Καλοκαιρινές ταινίες για όλα τα γούστα

Όσο πλησιάζει το καλοκαίρι, πόσο μάλλον τώρα που έχει μπει για τα καλά, οι περισσότεροι αναζητούμε καλοκαιρινές ταινίες, ταινίες, δηλαδή, με καλοκαιρινά θέματα, για να μας ταξιδέψουν και να μας μεταδώσουν την ατμόσφαιρα και τη διάθεση των διακοπών. Έχουν γυριστεί αμέτρητες – εμπορικές και μη – καλοκαιρινές ταινίες με τα αγαπημένα θέματα των διακοπών γεμάτες αναποδιές ή του παιδιού που πάει πρώτη φορά κατασκήνωση ή του καλοκαιρινού έρωτα που γεννιέται σε μία παραλία, ταινίες που σίγουρα χαρακτηρίζονται ως καλοκαιρινές. Το συγκεκριμένο αφιέρωμα, όμως, είναι γι’ αυτούς που ψάχνουμε ένα κινηματογραφικό θέαμα που θα μας μεταδώσει την καλοκαιρινή δροσιά, που θα βροντοφωνάζει «καλοκαίρι», αλλά με θέματα όχι αποκλειστικά και μόνο «καλοκαιρινά».

Διακοπές στη Ρώμη («Roman Holiday», 1953)

Μπορεί το καλοκαίρι να ταυτίζεται στο μυαλό του θεατή με την παραλία. Εξίσου καλοκαιρινό, όμως, μπορεί να είναι το τοπίο μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας τους καλοκαιρινούς μήνες, πόσο μάλλον της Ρώμης. Σοκάκια, βέσπες, ήλιος και αέρινα φορέματα (δείτε σχετικό απόσπασμα στο βίντεο στο τέλος του κειμένου) είναι όνειρο που γίνεται για λίγες μέρες πραγματικότητα για την Audrey Hepburn, που υποδύεται την πριγκίπισσα Ανν σε τουρ στην Ευρώπη. Όσο βρίσκεται στη Ρώμη, το «σκάει» για μερικές μέρες από το αυστηρό πρόγραμμα του ταξιδιού της και γνωρίζει τον Gregory Peck, υποδυόμενο τον Αμερικανό δημοσιογράφο Τζο, ο οποίος αρχικά την εκμεταλλεύεται για να κερδίσει αποκλειστικά ντοκουμέντα από τη διαμονή της στη Ρώμη. Οι δύο χαρακτήρες σταδιακά ερωτεύονται, οι ζωές τους, όμως, δεν τους επιτρέπουν να εξελίξουν τα αισθήματα που τρέφουν ο ένας για τον άλλον περαιτέρω. Μία από τις αγαπημένες καλοκαιρινές ταινίες που ανατρέπει τρυφερά το χολιγουντιανό happy-end!

Ο Φανφαρόνος («Ιl Sorpasso», 1962)

καλοκαιρινές ταινίες — Πηγή εικόνας: kinja.com

Δύο άντρες αντιμέτωποι με την ταχύτητα: ο Vittorio Gassman και η φρενίτιδα μέσα στην οποία ζει και ο Jean-Louis Trintignant και η ακινησία. Η εξωστρέφεια και η ζωντάνια του πρώτου γοητεύει τον νεαρό φοιτητή νομικής που βιώνει τον κόσμο και τις εποχές μέσα από τα βιβλία του. Ο Gassman έρχεται ήδη από την πρώτη σκηνή να διαταράξει με την ακινησία και τη φλυαρία του – περί ζωής, φιλοσοφίας, φιλίας και έρωτα – τον Trintignant, αλλά και τον θεατή, ο οποίος αδυνατεί πολλές φορές να συλλάβει όλα όσα λέει και κάνει ο Gassman ανά δευτερόλεπτο, οπότε απλά κάθεται και τον χαζεύει. Χαζεύει τους δύο αταίριαστους ήρωες να ξεκινούν για ένα εστιατόριο λίγο έξω από τη Ρώμη, διαδρομή που εξελίσσεται σε διήμερο road-trip εποχής στη μαγευτική Τοσκάνη.

Διαβάστε επίσης Rabbits: Γιατί κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει τον Lynch

Το καλοκαίρι κάνει αισθητή την παρουσία του σε κάθε σκηνή. Ο καύσωνας της Ρώμης, οι ιταλικές ακτές, τα επαρχιακά γλέντια, τα μαγιό που φαντάζουν πολύχρωμα στο ασπρόμαυρο, το μεσημεριανό αεράκι, η θάλασσα χαρίζουν στον «Φανφαρόνο» επάξια μία θέση ανάμεσα στις αγαπημένες καλοκαιρινές ταινίες . Ο θεατής παρακολουθεί ταυτόχρονα το πέρασμα του «άβγαλτου» Trintignant από τον δικό του κόσμο, τον κόσμο της προνοητικότητας και της δειλίας, στον απελευθερωμένο κόσμο του Gassman, όπου όλα τα καταφέρνει χωρίς καθόλου να προσπαθεί. Ο Trintignant, ωστόσο, παγιδεύεται στα δίχτυα της «εύκολης» ζωής του φανφαρόνου που εμπιστεύεται όσο περνούν οι ώρες σχεδόν τυφλά, με αποτέλεσμα το άδοξο τέλος αυτής της μοναδικής για αυτόν εμπειρίας.

Το πάρτι («The party», 1968)

Στο κινηματογραφικό αυτό θέαμα το καλοκαίρι είναι παρόν χωρίς να ξέρουμε την εποχή κατά την οποία διαδραματίζεται η ιστορία. Εξάλλου, σημασία έχει πως η πλοκή εξελίσσεται στο πάντα ηλιόλουστο και καλοκαιρινό Χόλιγουντ, όπου ένας Ινδός ηθοποιός (Peter Sellers) λαμβάνει κατά λάθος πρόσκληση σε ένα ιδιωτικό χολιγουντιανό πάρτι «υπερπαραγωγή». Σαν τη μύγα μέσα στο γάλα, ο Sellers περιφέρεται στους χώρους της βίλας όπου φιλοξενείται η εκδήλωση σατιρίζοντας – άθελά του(;) – τον καθωσπρεπισμό και την υποκρισία αυτών των πάρτι και των καλεσμένων τους και προσφέροντας στιγμές γέλιου στους θεατές που προτιμούν τέτοιες κωμωδίες. Σίγουρα δεν πρόκειται για μία από τις κλασσικές καλοκαιρινές ταινίες, το λαμπερό Χόλιγουντ, όμως, οι πισίνες, τα συντριβάνια και οι σαπουνόφουσκες σίγουρα μεταδίδουν το ντελίριο ανεμελιάς και ξεφαντώματος, που ταυτίζουμε με το καλοκαίρι.

Διαβάστε επίσης 5 Ελληνικές καλοκαιρινές ταινίες

H πισίνα («La piscine», 1969)

Μία βίλα, μία πισίνα, ο καυτός ήλιος, ο γοητευτικός Alain Delon και η σαγηνευτική Romy Schneider φέρνουν στη μεγάλη οθόνη με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο την ένταση του ερωτικού πόθου και μία από τις πιο φλογερές καλοκαιρινές ταινίες. Το εκ πρώτης όψεως κλισέ αυτό καλοκαιρινό φόντο ανατρέπεται με την άφιξη ενός παλιού φίλου και της αισθησιακής δεκαοχτάχρονης κόρης του. Σύντομα, ο θεατής συνειδητοποιεί πως παρακολουθεί ένα παιχνίδι ανάμεσα στο φαίνεσθαι και το είναι της ευτυχίας, ανάμεσα στα θέλω του παρόντος και του παρελθόντος, παιχνίδι που παίρνει γρήγορα μία αποτρόπαια τροπή εκδίκησης.

«Dirty Dancing» (1987)

Δεκαετία του ’60, καλοκαίρι, οικογενειακές διακοπές σε θέρετρο έξω από τη Νέα Υόρκη, η δεκαεπτάχρονη Jennifer Grey γεμάτη αθωότητα, αλλά και περιέργεια για τον κόσμο και τη ζωή και ο Patrick Swayze σαν καθηγητής χορού… όλα συστατικά της κλασσικής(;) συνταγής για τις καλοκαιρινές ταινίες. Το έργο, όμως, πέρα από το διαχρονικό του soundtrack, αναδεικνύει κάτι παραπάνω από μία καλοκαιρινή ιστορία. Ο θεατής παρακολουθεί τον παλμό μίας σιωπηρής «πάλης» μεταξύ των τάξεων, τη ρήξη των σεξουαλικών ταμπού και μία γυναίκα πρωταγωνίστρια, η οποία, ενώ εκ πρώτης όψεως φαντάζει ντροπαλή και δειλή, στην πραγματικότητα διεκδικεί αυτά στα οποία πιστεύει και ξέρει (ή μάλλον την βλέπουμε στο έργο να ανακαλύπτει) πότε να επιμένει και πώς να υπερασπίζεται τον εαυτό της.

«Vicky Cristina Barcelona» (2008)

Άλλη μία καλοκαιρινή ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και άλλη μία από τις πιο ιδιαίτερες καλοκαιρινές ταινίες παρουσιάζει στη μεγάλη οθόνη ο Woody Allen, ο σκηνοθέτης που εύστοχα ψυχολογεί και σκιαγραφεί χαρακτήρες, καταστάσεις, πόλεις και εποχές. H παραδοσιακή Vicky (Rebecca Hall) και η αυθόρμητη Cristina (Scarlett Johansson) επισκέπτονται τη Βαρκελώνη για διακοπές, όπου γνωρίζουν τον ερωτικό καλλιτέχνη Juan Antonio (Javier Bardem). Ο Woody Allen χαρίζει στο κοινό του ένα θέαμα γεμάτο πειραματισμούς και παιχνίδια ανάμεσα σε ερωτικά τρίγωνα. Tαυτόχρονα έρχεται να επαναπροσδιορίσει την έννοια του ερωτικού τριγώνου και να του δώσει το χαρακτήρα της εξέλιξης του παραδοσιακού ερωτικού ζευγαριού. Oι λάγνες εικόνες, οι ισπανικές μελωδίες στην κιθάρα και η πολύχρωμη Βαρκελώνη φωνάζουν «καλοκαίρι», ενώ ο σκηνοθέτης καλεί τον θεατή του να επιχειρήσει να κατανοήσει και να δώσει τη δική του ερμηνεία για την αγάπη.

Διαβάστε επίσης Σκηνοθέτες που δεν μπορούν να μην συνεργάζονται με τους αγαπημένους τους ηθοποιούς

Στο σινεμά το καλοκαίρι πέρα από σκηνικό και φόντο είναι και διάθεση! Διάθεση του σκηνοθέτη, του ηθοποιού, αλλά και του ίδιου του θεατή! Διάθεση που αναγάγει το καλοκαίρι σε ένα ξεχωριστό κινηματογραφικό «ρεύμα»! Κάνοντας μία αναδρομή στις δεκαετίες του κινηματογράφου, αυτές είναι μόνο μερικές από τις γεμάτες καλοκαιρινή διάθεση ταινίες που θα πρότεινα! Και φυσικά αναμένω με ανυπομονησία τις επόμενες!