίλων, freddoccino σε «ψαγμένα» μαγαζιά της πόλης, freddo cappuccino με την παρότρυνση μιας φίλης ένα ανυπόφορα ζεστό καλοκαίρι, γαλλικό για πιο intellectual καταστάσεις, espresso σε απελπιστικές στιγμές υπνηλίας και εξουθένωσης. Ο καφές με συντροφεύει καθημερινά και γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο που μαζί έχουμε μοιραστεί τόσες στιγμές.

Πάνω από έναν καφέ μάλωσα, συγχώρεσα, συμφιλιώθηκα, γέλασα, έκλαψα, ανακάλυψα τον εαυτό μου και τους φίλους μου, είπα και άκουσα μεγάλα λόγια, ερωτεύτηκα. Μεσάνυχτα, με έναν καφέ προχωρούσαμε τρεις νέοι φίλοι στους δρόμους του Βουκουρεστίου και μιλούσαμε για τον εαυτό μας, τα όνειρά μας, το μεταφυσικό. Τον πρώτο και πιο όμορφο cappuccino στη Ρώμη, από ένα μικρό μαγαζάκι σ’ ένα στενό, τον απόλαυσα μπροστά από το Πάνθεον, ενώ μια παρέα ετοιμαζόταν για πικνίκ και ένας τύπος έπαιζε live μουσική. Και το μυαλό ταξίδευε, μακριά από τα προβλήματα και τις απογοητεύσεις και το τι με περίμενε όταν επέστρεφα πίσω στη ρουτίνα. Τις πιο δύσκολες μέρες στη δουλειά, Δευτέρες κυρίως, έκανα ένα μικρό δώρο στον εαυτό μου και έπαιρνα τον αγαπημένο μου καφέ απ’ έξω. Και αμέσως η μέρα μου έφτιαχνε και αντιμετώπιζα τη δουλειά με περισσότερη όρεξη και υπομονή.

Πάνω από έναν καφέ, δίναμε υποσχέσεις που δεν τηρήσαμε με φίλες, πως δε θα χαθούμε ακόμη κι αν περάσουμε σε διαφορετικές πόλεις. Με καφέδες στο χέρι κάναμε βόλτες στη Θεσσαλονίκη, μιλώντας για τους έρωτές μας, τα ταξίδια μας, το μέλλον και πώς βλέπουμε τον κόσμο. Πάνω από έναν καφέ έχω ξανασμίξει με χαμένους φίλους, λέγοντας τα νέα μας και τι έχει συμβεί όλο αυτό το διάστημα. Και από τη μια, μοιάζει σαν να πέρασε μια ολόκληρη ζωή και από την άλλη, σαν να μην πέρασε μια μέρα από την τελευταία φορά που βρεθήκαμε. Μεσημεριανό ξύπνημα σε σπίτια φίλων έπειτα από ολονυχτία, συνοδευόμενο από καφεδάκι, alternative μουσική υπόκρουση και σχέδια για τη μέρα. Με έναν καφέ (εντάξει, περισσότερους) με έβρισκε το ξημέρωμα όταν προσπαθούσα να στριμώξω δέκα μαθήματα σε μια εξεταστική. Ο καφές ήταν πάντα εκεί, με συντρόφευε και συνεχίζει να με συντροφεύει σε κάθε νέα περιπέτεια.

Μέσα σε αυτά τα χρόνια πολλά έχουν αλλάξει. Μεγάλωσα, άλλαξαν οι προτιμήσεις μου στον καφέ, αλλά και στους ανθρώπους και τα πράγματα που λέμε πάνω από έναν καφέ, έχουν αλλάξει κι αυτά. Έχω ζήσει τόσα πολλά κι όμως, τόσα λίγα συντροφιά με έναν καφέ. Όμως είμαι σίγουρη ότι το μέλλον θα φέρει νέες εμπειρίες και νέες στιγμές, τόσο απολαυστικές όσο και μια ζεστή κούπα καφέ.