Jean-Luc Godard: Απατεώνας στην πιο όμορφη απάτη του κόσμου

Λίγο τα γαλλικά, λίγο το ρομάντζο, λίγο που βαρέθηκες να βλέπεις χολιγουντιανό κινηματογράφο, ανακαλύπτεις τον Jean-Luc Godard, για να μην τον αφήσεις. Σίγουρα θα έχεις δει κουοτάκια από τις ταινίες του, σίγουρα κάποιος κουλτουριάρης φίλος σου τον ανέφερε.

Ποιος είναι ο Jean-Luc Godard

Γάλλοελβετός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός και κριτικός όλων των παραπάνω, κοινωνός του κινηματογράφου από μικρός κι ας κίνησε για αλλού. Με έμφυτη τάση του το όνομα «Άννα», παντρεύτηκε δύο από αυτές και συντρόφευσε άλλη μία. Μούσα του η πανέμορφη Άννα Καρίνα, έβγαλε από τα χείλη της όμορφες λέξεις δοσμένες ώστε να ικανοποιείται το μάτι, το αυτί και το πνεύμα.

Ριζοσπαστικές οι ιδέες του, στην πολιτική, στη φιλοσοφία, στη ζωή. Θα έλεγες ακροαριστερός υπαρξιστής -επανάσταση κι έρωτας άλλωστε συχνά περπατούν πλάι πλάι. Εκφρασμένη η κοσμοθεωρία του έντονα στις ταινίες του, καθόρισε το νέο γαλλικό κύμα και κατετάγη τρίτος ανάμεσα στους δέκα καλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών. Γιατί όχι άλλωστε;

Advertisements
Ad 14

Τιμητικό Όσκαρ, Φεστιβάλ Καννών, βραβεία επί βραβείων, παρ’ όλ’ αυτά άγνωστος στο ευρύ κοινό. Δεν είναι Σπίλμπεργκ ή Ταραντίνο, δεν τινάζει τα ταμεία στον αέρα. Τινάζει όμως το μυαλό σου. Μικρές, καθολικές εκρήξεις, ερωτεύεσαι τους πρωταγωνιστές, σκαλώνεις σε ατάκες, παρασύρεσαι από την εικόνα. Κι όλα ετούτα στα γαλλικά. Προσωπικό βίτσιο αλλά σοβαρά τώρα, στα γαλλικά όλα αναβαθμίζονται.

Μια ματιά στα έργα του

Εγώ μυήθηκα με τoν μικρό στρατιώτη. «Le petit soldat» γαλλιστί, ασπρόμαυρο θέαμα, αποκύημα του 1963, τίθεται επί του πολέμου στην Αλγερία, προβάλλει τον έρωτα, πασχίζει να δώσει στον πρωταγωνιστή την ελευθερία να κάνει ό,τι θέλει, όποτε το θέλει. Σε πραγματικό χρόνο, ο σκηνοθέτης γνωρίζει τη νεαρή πρωταγωνίστρια, Άννα Καρίνα, τη διεκδικεί με ένα ραβασάκι, ζουν το παραμύθι, ώσπου ως σωστό παραμύθι, τελειώνει.

Διαβάστε επίσης  The Medium: Ο ορισμός του θρίλερ κυρία μου!

À bout de souffle (1960)Ωστόσο αν ακούσεις για το αριστούργημά του θα σου πουν το «À bout de souffle». Το 1960 γράφει ο Φρανσουά Τρυφώ, σκηνοθετεί ο Γκοντάρ και
«Με κομμένη την ανάσα» ξυπνάει η νουβέλ βαγκ μέσα από την αστυνομική ιστορία δολοφονίας ενός αστυνομικού από έναν καιροσκόπο, ένα Παρίσι όνειρο, πλάνα αδιάκοπα χαρισματικά. Έρωτας παρών καθώς όφειλε, ενδιαφέροντες χαρακτήρες, τσιγάρα -πολλά τσιγάρα-, απερισκεψία, ειδύλλια κι όλα κυλούν σε μιάμιση ώρα, ώσπου να τελειώσει και να πεις πως είδες κάτι άλλο, κάτι καινούριο, κάτι που γαλούχισε ολόκληρη κινηματογραφική ιδεολογία.

Φύσει τρελή, εγώ λάτρεψα τον «Τρελό Πιερό» ή «Τον Δαίμονα της 11ης ώρας». Το 1965 προβάλλεται το «Pierrot le fou» κι είναι τρελός εκείνος, είναι κι εκείνη τρελή, κι ένας έρωτας πέρα από τα καθέκαστα, τα καθιερωμένα. Η αναζήτηση μιας διαφυγής από μία ζωή και μία κοινωνία που η ρόδα κόλλησε στη λάσπη, παίρνω εσένα, το αυτοκίνητο, τα απόκοσμα μυαλά μας και τα υπόλοιπα ας μείνουν μυστικά. Εξαϋλώνονται τα αισθήματα και οι λέξεις τα διαγράφουν, σε ατμόσφαιρα γεμάτη χρώματα, με μυρωδιά αταίριαστης αναποδογυρισμένης παράνοιας και οι νόρμες είναι για τους νορμάλ.

«Αρσενικό-Θηλυκό». Ασπρόμαυρο ξανά,  1966.  Το ζουμί της ταινίας συνοψίζεται σε αυτούσια φράση: «Τα παιδιά του Μαρξ και της Coca Cola είναι το θέμα αυτής της ταινίας». Αγόρια, κορίτσια, αρσενικά και θηλυκά στην αιώνια μάχη, εμπλέκονται και μιλούν για ό,τι απασχολεί τη γενιά του ’60 και πώς θα τα αντιμετωπίσουν.

Σήμερα 80άρης, ζει στην Ελβετία, η πιο πρόσφατη ταινία του κυκλοφόρησε το 2014 και παραμένει μία φιγούρα που διχάζει, που προκάλεσε που αποτίναξε τα έως τότε στερεότυπα του σινεμά. Αν με ρωτάς, είδα πολλές ταινίες. Ανέφερα ενδεικτικά αυτές που λίγο εμένα με παρακίνησαν κι από όσες είδα άλλες ήταν εξαιρετικές, άλλες υπερβολικές, άλλες με μπέρδεψαν. Δε γράφω για να τον αναλύσω, γράφω για να τον ψάξεις και να δεις κάτι πέρα από κλασσικό αμερικάνικο χόλιγουντ ή φιλμ νουάρ. Αν είσαι λίγο ρομαντικός -κι ας μην το παραδέχεσαι-, αν κουβαλάς την τρέλα σου, αν θες να δεις χαρακτήρες ακραίους, πολιτικά τοποθετημένους, ερωτευμένους, πνευματώδεις κι ίσως λίγο εκτός του κόσμου όπως μας τον μάθανε, τότε είναι για σένα.

«Ποια είναι η φιλοδοξία σου στη ζωή;»
«Να γίνω αθάνατος και μετά να πεθάνω».

Μπορεί να τα είπα ανακατεμένα, μπορεί να τα είπα ακαταλαβίστικα, μπορεί, μπορεί, μπορεί. Μα με ζάλισε ο παφλασμός του νέου κύματος, με πήραν τα όμορφα λόγια βόλτα και εξέπεμψα για λίγο ετερόφωτα, τη λάμψη της δημιουργίας ενός καλλιτέχνη καινοτόμου, θαλασσοπόρου σε ωκεανούς του σινεμά ως τότε αχαρτογράφητους.

Διαβάστε επίσης  Οι «Εκδικητές» κι οι υπόλοιπες ταινίες, εναντίον Eurovision και τελικό Κυπέλλου

Πηγές:

Βικιπαίδεια: Ζαν-Λυκ Γκοντάρ

NEW WAVE FILM.COM

Your Dictionary

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

The Turkish Detective: Εγκλήματα με άρωμα… Κωνσταντινούπολης

Εγκλήματα στην ΠόληΗ σειρά The Turkish Detective είναι από εκείνες
Η ψυχοθεραπεία σκοτώνει τον έρωτα;

Η ψυχοθεραπεία σκοτώνει τον έρωτα;

Έρωτας και ψυχοθεραπεία – έννοιες ασύμβατεςΗ Κόλαση του Δάντη μοιάζει