Ελένη Βλάχου: Η αντισυμβατική Κυρία του ελληνικού Τύπου

Τι να πρωτοπεί κάποιος γι’ αυτή τη μεγάλη Κυρία του ελληνικού Τύπου; Εκδότρια, δημοσιογράφος, χρονογράφος μα πάνω απ’ όλα μαχήτρια, ασυμβίβαστη και πρωτοπόρος. Θαυμάστηκε από πολλούς, βραβεύτηκε, αλλά και κατηγορήθηκε, καταδικάστηκε και «φυλακίστηκε». Οι πληροφορίες πολλές και αντιφατικές. Σίγουρα όμως μια γυναίκα που ήξερε να επιβιώνει ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή να γνωρίσουμε καλύτερα αυτή την ιδιαίτερη γυναίκα.

Τα πρώτα χρόνια και η οικογένεια της Ελένης Βλάχου

Η Ελένη είχε την τύχη να είναι το μοναχοπαίδι του Γεωργίου Βλάχου, δημοσιογράφου και λογοτέχνη και της Δημαρέτης Κοντού, κόρη καθηγητή φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννήθηκε στις 18 του Δεκέμβρη το 1911 στην Αθήνα. Μεγάλωσε λοιπόν σε ένα περιβάλλον διανοούμενων. Το μεγάλωμα της το έχουν αναλάβει κατά βάση οι γιαγιάδες της γι’ αυτό και βίωνε σύμφωνα με την ίδια «μια ευχάριστη μοναξιά». Ο πατέρας της ήταν πολλά χρόνια στην εξορία με τη μητέρα της να τον συνοδεύει, ενώ η ίδια έμενε στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Σωκράτους, με τη γιαγιά της. Στο ίδιο σημείο χρόνια αργότερα θα στεγαστεί η εφημερίδα της Καθημερινή.

Αγαπούσε πολύ τα ζώα και περνούσε τον περισσότερο χρόνο της στην αυλή του σπιτιού της γιαγιάς Ελένης παρέα με αυτά. «Τρελή» Κεφαλλονίτισσα η γιαγιά της και φίλη της Συνοδινού. Σχολείο μέχρι τα 12 της δεν πήγε, σύμφωνα με τις επιταγές του τότε καθεστώτος που θεωρούσε μη αναγκαία την μόρφωση των κοριτσιών. Μία δασκάλα όμως της μάθαινε αγγλικά και σκάκι στο σπίτι.

Στα 12 την στέλνουν εσωτερική σε ένα σχολείο στην Ελβετία. Οι δάσκαλοι εκεί δεινοπαθούν μαζί της. Είναι ατίθαση, επαναστάτρια και «γλωσσού». Ελληνικά έμαθε από τους γονείς της. Η ανορθογραφία της ήταν παροιμιώδης! Αν και ο πατέρας της ήταν ο ιδρυτής της Καθημερινής (1919), ούτε αυτός, ούτε η Ελένη ήθελε να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία. Η ζωή όμως έκανε τα δικά της. Στην Καθημερινή ξεκίνησε να δουλεύει κρατώντας το λογιστήριο για 3 χρόνια.

Προσωπική ζωή και πρώτα βήματα ως χρονογράφος

Το 1934 παντρεύεται τον Ιωάννη Αρβανιτίδη, από τον οποίο χώρισε 2 χρόνια μετά. Μετά από ένα ταξίδι που κάνανε μαζί με πλοίο στην Άπω Ανατολή, γράφει κατόπιν παρότρυνσης πολλών, ένα χρονογράφημα από τις εντυπώσεις του ταξιδιού. Δημοσιεύτηκε στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας και αυτό αποτελεί το πρώτο της χρονογράφημα. Η αρχή είχε γίνει. Συνεχίζει να γράφει αλλά υπογράφει ως «Ε».

Ο Γιώργος Βλάχος πεθαίνει τον Οκτώβριο του 1951 και η Ελένη αναλαμβάνει τη διεύθυνση της εφημερίδας. Το Μάιο του ίδιου έτους είχε παντρευτεί τον αξιωματικό του Ναυτικού, Κωνσταντίνο Λούνδρα. Δεν απέκτησε παιδιά από τους γάμους της αλλά υιοθέτησε τα 2 παιδιά του δεύτερου συζύγου της, Δημήτρη και Στέφανο, από τον πρώτο του γάμο.

Η Ελένη κατέγραψε με την πένα της και μετέδωσε μεγάλα και συνταρακτικά γεγονότα στην διάρκεια της πορείας της. Ήταν ανταποκρίτρια στους Ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου το 1936. Συνάντησε από κοντά το Χίτλερ, τον Γκαίρινγκ, τον Γκαίμπελς, το Μουσολίνι αλλά και τον Κεμάλ. Προσωπικοί της φίλοι υπήρξαν οι αδελφοί Γκριν και δήλωνε υπερβολικά γοητευμένη από τον Ρούσβελτ.

Η εφημερίδα Μεσημβρινή, εκδόσεις Γαλαξίας και το περιοδικό Εικόνες

Τον Οκτώβριο του 1955 κυκλοφορεί το πρώτο εικονογραφημένο περιοδικό με τίτλο «Εικόνες», με διευθυντή το Μάριο Πλωρίτη. Το 1960 ιδρύει τον εκδοτικό οίκο «Γαλαξίας» που εξέδιδε βιβλία τσέπης οικονομικά, κάτι που πρώτη φορά γινόταν στην Ελλάδα. Ήταν η πρώτη που κατάλαβε την ανάγκη για μια απογευματινή  εφημερίδα κι έτσι το 1961 εκδίδει την «Μεσημβρινή» με διευθυντή τον Τάκη Λαμπρία, συνεργάτη του Κωνσταντίνου Καραμανλή που ήταν και προσωπικός της φίλος.

Με την επιβολή της δικτατορίας τον Απρίλη του 1967 ανέστειλε την έκδοση όλων των εφημερίδων της και υποχρεώθηκε από τους συνταγματάρχες σε κατ’ οίκον περιορισμό. Το Δεκέμβριο μπόρεσε και διέφυγε στο Λονδίνο και το 1968 άρχισε να εκδίδει το «Hellenic Review», μηνιαίο περιοδικό επικαιρότητας με Ελληνικά θέματα. Έως τη μεταπολίτευση συνεργάστηκε με τη «Sunday Times» του Λονδίνου και ασχολήθηκε με τη συγγραφή βιβλίων. Το1971 της αφαιρέθηκε η Ελληνική Ιθαγένεια, ενώ το Μάρτιο του 1972 ήταν μέσα στον κατάλογο με τις 50 σημαντικότερες γυναικείες προσωπικότητες παγκοσμίως. Τον ίδιο χρόνο κυκλοφορεί  το αγγλόφωνο περιοδικό «Doric News» και γίνεται μέλος στο «Greek Committee», οργάνωση για την απελευθέρωση των κρατουμένων από το Ελληνικό στρατιωτικό καθεστώς. Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1974.

Στις 15 Σεπτεμβρίου το 1974 η εφημερίδα «Καθημερινή» ξανακυκλοφορεί. Διετέλεσε βουλευτής του Ελληνικού κοινοβουλίου με τη «Νέα Δημοκρατία» από το 1974 – 1977. Αποσύρθηκε από τη δημοσιογραφία το 1990 αφού προηγήθηκε το 1987 η μεταβίβαση της «Καθημερινής» στο Γιώργο Κοσκωτά. Ήταν καταχρεωμένη όποτε σύμφωνα με την ίδια η πώληση ήταν μονόδρομος.

Αντί επιλόγου

Η Κυρία Ελένη Βλάχου, έκλεισε για πάντα τα μάτια της στις 14 Οκτωβρίου το 1995. Μια έξυπνη, κοσμική, ιδιαίτερα ειλικρινής, πρωτοπόρος, κατηγορούμενη, «ιδιαιτέρως επικίνδυνη», σύμφωνα με κάποιους, έφυγε για πάντα.

Από εμένα θα έχει πάντα το σεβασμό μου!

Μαρτυρίες από την Ελένη Βλάχου το 1991 στην ΕΤ 1. Ας την ακούσουμε…

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο:

Ελένη Βλάχου. Ανακτήθηκε από el.metapedia.org (τελευταία πρόσβαση 13/10/2022)

Ελένη Βλάχου. Ανακτήθηκε από SanSimera.gr (τελευταία πρόσβαση 13/10/2022)

Ελένη Βλάχου. Ανακτήθηκε από lifo.gr/ (τελευταία πρόσβαση 13/10/2022)

Ελένη Βλάχου. Ανακτήθηκε από in.gr (τελευταία πρόσβαση 13/10/2022)