Η ιστορία του μαγιό

Ο Jean Cocteau έλεγε πως μια αλήθεια υπερβολικά γυμνή δεν είναι ικανή να διεγείρει τους άντρες!
Και γεννηθήτω το μαγιό…

Ο αισθησιασμός και το εξαιρετικό design είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του μαγιό της σημερινής εποχής. Η υψηλή ποιότητα και τα καινοτόμα υλικά το κάνουν απλά ακαταμάχητο. Η παρουσία όμως στην παραλία δεν ήταν πάντοτε εντυπωσιακή. Προέρχεται από τη γαλλική λέξη maillot/maille και δήλωνε σε πρώτη φάση, το 1530, ένα κομμάτι υφάσματος με το οποίο φάσκιωναν το νεογέννητο. Μεταφράζεται σε στενό ολόσωμο ρούχο, κοστούμι για κολύμβηση, σπάργανο, φανέλα, μπανιερό. Κάπως έτσι ξεκινάει το ταξίδι στην ιστορία του μαγιό.

Η κατασκευή του μαγιό

Το μαγιό ήταν ένα ένδυμα, το οποίο σχεδιάστηκε, για να κρύβει κάποια σημεία του σώματος, έτσι ώστε να μπορεί ο λουόμενος να απολαμβάνει με απόλυτη ελευθερία οποιαδήποτε κολυμβητική και υπαίθρια δραστηριότητα μέσα στην παραλία ή στην πισίνα. Στην πραγματικότητα η ανάγκη που γέννησε την ιδέα του μαγιό δεν ήταν άλλη από τις μυκητιασικές λοιμώξεις, αφού το νερό, η εφίδρωση και η ακτινοβολία ήταν τρείς βασικοί επιβαρυντικοί παράγοντες, που σε συνδυασμό με το γυμνό σώμα ευνοούσαν τους ερεθισμούς, αλλά και την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό των μικροβίων.

Το αρχαιότερο υλικό ήταν το βαμβάκι. Αγγειόσπερμο και δικότυλο φυτό της οικογενείας των Μαλαχοειδών. Το υλικό αυτό έκανε τα μαγιό ανθεκτικά, απορροφητικά, δροσερά και επέτρεπαν στο δέρμα να αναπνεύσει. Η χρήση του βάσει ιστορικών αναφορών χρονολογείται από το 3000 π.Χ.
Το 1900 έχουμε το “costume de bain”, δηλαδή ένα μαγιό από μαλλί ή βαμβάκι ή από λινάρι, το οποίο είναι σχεδιασμένο από δέρμα με λουριά ώμου, καλσόν και χρησιμοποιείται από χορευτές και ακροβάτες.
Ακολουθεί η χρήση του rayon και του μεταξωτού στη δεκαετία του 1920 για την κατασκευή σφικτών μαγιό, με το πρώτο να αποδεικνύεται άκρως προβληματικό, αφού παρουσίαζε πολλά μειονεκτήματα, μεταξύ των οποίων η έλλειψη αντοχής, ειδικότερα στην υγρασία, στο τσαλάκωμα και στην παραμόρφωση. To υλικό αυτό είναι κατασκευασμένο από φυσικά πολυμερή, αναγεννημένη κυτταρίνη και θεωρείται ημισυνθετική ίνα.
Στη δεκαετία του 1930 αναπτύσσονται νέα υλικά όπως το latex και το naylon, τα οποία για πρώτη φορά αναδεικνύουν καλύτερα το σώμα της γυναίκας, αφού το αγκαλιάζουν και δεν το πνίγουν. Το latex είναι ένα πολύπλοκο γαλάκτωμα που αποτελείται από πρωτείνες, αλκαλοειδή, άμυλα, σάκχαρα, κόμμεα και ρητίνες που πήζουν κατά την έκθεση στον αέρα. Επί της ουσίας είναι ένα λευκό μείγμα σωματιδίων καουτσούκ στο νερό. Το naylon είναι ένα πολυμερές συμπύκνωσης που σχηματίζεται με την αντίδραση ίσων μερών διαμίνης και δικαρβοξυλικού οξέος. Τα χημικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται είναι ο άνθρακας, το άζωτο, το υδρογόνο και το οξυγόνο. Είναι συνθετική ύλη που παράγεται από υποπροϊόντα του πετρελαίου.
Τεχνητό βαμβάκι και μαλλί ήταν δυο υλικά που χρησιμοποιήθηκαν πριν από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και μεταπολεμικά γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη λόγω του χαμηλού κόστους.
Ακολουθεί το lycra ή spandex το γνωστό σε όλους elastan, το 1958, το οποίο φέρνει κυριολεκτικά επανάσταση στη βιομηχανία της ένδυσης. Οι ίνες του spandex παράγονται με εξώθηση τήγματος ή κλώση αντίδρασης ή με ξηρή περιδίνηση ή με υγρή περιδίνηση διαλύματος. Τα πλεονεκτήματά του είναι η μεγάλη αντοχή και η ελαστικότητά του που εκτείνεται ως και πέντε φορές από το αρχικό μήκος του.
Μεταπολεμικά, επίσης, τοποθετείται και η χρήση του πολυεστέρα, ο οποίος διαθέτει ομοιόμορφες ίνες σε αντίθεση με τις φυσικές (βλέπε βαμβάκι). Οι ίνες του είναι ιδιαιτέρως ανθεκτικές και ελαστικές. Για πρώτη φορά έχουμε τη χρήση τεχνητών χημικών ινών στις αρχές του 20ο αιώνα, καθώς και παραγωγή συνθετικών ινών (βλέπε πολυαμιδών, πολυακριλικών κ.λπ.) με βάση την ασετιλίνη και άλλες χημικές ενώσεις.

Η ιστορία του μαγιό

Αρχαιότητα: Αν και υπάρχουν πληροφορίες για γυμνούς κολυμβητές, κάποιες ρωμαικές τοιχογραφίες απεικονίζουν γυναίκες να παίζουν αθλήματα φορώντας κοστούμια δυο τεμαχίων που κάλυπταν το στήθος και τους γοφούς.
Μεσαίωνας: Η παρακμή του πληθυσμού και οι διάφορες πανδημίες, όπως για παράδειγμα η μαύρη πανώλη, αποθάρρυναν κάθε ανάγκη για κολύμβηση.
17ος αιώνας: Οι κυρίες πηγαίνουν στο λουτρό με ένα ένδυμα από λεπτό κίτρινο καμβά, το οποίο είναι αρκετά άβολο. Έχει με μεγάλα μανίκια και μοιάζει με σύγχρονο ράσο.
18ος αιώνας: Οι γυναίκες φορούν φαρδιά φανελάκια τύπου ρόμπας ή φανέλας, έτσι ώστε να μη σκανδαλίζεται το άλλο φύλο.
19ος αιώνας: Η περιγραφή των μαγιό έχει πλέον να κάνει με κόκκινες-λευκές σωβρακοφανέλες.
1920: Τα μαγιό επιτέλους γίνονται πιο λειτουργικά και επιπλέον ενσωματώνουν διασκοσμητικά στοιχεία. Για πρώτη φορά έχουμε την εμφάνιση δυο τεμαχίων αλλά ακόμη και το γνωστό σήμερα ως topless.
1930: Τα μανίκια εξαφανίζονται, οι πλευρές του μαγιό κόβονται, γιατί σφίγγουν, ιμάντες ώμου προστίθονται για καλύτερη κράτηση και μαύρισμα. Τα μαγιό γίνονται πιο προκλητικά.
1940: Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1946 σχεδιάζετε το Bikini. Το όνομά του το πήρε από την Ατόλη του Μπικίνη, όπου εκεί πραγματοποιούνταν όλες οι μεταπολεμικές δοκιμές στην ατομική βόμβα. Στην αρχή το σχέδιο θεωρήθηκε ριψοκίνδυνο και σκανδαλώδες από την καθολική εκκλησία αλλά και από μεγάλη μερίδα γυναικών.
1950: Μπορεί τα μαγιό της δεκαετίας του 1940 να αγκαλιάζουν καλύτερα τη σιλουέτα, αρχές όμως του 1950 προωθούνται πιο νέα, στιλάτα και μοντέρνα μπανιερά. Αναδεικνύουν τη θηλυκότητα και δεν κρύβουν το στήθος. Φλοράλ σε συνδυασμό με ζώνες, καπέλα και κοσμήματα αλλάζουν την ιστορία της μόδας στην παραλία. Για πρώτη φορά σε καλιστεία Miss World τα μοντέλα φορούν μπικίνι.
1970: Το elastan και το naylon βελτιώνουν την ελαστικότητα και την αντοχή τους και στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1972 οι Ανατολικογερμανοί κολυμβητές υιοθετούν μαγιό, τα οποία παίρνουν τη φόρμα του σώματος. Λόγω της νέας σύστασης, όταν μπαίνουν στην πισίνα μοιάζουν διαφανή. Αυτό προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια στους κολυμβητές των ΗΠΑ και μεγάλα προβλήματα.
1980: Έχουμε την εμφάνιση του Monokiki, δηλαδή του topless, το οποίο σχεδιάστηκε ως διαμαρτυρία σε μια συντηρητική και σεμνότυφη κοινωνία. Είναι ένα μαγιό σε σχήμα V, το οποίο κρύβει την ηβική περιοχή αλλά αφήνει ακάλυπτη όλη την περιοχή του θώρακα και του στήθους.
1990: Φτάνουμε αισίως στη δεκαετία του 1990, που έχουμε μια καινοτομία. Το Tankini συνδυάζει το κλασικό μπικίνι σε λίγο πιο φαρδιά γραμμή μαζί με ένα top φανελάκι, το οποίο δίνει τέλος στο άγχος των γυναικών για τις ατέλειες του σώματος.
2000: Έχουμε κοστούμια κολύμβησης Fastskin, τα οποία μιμούνται το δέρμα καρχαρία με αποτέλεσμα να διοχετεύουν νερό πάνω στο σώμα του κολυμβητή 3% πιο αποτελεσματικά από εκείνα που υπήρχαν ως τότε.
2018: To μπικίνι παραμένει ως σήμερα η κορωνίδα των μαγιό, αφού είναι ο πιο δημοφιλής τύπος γυναικείου μπανιερού σε όλο τον κόσμο.

Η εξέλιξη του μαγιό μέσα από την τηλεόραση και τον κινηματογράφο

1956-1957

Jane Russel: Χολιγουντιανό αστέρι και sex symbol στις δεκαετίες του 1940-1950. Η ηθοποιός απέδειξε πως ένα ολόσωμο μαγιό θα μπορούσε να αναδείξει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις γυναικείες καμπύλες σε μια εποχή που ο πουριτανισμός μεσουρανούσε.

1959

Elizabeth Taylor: Έκλεψε κυριολεκτικά την παράσταση στην ταινία: «Suddenly, Last Summer» (1959) με το ολόσωμο μαγιό τύπου maillot. Η διαφορά του με τα μαγιό της εποχής ήταν η λιγότερο σύνθετη και περίπλοκη εμφάνιση του.

1962

Ursula Andress: Κλέβει τα βλέμματα με το χαρακτηριστικό λευκό μπικίνι με τη ζώνη στη μέση. Στην ταινία: «Dr. No», βρετανικής παραγωγής, με πρωταγωνιστές τον Sean Connery και εκείνη.

1962-1963:

Raquel Welch: μια από τις πιο διάσημες φιγούρες του αμερικανικού κινηματογράφου. Κανείς δε θα ξεχάσει το μαγιό δύο τεμαχίων τύπου Barbarella.

1969

Jane Birkin: Στο καλοκαίρι του έρωτα φοράει ένα μικροσκοπικό μπικίνι με ένα λεπτό χρυσό περιδέραιο και συμβολίζει την είσοδο σε μια Bohemian εποχή.

1976

Farrah Fawcett: Ποιος μπορεί να λησμονήσει το κόκκινο μαγιό με την ελάχιστη εσωτερική επένδυση;

1979

Bo Derek και το μαγιό στο χρώμα του δέρματος. Στην ταινία «10» καθιερώθηκε ως κινηματογραφικό αστέρι. Ένα μαγιό, το οποίο δεν άφηνε πολλά στη φαντασία, αφού ήταν αποκαλυπτικότατο.

1987

Goldie Hawn: Στην ταινία «Overboard» ήταν το πρόσωπο που τράβηξε όλα τα βλέμματα για το μαγιό της. Φορούσε όσο χρυσό μπορούσε να βάλει πάνω της.

1991 -1992

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και στην τηλεοπτική σειρά «Saved by the Bell»το μαγιό που λανσάρεται, αλλάζει με neon χρώματα και τυπωμένες στάμπες. Κάτι που εντάσσεται στην κουλτούρα του serf της Καλιφόρνια.

1993

Baywatch style και το χαρακτηριστικό κόκκινο ολόσωμο μαγιό, το οποίο αναδεικνύει και απενοχοποιεί τις γυναικείες καμπύλες.

2001

Angelina Jolie: Στην ταινία «Tomb Raider» φοράει ένα αθλητικό μαγιό, το οποίο αναδεικνύει το καλογυμνασμένο της σώμα.

2004-2005

Jessica Simpson: Στην τηλεοπτική παραγωγή «Dukes of Hazard» φοράει ένα μικροσκοπικό μπικίνι σε συνδυασμό με τα κοντά denim σορτς.

Κάπου εδώ τελειώνει το ταξίδι στην ιστορία του μαγιό. Όποιες και να είναι οι τάσεις για φέτος το καλοκαίρι, απολαύστε την καταγάλανη θάλασσα με μαγιό ή χωρίς.