Ελληνικές θάλασσες: Μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού, η σκέψη όλων ταξιδεύει σε όμορφα νησιά με μαγευτικές παραλίες, με νερά σε όλες τις αποχρώσεις του γαλάζιου. Πολλές συζητήσεις μεταξύ ταξιδιωτών και μη εστιάζουν στις παραλίες και εξελίσσονται σε “παιχνίδι γνώσεων”, για τις ιδιαιτερότητες της καθεμιάς. Το βήμα όμως στους ‘ομιλητές’ το δίνει η φυσιογνωμία που έχουν οι ελληνικές θάλασσες που κρύβουν πίσω τους μια παράδοση και ένα ιστορικό υπόβαθρο, πολλές φορές άγνωστο.
Ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ιονικής παραλίας, πολυσύχναστης και διαδεδομένης, πόλο έλξης για όλους τους επισκέπτες του νησιού της Ζακύνθου, αποτελεί το “Ναυάγιο“. Από το 1982 στη λευκή αμμώδη παραλία της Ζακύνθου βρίσκεται εγκαταλελειμμένο το επονομαζόμενο εμπορικό πλοίο ‘Παναγιώτης’ , το οποίο μετά από καταδίωξη λόγω της μεταφοράς παράνομου φορτίου, εγκαταλείφθηκε από τους επιβάτες του. Μέχρι και σήμερα κοσμεί τη δυσπρόσιτη παραλία που ονομάστηκε “Ναυάγιο” και αποτελεί ίσως το πιο διαδεδομένο θέρετρο του νησιού, γνωστό σε όλους τους επισκέπτες. Η άγρια ομορφιά της παραλίας και η ιστορία καταδίωξης ταίριαξαν με τη φυσιογνωμία του χώρου, ο οποίος απαιτεί ένα “πειρατικό ταξίδι” με πλοίο για να τον επισκεφτεί κανείς.
Μεταφερόμενοι νότια στις ακτές της Μεσσηνίας συναντάει κανείς τον όρμο της Βοϊδοκοιλιάς και την ιδιαίτερη παραλία που φιλοξενεί. Η όψη της δημιουργεί μια σπάνια εικόνα, καθώς δυο βράχοι κόβουν τη θάλασσα και δημιουργούν ένα στενό πέρασμα. Τα νερά της και αυτά μαγευτικά, κινούνται σε τόνους του γαλάζιου και του τιρκουάζ, επισημαίνοντας τη μαγευτική ομορφιά αυτού του τόπου. Το σπάνιο κάλος αυτού του τόπου έχει διενεργήσει μια σειρά από προσπάθειες περιβαλλοντικής προστασίας και γι’ αυτό δε συναντάει κανείς το ανθρώπινο στοιχείο στην παραλία. Η μόνη επαφή που έχουν οι επισκέπτες είναι με αυτό το δώρο της φύσης (παραλία).
Όσον αφορά την ιστορία αυτού του τόπου, είναι χώρος συνάντησης δύο διαφορετικών εποχών. Το βόρειο τμήμα μετά από ανασκαφές αποκαλύφθηκε ότι φιλοξενεί θολωτούς τάφους της Μυκηναϊκής εποχής. Το νότιο από την άλλη κάνοντας ένα ταξίδι στο χρόνο , καταλήγει στη Μεσαιωνική εποχή και προσφέρει δώρο στους ταξιδιώτες ένα κάστρο που κατασκευάστηκε τον 13ο αιώνα από τους Φράγκους της Πελοποννήσου.
Μια ιστορία ορμώμενη από την μυθολογία και τις περιπέτειες του Οδυσσέα εντοπίζεται στο νησί των Φαιάκων και φιλοξενείται στην παραλία της Παλαιοκαστρίτσας. Πρόκειται για μια άγρια παραλία με κόλπους και βράχια διαθέσιμη στους λάτρεις της περιπέτειας, ανάλογη της ιστορίας που εκπροσωπεί. Σύμφωνα με τον μύθο ο Οδυσσέας μετά την πάλη του με τα κύματα, κατέληξε εξουθενωμένος στις ακτές της Παλαιοκαστρίτσας, όπου εντοπίστηκε από την πριγκίπισσα των Κερκυραίων, τη Ναυσικά. Μάλιστα κατά την τοπική παράδοση ο σχηματισμός της παραλίας είναι τέτοιος που προσιδιάζει στο καράβι του Οδυσσέα. Σήμερα, γίνονται εκδηλώσεις για αναβίωση αυτής της ιστορίας που ξεχωρίζει τη συγκεκριμένη κερκυραϊκή παραλία. Συγκεκριμένα, το έθιμο της Βαρκαρόλας που έλαβε χώρα για πρώτη φορά το 1995, εντάσσεται στο σύνολο των εκδηλώσεων προς τιμήν του Αγίου Σπυρίδωνα, δημιουργώντας μια σύνδεση του χριστιανικού πνεύματος του νησιού, με τη μυθολογική παράδοση που προϋπάρχει.
Αφήνοντας την άγρια ομορφιά με τα τερκουάζ νερά του Ιονίου, μεταφερόμαστε στα γαλάζια και πιο ζεστά νερά του Αιγαίου. Ο πρώτος σταθμός του ταξιδιού μας στις ελληνικές θάλασσες μας φέρνει στο νησί της Μήλου και μας καλεί να κολυμπήσουμε στο Σαρακήνικο. Ήδη η ονομασία παραπέμπει σε κάτι ξένο, πειρατικό. Η παραλία της περιοχής βγαλμένη από όνειρο, καθηλώνει κάθε επισκέπτη που πέφτει “θύμα” της μαγείας της. Γύρω από τα σκούρα μπλε νερά, υπάρχουν παντού βράχια που δημιουργούν μικρές θαλάσσιες σπηλιές. Τα βράχια αυτά διαφέρουν από τα συνηθισμένα, δημιουργώντας απορία ακόμα και για το λευκό τους χρώμα. Η απάντηση δίνεται στην ταυτότητα προέλευσής τους, αφού είναι αποτέλεσμα πρότερης ηφαιστειογενής δραστηριότητας στην περιοχή. Η ονομασία πάλι βρίσκει τις ρίζες της στους Σαρακηνούς πειρατές που χρησιμοποίησαν το νησί και τη συγκεκριμένη περιοχή ή για να αγκυροβολούν τα πλοία τους ή ως ορμητήριο. Μάλιστα είναι πιθανό να συναντήσει κανείς δέστρες από τα πλοία τους. Όλο το νησί της Μήλου προσφέρει μια άγρια και σπάνια ομορφιά, αποτέλεσμα της ηφαιστειακής δραστηριότητας, γι’ αυτό και όλες οι παραλίες (Κλέφτικο, Φυρή, Πλάκα, Τσιγκράδο…), δε θυμίζουν εικόνα από άλλες ελληνικές θάλασσες.
Η Ενετοκρατία, η Οθωμανική κυριαρχία, το πλούσιο μυθολογικό υπόβαθρο του ελληνικού πολιτισμού, διαφαίνονται σε κάθε πτυχή του τόπου. Ο θαλάσσιος κόσμος, λοιπόν δε θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστος από τις ιστορικές εξελίξεις. Οι μάχες, οι κατακτήσεις που έγιναν στη θάλασσα, αποτυπώνονται μέσα από την ιστορία που φιλοξενούν και παρουσιάζουν οι ελληνικές θάλασσες. Κάθε ακτή έχει το δικό της “παραμύθι”, τη δικιά της μορφολογία και το δικό της ξεχωριστό και μοναδικό κοινό.
Πηγές:
- atcorfu.com
- milosislandinfo.gr
- travelstyle.gr
- iefimerida.gr
Σύνταξη κειμένου: Δήμητρα Παναγόπουλου
Επιμέλεια κειμένου: Ελευθερία Σακελλαρίου
Παρόμοια άρθρα που μπορεί να σ’ενδιαφέρουν:
- Αχίλλειο: Ένα παλάτι-αφιέρωμα στον Αχιλλέα
- Πασχαλινά Έθιμα: Με ρίζες στα παλαιά χρόνια
- Η Κέρκυρα και η ένωση των Επτανήσων
- Κορωνησία: Το στολίδι του Αμβρακικού Κόλπου
- Δεκαπενταύγουστος: Το Πάσχα του καλοκαιριού
