Dani Pedrosa-Jorge Lorenzo: Οι Ισπανοί που αποχώρησαν νωρίς

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσικλέτας, γνωστό ως MotoGp, διεξάγεται από το 1949 ανελλιπώς. Είναι κοινώς αποδεκτό το γεγονός πως πρωταγωνιστές της διοργάνωσης είναι κυρίως Ιταλοί και Ισπανοί αναβάτες, χωρίς βέβαια να λείπει και η παρουσία οδηγών από άλλες χώρες. Το αφιέρωμα αυτό εστιάζει σε δύο ικανούς Ισπανούς αναβάτες, οι οποίοι άφησαν το στίγμα τους στο MotoGp, τον Dani Pedrosa και τον Jorge Lorenzo.

Το ξεκίνημα του Pedrosa

Ο Daniel Pedrosa Ramal γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου του 1985 στο Castellar de Valles, ένα χωριό κοντά στο Sabadell της Ισπανίας. Το πάθος για τις μοτοσικλέτες το κληρονόμησε από τον πατέρα του, ο οποίος αντιλήφθηκε νωρίς την κλίση του Dani και τον βοήθησε. Σε ηλικία 4 ετών οδήγησε το πρώτο του μηχανάκι, ένα Itallet 50cc. Τα δώρα των Χριστουγέννων για τον Pedrosa ήταν κράνη, στολές motocross και γενικά εξοπλισμός για αναβάτες μηχανών. Η πρώτη του μηχανή ως ερασιτέχνης οδηγός ήταν μια Kawasaki. Σε ηλικία 9 χρονών συμμετείχε στο Ισπανικό Πρωτάθλημα Mini-Bike και κατέκτησε τη 2η θέση.  Το 1997 κατέκτησε την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα, γεγονός το οποίο τον έκανε να σκεφτεί την εξέλιξή του στο μηχανοκίνητο αθλητισμό . Αποφάσισε πως ήθελε να γίνει επαγγελματίας οδηγός μοτοσικλετών και να αγωνιστεί σε μεγάλες διοργανώσεις.

Το 2001 η διοργάνωση του MotoGp υποδέχεται τον Dani Perdosa. Τρέχει στο Moto 3, την κατηγορία των ακόμη δίχρονων 125cc. Τερμάτισε στην 3^η  θέση της διοργάνωσης τη χρονιά αυτή. Το 2003 είδε τη ζωή του να αλλάζει. Κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην κατηγορία των 125cc. Την ίδια χρονιά είχε και την πρώτη του πτώση σε δοκιμές στην Αυστραλία. Χτύπησε τους αστραγάλους του και χειρουργήθηκε εσπευσμένα, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να μετακινηθεί και να επιλέξει ο ίδιος το γιατρό του, στάθηκε, όμως, τυχερός και τον ανέλαβε ένας εξαιρετικός γιατρός.

Το 2004 ο Dani Pedrosa ανέβηκε κατηγορία και πλέον έτρεχε στη Moto 2 με 250cc, συνεχίζοντας με την ομάδα της Honda όπως και στη Moto 3. Ο πρώτος αγώνας της σεζόν έγινε στη Νότια Αφρική. O Pedrosa δεν ένιωθε κατάλληλα προετοιμασμένος, κινήθηκε βιαστικά, αλλά κατάφερε να επικρατήσει παίρνοντας την πρωτιά. Στο τέλος της σεζόν ανέβηκε στο πρώτο βάθρο ως Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην κατηγορία των 250cc. Το 2005 κατέκτησε ξανά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην ίδια κατηγορία.  Ένας ικανός αναβάτης είχε ήδη γεννηθεί.

Advertisements

Ο Pedrosa στο MotoGp

Το MotoGp υποδέχτηκε τον Dani Pedrosa το 2006. Ο πρώτος αγώνας ήταν στη γενέτειρά του, την Ισπανία. Σε αυτό το νέο ξεκίνημα ο Dani ένιωθε την μοτοσικλέτα ως κάτι τεράστιο γι’ αυτόν, καθώς άφηνε πίσω του τη σιγουριά των 250cc. Τα 800cc τον υποδέχτηκαν με το μοντέλο RC211V της Honda.

Το μοντέλο αυτό διέθετε τον πρώτο κινητήρα V5 στην ιστορία της διοργάνωσης, ο οποίος ήταν υβριδικός, διέθετε τρεις κυλίνδρους μπροστά και δύο πίσω και γωνία κλίσης 75,5 μοιρών για την εξάλειψη των δονήσεων. Έγιναν τροποποιήσεις στο ηλεκτρονικό σύστημα και η Honda παρέδωσε στον Perdosa ένα ισορροπημένο και υψηλής ισχύος μηχάνημα.

Το 2007 τρέχει με το Honda RC212V, το οποίο είχε αρκετά μηχανικά προβλήματα και δυσκόλεψε την πορεία του. Τερμάτισε 2^ος στο πρωτάθλημα, πίσω από τον Stoner, και ανανέωσε με τη Honda για 2 ακόμη χρόνια.  Ακολούθησαν δύο δυναμικές, οι οποίες δεν οδήγησαν τον Ισπανό αναβάτη στην κορυφή. Το 2010 χάρισε μια ευχάριστη στιγμή στους φαν του, καθώς πήρε πίσω τον αριθμό 26 με τον οποίο αγωνιζόταν για πολλά χρόνια. Τερμάτισε για άλλη μια φορά 2^ος, πίσω από τον Jorge Lorenzo.

Το 2011 ανέβηκε στο βάθρο τρεις φορές. Στον αγώνα της Γερμανίας επωφελήθηκε ενός λάθους του Lorenzo και κατέκτησε τον αγώνα. Το 2012 ήταν μια πολύ δυναμική χρονιά, καθώς κέρδισε 7 αγώνες και έφτασε πολύ κοντά στην 1^η θέση.

Το 2013 είναι μια γεμάτη χρονιά. Παραμένει στη Honda και συνεργάζεται με τον ανερχόμενο από τη Moto 2 Marc Marquez. Τερμάτισε πρώτος σε Ισπανία, Γαλλία και Μαλαισία και έχασε τον αγώνα της Γερμανίας λόγω πτώσης και τραυματισμού. Συγκέντρωσε 300 πόντους και πήρε την 3^η θέση στο Πρωτάθλημα.

Το 2014 ήταν μια μέτρια χρονιά για τον Pedrosa. Το 2015 υποβλήθηκε σε χειρουργείο στους βραχίονες και έχασε αρκετούς αγώνες. Τερμάτισε όμως στην 4^η θέση της διοργάνωσης. Το 2016 ήταν μια άσχημη χρονιά. Αντιμετώπισε δυσκολίες με τα ελαστικά της Michelin, αλλά και με τη μηχανή της RC213V. Ο μοναδική νίκη της σεζόν ήρθε στο Μισάνο. Υπεβλήθη στην 14^η χειρουργική επέμβαση της καριέρας του, με αποτέλεσμα να χάσει πολλούς αγώνες.

Στις 12 Ιουλίου του 2018, σε συνέντευξη τύπου στη Γερμανία, ανακοίνωσε πως θα αποσυρθεί από το αγωνιστικό κομμάτι της διοργάνωσης του MotoGp. Μετά την αποχώρησή του από τη Honda υπέγραψε συμβόλαιο με την KTM ως δοκιμαστής. Στα φετινά δοκιμαστικά που έλαβαν χώρα στην Σεπάνγκ ο Dani Pedrosa σημείωσε τον καλύτερο χρόνο με την ΚΤΜ, συγκεκριμένα 2:00.625.

Pedrosa: Ο Σιωπηλός Σαμουράι

O Pedrosa εκτιμά πολύ τη σιωπή. Εν μέσω σιωπής μπορεί να ελέγξει κάθε του συναίσθημα και να βρει τις απαντήσει που χρειάζεται. Όταν οδηγεί, διακατέχεται από τρεις αισθήσεις. Πρώτη είναι αυτή που αισθάνεται πως ιππεύει ένα ταύρο, δεύτερη είναι αυτή που τοποθετεί το σώμα του στο πίσω μέρος της μηχανής,  η οποία είναι καταστροφική και τρίτη είναι αυτή που αισθάνεται πως χορεύει. Ο «χορός» είναι το υπέρτατο αίσθημα του αναβάτη και το κλειδί της επιτυχίας.

Η τεχνική του Pedrosa επηρέασε πολύ τους σύγχρονούς του αλλά και όσους ακολουθούν τη μελετούν. Είχε καταφέρει με σκληρή προπόνηση να «σηκώνει» τη μηχανή πιο γρήγορα από το σύνηθες. Επίσης, αυτό που κάποιοι θεωρούν μειονέκτημα ο Dani το μετέτρεψε σε πλεονέκτημα, τη σωματική του διάπλαση. Ζυγίζει 51 κιλά και έχει ύψος 1,57. Τα νούμερα αυτά τον δυσκόλεψαν στην αρχή της καριέρα του, όμως δούλεψε και τα κατάφερε. Η επιτάχυνσή του ήταν από τις καλύτερες λόγω του βάρους του, πράγμα το οποίο θαύμαζαν πολλοί οδηγοί.

Ο Dani Pedrosa δεν κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο MotoGp, έχει μείνει στην ιστορία όμως ως ένας από τους ικανότερους και ευγενικούς αναβάτες της διοργάνωσης. Είναι το καλό παιδί του MotoGp.

Jorge Lorenzo: Ο πρωταθλητής

Ο Jorge Lorenzo γεννήθηκε στις 4 Μαΐου του 1987 στην Πάλμα ντε Μαγιόρκα της Ισπανίας. Ο πατέρας του ήταν οδηγός motocross και ακολούθησε τον δρόμο του road racing. Ο Jorge ξεκίνησε να οδηγεί σε ηλικία 3 ετών, όταν ο πατέρας του έφτιαξε μια μηχανή αποκλειστικά γι’ αυτόν. Ένας απλός σκελετός και μια μηχανή Puig 50cc.

Ο Lorenzo απολάμβανε το παιχνίδι με τον πατέρα του μέχρι που έπαψε να είναι παιχνίδι. Τον προπονούσε σκληρά, τον χρονομετρούσε και τον πίεζε για καλύτερες επιδόσεις. Ως παιδί αγαπούσε να βιντεοσκοπεί και να μοντάρει αυτοσχέδια σόου με την αδερφή και τους φίλους του.

Σε όλες τις διοργανώσεις μηχανοκίνητου αθλητισμού ήταν πάντα ο μικρότερος σε ηλικία. Σε ηλικία 10 ετών συμμετείχε στο Aprilia Cup και δύο χρόνια μετά στο Ισπανικό Πρωτάθλημα. Εγκατέλειψε το σχολείο σε ηλικία 14 χρονών για να ακολουθήσει την καριέρα του επαγγελματία οδηγού. Τα 15^α γενέθλιά του ήταν πολυαναμενόμενα από τον ίδιο, την οικογένειά του, αλλά και τα ΜΜΕ, καθώς του έδωσαν το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Στην κατηγορία των 125cc αγωνίζεται με την ομάδα της Derbi. Σε ηλικία 17 χρονών δέχτηκε πρόταση από την Honda Fortuna, καθώς και από την Tech 3, να μεταπηδήσει στο MotoGp. Ο Lorenzo πίστευε πώς ήταν πολύ μικρός ακόμα για αυτό το βήμα, καθώς δεν είχε αγωνιστεί ακόμα στην κατηγορία των 250cc. To 2005 τον υποδέχεται το Moto2 με την ομάδα της Honda. Την επόμενη χρονιά μεταπηδά στην Aprilia και κατακτά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, πράγμα το οποίο έγινε ξανά και το 2007.

Το 2008 ο Jorge Lorenzo είχε ένα εξαιρετικό ξεκίνημα στο MotoGp. Στην πρώτη του εμφάνιση είχε pole position και ανέβηκε στην 3^η θέση του βάθρου. Αντιμετώπισε και αυτός δυσκολίες με τα ελαστικά της Michelin και είχε μια ισχυρή πτώση στην Κίνα με αποτέλεσμα να σπάσει τους αστραγάλους του.

Το 2009 τερμάτισε 3^ος  και καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν έδινε μάχες στήθος με στήθος με τον Rossi. Το 2010 κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο ως Παγκόσμιος Πρωταθλητής του MotoGp, αφού κατάφερε να ξεπεράσει τον Pedrosa. Κατέστη, επίσης, ο πρώτος Ισπανός πρωταθλητής στην «τετράχρονη» εποχή της διοργάνωσης. Ακολούθησαν δύο δυναμικές χρονιές, οι οποίες δεν τον οδήγησαν στον τίτλο.

Το 2015 ο Lorenzo έγινε ξανά Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Χαρακτηριστικός είναι ο τελευταίος αγώνας στη Βαλένθια, όπου ο Rossi ξεκίνησε τελευταίος, προσπέρασε 16 αναβάτες, βρέθηκε στην 4^η θέση και ο Marquez τον εμπόδισε να πλησιάσει τον Lorenzo, βοηθώντας έτσι τον συμπατριώτη του.

Το 2017 μεταπήδησε στη Ducati, όπου είχε πολλά προβλήματα με την εργοστασιακή του ομάδα. Το ίδιο συνάντησε και το 2019 με την ομάδα της Honda. Στο τέλος της σεζόν ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το αγωνιστικό μέρος του MotoGp σε ηλικία μόλις 32 ετών. Ο Lorenzo επέστρεψε στη Yamaha ως δοκιμαστής και αναβάτης εξέλιξης. Στα δοκιμαστικά της Σεπάνγκ σημείωσε μεγάλη επιτυχία και πολλοί μίλησαν για την επαναφορά του στην ενεργό δράση.

Ο αριθμός 99

Ο Lorenzo είναι ένας καταξιωμένος αναβάτης, ο οποίος στέφθηκε πέντε φορές παγκόσμιος πρωταθλητής. Αγωνίστηκε έχοντας τον αριθμό 99, ανέβηκε 152 φορές στο βάθρο, είχε 68 νίκες και 69 pole positions. Έχει ιδιαίτερο χαρακτήρα, δεν του αρέσει να χάνει και έχει λίγους φίλους.

Ως άνθρωπο τον σημάδεψε ο πατέρας του, καθώς ήταν πάντα αυστηρός μαζί του. Τον απαρνήθηκε όταν ξεκίνησε την καριέρα του στη Moto 3 και τον ανέλαβε ο Dani Amatriain. Ένας μάνατζερ με αμφιλεγόμενες τακτικές, καθώς αυτός ήταν που δημιούργησε την υποτιθέμενη βεντέτα Pedrosa-Lorenzo.

Ως οδηγός ήξερε πως να γίνεται ταχύτερος και να ανακαλύπτει τα όρια του. Είχε άψογη επικοινωνία με την ομάδα του και περιέγραφε με τον καλύτερο τρόπο αυτό που αισθανόταν ενώ οδηγούσε, προκειμένου να γίνουν βελτιώσεις. Είναι πολύ σχολαστικός με την μηχανή, αλλά γενικά πολύ ακατάστατος.

Πρόκειται για έναν εκρηκτικό χαρακτήρα και αυτό φάνηκε κατά τη διάρκεια της καριέρας του  με τις διαμάχες που είχε με τον Rossi και τον  αποθανόντα Simoncelli. Χαρακτηριστικός είναι ο τοίχος που τοποθετήθηκε στο γκαράζ της ομάδας της Yamaha, ώστε να μη συναντιέται με το Rossi.

O Lorenzo παρ’ όλα αυτά ήταν ένα παιδί-θαύμα και ένας από τους καλύτερους αναβάτες της διοργάνωσης.

O Lorenzo και ο Pedrosa ήταν μέλη της περίφημης ομάδας των «εξωγήινων», δηλαδή της ελίτ των αναβατών μαζί με τον Rossi και τον Stoner. Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες, αλλά για δύο Ισπανούς αναβάτες που χάραξαν μοναδικές πορείες στα circuit του MotoGp, οι οποίοι αποχώρησαν σχετικά νωρίς καθώς δείχνουν οι χρόνοι τους. Παρακάτω ακολουθεί βίντεο με τις μάχες που έδωσαν μεταξύ τους οι αναβάτες.

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:

www.reddit.com

www.motogp.com