Ο Άντονι Πέρκινς ήταν Αμερικανός ηθοποιός, που έπαιζε συχνά ρόλους ψυχικά διαταραγμένων ατόμων. Ο περισσότερος κόσμος τον γνωρίζει ως Νόρμαν Μπέιτς στην ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ «Psycho». Πολλές φορές ο Άντονι Πέρκινς αντιμετωπίστηκε ομοφοβικά λόγω των σεξουαλικών του προτιμήσεων. Μετά από μακροχρόνιες ομόφυλες σχέσεις, το 1973 παντρεύτηκε την Berry Berenson και απέκτησαν δυο γιους. Πέθανε τον Σεπτέμβριο του 1992 από πνευμονία, που σχετίζεται με το AIDS.
Τα αθώα παιδικά χρόνια του Άντονι Πέρκινς
Ο Άντονι Πέρκινς γεννήθηκε στις 4 Απριλίου 1932 στο Μανχάταν. Ήταν γιος του ηθοποιού Όσγκουντ Πέρκινς και της Τζάνετ Έσελστιν. Δεν έζησε πολύ τον πατέρα του, αφού αυτός ήταν απασχολημένος με την δουλειά του. Οι μοναδικές όμορφες αναμνήσεις προέρχονται κυρίως από την καλοκαιρινή τους εκδρομή το 1937 στο Fire Island. Τότε η οικογένεια προσέλαβε για την φροντίδα του Άντονι την Γαλλίδα νταντά Jeanne. Έτσι, ο μικρός έμαθε γαλλικά μαζί με αγγλικά, πράγμα χρήσιμο για το μέλλον του.
Όσο απουσίαζε ο πατέρας, κυριαρχούσε η μητέρα, με την οποία ήταν πολύ κοντά. Ένιωθε προδομένος από τον πατέρα του, πιστεύοντας ότι προτιμά την παρέα των διάσημων φίλων του απ’ ότι εκείνον. Ταυτόχρονα, τον ζήλευε όταν γύριζε σπίτι, γιατί του έπαιρνε μέρος της προσοχής της μητέρας του.
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1937, ο Όσγκουντ Πέρκινς πέθανε από καρδιακή προσβολή, αμέσως μετά την επιτυχημένη πρεμιέρα του νέου του θεατρικού έργου «Susan and God». Ο μικρός Άντονι Πέρκινς θεώρησε τον εαυτό του υπεύθυνο, καθώς κάποιες φορές είχε σκεφτεί ότι ήθελε να πεθάνει.
Τα χρόνια της κακοποίησης
Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Άντονι Πέρκινς περιβαλλόταν μόνο από γυναίκες. Σταθερή γυναικεία παρουσία, εκτός της μητέρας, ήταν η πολύ στενή της φίλη, η ανερχόμενη θεατρική συγγραφέας Michaela O’Harra. Είχε αντιληφθεί ότι η σχέση τους ήταν παραπάνω από φιλική. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου ξεκίνησε και η σεξουαλική κακοποίηση του Άντονι Πέρκινς από την μητέρα του, που δεν σταμάτησε ακόμα και στην ενηλικίωσή του.
Το 1942, η οικογένεια μετακόμισε στη Βοστόνη. Λόγω γνωριμιών, η Τζάνετ έπιασε δουλειά στο κοντινό American Theatre Wing’s Boston Stage Door Canteen. Λόγω αυξημένων υποχρεώσεων, έστειλε τον Άντονι να μείνει με την γιαγιά του, τη Μίμι. Όσο όμως κι αν την αγαπούσε, το αίσθημα γονικής απουσίας ήταν μεγάλο. Αυτό τον οδήγησε σε άτακτη συμπεριφορά στο δημόσιο σχολείο. Για να καταστείλει αυτή την συμπεριφορά, η μητέρα τον έστειλε στο Brooks School, σαράντα λεπτά έξω από τη Βοστόνη. Αυτό οδήγησε τον Άντονι να αρχίσει και πάλι να τραυλίζει, και να αποφεύγει κάθε άθλημα. Η μητέρα όμως τον ανάγκασε να συμμετέχει στο μπέιζμπολ. Ήταν η πρώτη φορά που περιστοιχιζόταν αποκλειστικά από άντρες, κι έτσι ξεχώρισε η διαφορετικότητά του.
Η πίεση στο σχολείο ήταν μεγάλη για τον Άντονι Πέρκινς, καθώς τη δεύτερη χρονιά έχασε πολλά μαθήματα, λόγω συνεχόμενων κρουσμάτων οστρακιάς και οι βαθμοί του έπεσαν πολύ. Συμφώνησε με την μητέρα του, αν είχε καλούς βαθμούς, την επόμενη χρονιά θα συνέχιζε τις σπουδές στη Βοστόνη. Κράτησε την υπόσχεσή του κι έγινε ένας από τους 3 πρώτους της τάξης.
Οι πρώτες ερασιτεχνικές θεατρικές εμφανίσεις
Ο Άντονι Πέρκινς έβλεπε άλλα αγόρια με τους πατεράδες τους, ενώ μόνη σύνδεση με τον δικό του ήταν μέσω θεάτρου. Άρχισε λοιπόν να ενδιαφέρεται πολύ γι’ αυτόν τον χώρο. Το 1947, έκανε ντεμπούτο στο Θερινό Θέατρο Brattleboro στο Βερμόντ, σε δευτερεύοντες ρόλους στα έργα «Junior Miss», «Kiss and Tell» και «Ο Τζορτζ Ουάσιγκτον κοιμήθηκε εδώ».
Την επόμενη χρονιά πήγε στο Browne & Nichols School, ένα σχολείο αρρένων στο Κέιμπριτζ, όπου οι περισσότεροι μαθητές ασχολούνται με το ποδόσφαιρό.
Το καλοκαίρι του 1948, επιστρέφει στις καλοκαιρινές εμφανίσεις. Η μητέρα του είχε γίνει μάνατζερ στο Robin Hood Theater στο Άρντεν του Ντέλαγουερ, όπου εργάστηκε και ο Πέρκινς. Η σημαντικότερη ερμηνεία του ήταν στο «Sarah Simple».
Το 1949, ο Πέρκινς ασχολήθηκε περισσότερο με τις σχολικές δραστηριότητες. Έγινε μέλος της ομάδας τένις, του Glee Club, ενώ ήταν και συντάκτης της σχολικής εφημερίδας «The Spectator». Τότε άρχισε να αμφισβητεί τη σεξουαλικότητά του και να ξεχωρίζει ξανά ως «διαφορετικός».
Σπουδές και σεξουαλικότητα
Μετά την αποφοίτησή, ο Άντονι Πέρκινς δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις για το Χάρβαρντ, οπότε ήταν ο μόνος που πήγε Rollins College. Το ίδιο καλοκαίρι συμμετείχε και πάλι στο Robin Hood Theater. Εκείνη την εποχή έπαιξε τον Fred Whitmarsh στο έργο «Years Ago».
Το Rollins College ήταν ένα χριστιανικό, παναμερικανικό σχολείο, στην καρδιά της Φλόριντα. Ο Πέρκινς έφτασε εκεί όταν το Κογκρέσο είχε χαρακτηρίσει ομοφυλόφιλους και κομμουνιστές εχθρούς ίσου κινδύνου.
Στο Rollins College, ο νεαρός Πέρκινς θα εμφανιστεί σε πολλές σχολικές παραστάσεις και θα μετακινείται συνεχώς σε αδερφότητες, κάτι που δεν άρεσε στην μητέρα του. Σε αυτό το σχολείο όμως αρχίζει να εξερευνά την σεξουαλικότητά του με άντρες.
Λίγο μετά την άφιξή του, μια μεγάλη ομάδα ομοφυλόφιλων φοιτητών, ανάμεσα τους και φίλοι του, εκδιώχθηκαν και συνελήφθησαν, καθώς ένας συμφοιτητής τους ξυλοκόπησε έναν από αυτούς. Ο Πέρκινς όμως, λόγω της γνωριμίας του με τον καθηγητή θεάτρου, γλίτωσε. Δεν ξέφυγε όμως από τις εντάσεις από συμφοιτητές, που γνώριζαν την σεξουαλικότητα του. Αυτό τον οδήγησε στο να μεταφερθεί στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια.
Η πρώτη εμφάνιση του Άντονι Πέρκινς στον κινηματογράφο και το Μπρόντγουεϊ
Παράλληλα με το Rollins College, ο Άντονι Πέρκινς πήγαινε για διακοπές τα καλοκαίρια στην Καλιφόρνια, με την ελπίδα να δουλέψει στον κινηματογράφο. Είχε μάθει ότι η MGM ετοίμαζε την κινηματογραφική μεταφορά του «Years Ago», κι είχε ελπίδα να περάσει από δοκιμαστικό. Συνήθιζε να κάνει θελήματα για την παραγωγή κι έτσι, όταν χρειάστηκαν κάποιον κομπάρσο, ήταν η πρώτη επιλογή. Τελικά όμως ο σκηνοθέτης τον επέλεξε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η ταινία κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Η ηθοποιός» το 1953, χωρίς μεγάλη επιτυχία, κερδίζοντας μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ενδυματολογίας. Μαζί με τον Πέρκινς έπαιξαν οι Jean Simmons και Spencer Tracy. Σκηνοθέτης ήταν ο George Cukor, φίλος και συνεργάτης του πατέρα του.
Το Μπρόντγουεϊ εντόπισε τον Πέρκινς για πρώτη φορά το 1954, όταν αντικατέστησε τον Τζον Κερ στον πρωταγωνιστικό ρόλο του «Τσάι και Συμπάθεια», που σκηνοθέτησε ο Ελία Καζάν, επίσης φίλος του πατέρα του. Το έργο ήταν μεγάλη επιτυχία και καθιέρωσε τον Πέρκινς στον θεατρικό κόσμο. Πολλοί μάλιστα τον θεώρησαν καλύτερο από τον προκάτοχό του Κερ, που έπαιξε τελικά τον ρόλο στον κινηματογράφο. Το Χόλιγουντ, έτσι, ανανέωσε το ενδιαφέρον του για τον Άντονι Πέρκινς.
Οι πρώτοι σπουδαίοι ρόλοι
Προς το τέλος του «Τσάι και Συμπάθεια», ο σκηνοθέτης William Wyler έστειλε τον βοηθό του, Stuart Millar, να αναζητήσει στο Μπρόντγουεϊ ταλέντα για την επόμενη ταινία του, το «Friendly Persuasion». Όταν ο Millar είδε τον Πέρκινς στο θέατρο, του έδωσε το σενάριο για την ακρόαση. Σε μισή ώρα ο Πέρκινς είχε πάρει τον ρόλο. Στην ταινία έπαιζαν οι Ντόροθι ΜακΓκουάιρ και Γκάρι Κούπερ, που συμπάθησε τον Πέρκινς. Το συναίσθημα ήταν αμοιβαίο μεταξύ Πέρκινς, Κούπερ, αλλά και του σκηνοθέτη, που επαινούσε συχνά την απόδοση του Πέρκινς. Αυτό οδήγησε Πέρκινς και Κούπερ σε ένα κοινό εξώφυλλο στο περιοδικού «Life» τον Ιούλιο του 1956. Η ταινία ήταν τεράστια επιτυχία και χάρισε στον Πέρκινς το Βραβείο Χρυσής Σφαίρας Καλύτερου Νέου Ηθοποιού της Χρονιάς και μια υποψηφιότητα για το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου.
Στην συνέχεια, ενδιαφέρθηκε για τον Άντονι Πέρκινς η Paramount Pictures, με την οποία και υπέγραψαν 7ετές ημι-αποκλειστικό συμβόλαιο, που του επέτρεπε να επιστρέφει στο Μπρόντγουεϊ. Πρώτη ταινία με την Paramount, ήταν το 1957 μια βιογραφική ταινία για τον παίκτη του μπέιζμπολ της Boston Red Sox, Jimmy Piersall, με τίτλο «Fear Strikes Out». Το σετ της ταινίας ήταν εχθρικό και ομοφοβικό προς τον Πέρκινς. Η ταινία δεν είχε τύχη στα Όσκαρ, αλλά η ερμηνεία του Άντονι Πέρκινς εγκωμιάστηκε από τους κριτικούς.
Μετά από αυτό, ο Άντονι Πέρκινς πρωταγωνίστησε στο γουέστερν «The Lonely Man» το 1957, με τον Jack Palance. Σύμφωνα με πληροφορίες, το σετ της ταινίας ήταν γεμάτο εντάσεις, που προήλθαν κυρίως από τη έντονη αρρενωπότητα του Palance σε αντίθεση με την έλλειψή της από τον Πέρκινς.
Επόμενη ταινία ήταν πάλι γουέστερν το 1957 με τίτλο «The Tin Star», με τον Henry Fonda. Αρχικά ο Άντονι Πέρκινς δεν ήταν η πρώτη επιλογή για τον ρόλο. Πέρκινς και Fonda έκαναν στενή παρέα, ενώ φημολογείται πως ο Πέρκινς του εκμυστηρεύτηκε την σεξουαλικότητά του. Η ταινία έκανε πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια εισπράξεις και θεωρείται κλασική του είδους.
Ο τραγουδιστής Άντονι Πέρκινς
Ο Άντονι Πέρκινς κυκλοφόρησε το 1957 και το 1958 τρία μουσικά ποπ άλμπουμ στις εταιρίες Epic και RCA Victor με το όνομα Τόνι Πέρκινς. Το single «Moon-Light Swim» είχε μέτρια επιτυχία το 1957. Το 1958, το single «The Prettiest Girl in School» απέτυχε στις ΗΠΑ, αλλά πέτυχε παραδόξως στην Αυστραλία. Πολλοί πιστεύουν ότι η ασχολία του με το τραγούδι οφείλεται στο ότι ο τότε σύντροφός του, Tab Hunter, είχε κάνει Νο1 επιτυχία στον πρώτο του δίσκο με το τραγούδι «Young Love».
Ο Άντονι Πέρκινς γίνεται νεανικό είδωλο
Ο Άντονι Πέρκινς ήταν ισόβιο μέλος του Actors Studio και μπορούσε να εργαστεί σε διάφορα θεατρικά είδη. Επέλεξε όμως το Μπρόντγουεϊ το 1957 με το έργο «Look Homeward, Anglel». Ήταν ένα επιτυχημένο έργο και το 1958 προτάθηκε για το βραβείο Tony για τον καλύτερο ηθοποιό σε θεατρικό έργο. Οι πρόβες όμως ήταν ταραχώδεις. Η πρωταγωνίστρια Jo Van Fleet ήταν δύσκολη συνεργάτης με εκρήξεις θυμού, που οδήγησαν σε διαμάχες. Αυτές ενισχύθηκαν κι από την παρουσία του Tab Hunter σε κάποιες πρόβες.
Ο Άντονι Πέρκινς συνεργάστηκε με την Van Fleet στην ταινία του 1958 «This Angry Age», γνωστό και ως «The Sea Wall», για την εταιρία Columbia. Πρωταγωνίστησε επίσης το 1958 για την Paramount στο «Desire Under the Elms» με την Sophia Loren, δίνοντας το πρώτο κινηματογραφικό της φιλί.
Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, ο Πέρκινς προτάθηκε για την κωμωδία του 1959 «Some Like it Hot» με την Marilyn Monroe. Η Paramount, όμως, απαγόρευσε στον Πέρκινς να δεχτεί, καθώς ήταν ήδη σεξουαλικά διφορούμενος. Του ζήτησαν όμως να συμμετέχει στο «The Matchmaker» του 1958, μια μη-μουσική κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου του Thornton Wilder, με τις Shirley MacLaine και Shirley Booth.
Η Paramount το 1959 του έδωσε τον ρόλο του αγαπημένου της Audrey Hepburn στην ταινία «Green Mansions», την μοναδική ταινία που την Hepburn σκηνοθέτησε ο σύζυγός της Μελ Φερέρ. Μάλιστα, για να ενισχύσουν την αρρενωπότητα του Πέρκινς, τον έδειξαν χωρίς πουκάμισο να κερδίζει δυνατότερούς άντρες.
Η επόμενη ταινία ήταν το 1959 το «On the Beach», ο πρώτος του δραματικός ρόλος. Μαζί του ήταν οι Gregory Peck, Ava Gardner και Fred Astaire. Σε συνέντευξή του χρόνια αργότερα στο «People», ο Πέρκινς κατονόμασε τη Γκάρντνερ ως την πρώτη από τις πολλές γυναίκες σταρ, που προσπάθησαν να τον γοητεύσουν, αν κι εκείνος, αρνήθηκε πολύ προσεκτικά.
Η επόμενη ταινία του ήταν το «Tall Story» το 1960. Η ταινία, όμως, έγινε περισσότερο γνωστή ως το κινηματογραφικό ντεμπούτο της Τζέιν Φόντα. Όπως δήλωσε και η ίδια, ο Πέρκινς την βοήθησε να παίζει μπροστά στην κάμερα. Έχοντας δουλέψει και με τον πατέρα της, μεταξύ τους αναπτύχθηκε φιλία και εκτός γυρισμάτων. Επιπλέον, η Φόντα, σε αντίθεση με άλλους, έδειχνε πραγματική κατανόηση στην ομοφυλοφιλία του ηθοποιού.
Ένταση με την Paramount
Όταν το 1955 ο Άντονι Πέρκινς υπέγραψε συμβόλαιο με την Paramount, έπαιξε διάφορους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Μετά από 3 ταινίες η εταιρία είχε επενδύσει πάνω του 15 εκατομμύρια δολάρια πριν ακόμα την κυκλοφορία τους. Κι αυτό δημιουργούσε ένταση μεταξύ τους.
O επόμενος λόγος έντασης προήλθε από τον Πέρκινς, που πίστευε ότι η Paramount κατέστρεφε την καριέρα του. Μπορούσε βέβαια να κάνει παραστάσεις στο Μπρόντγουεϊ, όμως η φήμη του προερχόταν κυρίως από τις ταινίες. Και η επιμονή της εταιρίας να τονίσει την αρρενωπότητά του, τον είχε κάνει να χάσει σημαντικούς ρόλους, όπως του Shell Oil Junior στο «Some Like it Hot» και του Tony στο «West Side Story».
Η ένταση όμως δεν είχε μόνο επαγγελματικούς λόγους. Ο πρόεδρος της Paramount, Barney Balaban, αντιπαθούσε τον Άντονι Πέρκινς λόγω της ομοφυλοφιλίας του. Λογομαχούσαν διαρκώς, κυρίως για την σχέση του με τον Tab Hunter. Τον πίεζε συνεχώς να χωρίσει και να κάνει θεραπεία μετατροπής για τα χρόνια που διαρκούσε του συμβόλαιό του.
«Psycho»
Ο Άντονι Πέρκινς εξέπεμπε κάτι «αγορίστικο», που ο Άλφρεντ Χίτσκοκ ανέτρεψε στην ταινία «Psycho» του 1960. Εκεί, ο Άντονι Πέρκινς πρωταγωνίστησε ως Νόρμαν Μπέιτς, ιδιοκτήτης ενός μοτέλ, που δολοφονεί κορίτσια υπό την προσωπικότητα της νεκρής μητέρας του. Όπως θα δηλώσει αργότερα ο Χίτσκοκ, ήθελε τον Πέρκινς σε ταινία του από όταν τον είδε στο «Friendly Persuasion».
Η ταινία έγινε επιτυχία και ενίσχυσε την διεθνή φήμη του Πέρκινς. Η ερμηνεία του χάρισε το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού από το Διεθνές Συμβούλιο Κριτικών Κινηματογράφου. Ο ρόλος αυτός έμελλε να εῆρεάσει το υπόλοιπο της καριέρας του.
«Greenwillow»
Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων του «Psycho», ο Πέρκινς συμμετείχε στο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ «Greenwillow», σε σενάριο Frank Loesser. Ο Loesser αντιπάθησε τον Πέρκινς, εξαιτίας της σεξουαλικότητάς του και αποφάσισε να ενισχύσει την αρρενωπότητά του, γράφοντάς του, στο κύριο σόλο του έργου, το τραγούδι «Never Will I Marry». Ο Stephen Sondheim και ο σκηνοθέτης του έργου Τζορτζ Ρόι Χιλ, επαίνεσαν την ερμηνεία του Πέρκινς. Το τραγούδι έγινε αργότερα δημοφιλές λόγω των διασκευών από τις Judy Garland, Barbara Streisand και Linda Ronstadt.
Ο Άντονι Πέρκινς κέρδισε για τον ρόλο υποψηφιότητα για το Βραβείο Τόνυ Καλύτερου Ηθοποιού σε μιούζικαλ.
Η παρουσία του Άντονι Πέρκινς στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο
Όταν έληξε το συμβόλαιο με την Paramount, ο Άντονι Πέρκινς μετακόμισε στην Γαλλία. Η πρώτη ταινία εκεί ήταν το 1961 το «Goodbye Again» με την Ίνγκριντ Μπέργκμαν, που γυρίστηκε στο Παρίσι. Ο αρχικός τίτλος ήταν «Time on Her Hands», όμως ο Πέρκινς πρότεινε τον τίτλο «Goodbye Again», από ένα έργο του πατέρα του. Ξανά ο ίδιος δέχθηκε την ερωτική προσοχή της συμπρωταγωνίστριάς του και αρνήθηκε. Παρά τις εντάσεις στα παρασκήνια, ο ρόλος του επαινέστηκε και του χάρισε το Βραβείο Καλύτερου Ανδρικού Ρόλου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.
Επόμενη ταινία ήταν το 1962 η «Φαίδρα», σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν, με την Μελίνα Μερκούρη. Την ίδια χρονιά έπαιξε στην ταινία «Five Miles to Midnight», την δεύτερή του με την Sophia Loren. Το κλίμα στα παρασκήνια ήταν κεφάτο μεταξύ των πρωταγωνιστών αλλά η ταινία είχε μέτρια επιτυχία.
Οι ερμηνείες ψυχικά διαταραγμένων συνέχισαν και στην ταινία «Η Δίκη» του Όρσον Γουέλς επίσης το 1962 βασισμένη στο μυθιστόρημα του Κάφκα. Μάλιστα, ο Άντονι Πέρκινς ήταν προσωπική επιλογή του Γουέλς για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Και ο Πέρκινς όμως θαύμαζε τον Γουέλς, κάτι που δεν μειώθηκε κατά τα δύσκολα και απαιτητικά γυρίσματα. Ο Γουέλς αγαπούσε τον Πέρκινς και θαύμαζε το ταλέντο του, σε τέτοιο σημείο που αισθανόταν άσχημα που τον παρουσίαζε ως τον κακό της υπόθεσης. Η ταινία όμως γνώρισε τεράστια επιτυχία, έχει γίνει κλασική και ήταν η πρώτη από τις 4 στις οποίες συνεργάστηκαν.
Το 1964, ο Πέρκινς πρωταγωνιστεί στην κωμωδία «Une ravissante idiote» με την Brigitte Bardot. Ήταν ο πρώτος Αμερικανός ηθοποιός, που έπαιξε τον αγαπημένο της. Αργότερα παραδέχτηκε ότι η Bardot ήταν η λιγότερο αγαπημένη του συνεργάτιδα. Ήταν όμως άλλη μια που ήθελε να τον σαγηνεύσει κι εκείνος αρνιόταν πάντα τις προσκλήσεις στο ρετιρέ της. Η ταινία, ωστόσο, ήταν μια εμπορική αποτυχία.
Το 1965, ο Άντονι Πέρκινς γύρισε στο Μεξικό την ταινία «The Fool Killer». Αν και το κοινό την δέχτηκε καλά, δεν σημείωσε εμπορική επιτυχία. Ο Πέρκινς επιστρέφει στην Γαλλία και το 1966 γυρίζει το «Is Paris Burning?», μια πολεμική ταινία για την απελευθέρωση του Παρισιού το 1944. Πρόκειται για την δεύτερη συνεργασία Πέρκινς – Γουέλς. Το σενάριο υπέγραφε ο φίλος του Πέρκινς, Γκορ Βιντάλ. Η ταινία ήταν γεμάτη αστέρες, πράγμα που ανέβασε τον προϋπολογισμό και ήταν ένας λόγος για την εμπορική της αποτυχία.
Η επιστροφή του Άντονι Πέρκινς στις ΗΠΑ
Το 1966, κι ενώ ο Άντονι Πέρκινς ζει ακόμα στην Γαλλία, ο Sondheim άρχισε να γράφει για εκείνον το μιούζικαλ τρόμου «Evening Primrose», για να προβληθεί στο ABC Stage 67. Ο Πέρκινς επέστρεψε στις ΗΠΑ για να πρωταγωνιστήσει μαζί με την Charmian Carr, που ερχόταν από την επιτυχία του «The Sound of Music». Ήταν μια ασπρόμαυρη ταινία, με γρήγορα γυρίσματα και χαμηλό προϋπολογισμό. Όπως φαίνεται και η Carr φλέρταρε τον Πέρκινς χωρίς ανταπόκριση.
Η πρώτη ταινία του Άντονι Πέρκινς στο Χόλιγουντ μετά το «Psycho» ήταν το «Pretty Poison» το 1968 με την Tuesday Weld. Ήταν η πρώτη από τις δυο ταινίες του με την Weld, με την οποία οι σχέσεις στο πλατό ήταν ψυχρές αλλά με σεβασμό. Η ταινία δεν έγινε εμπορική επιτυχία.
Ο Άντονι Πέρκινς την δεκαετία του 1970, 1980 και 1990
Την δεκαετία του 1970 ο Άντονι Πέρκινς είχε δεύτερους ρόλους σε ταινίες. Η πρώτη ήταν το «Catch-22», η πρώτη από τις 3, στις οποίες ο Πέρκινς θα παίξει τον ομοφυλόφιλο. Η ταινία αυτή τον ένωσε και πάλι με τους Γουέλς και Μάρτιν Μπάλσαμ. Επόμενη ταινία ήταν το «WUSA» την ίδια χρονιά, και αποτέλεσε την πρώτη από τις δυο συνεργασίες του με τον Paul Newman, ενώ η τρίτη ταινία του Πέρκινς με τον Γουέλς ήταν το μυστήριο με τίτλο «Ten Days’ Wonder» το 1971.
Το 1972, ο ίδιος έπαιξε στη δεύτερη ταινία με τον Paul Newman, με τίτλο «The Life and Times of Judge Roy Bean», τη μοναδική, που πρωταγωνιστεί με τον πρώην σύντροφό του Tab Hunter. Σύμφωνα με τον Πέρκινς, στα γυρίσματα της ταινίας είχε την πρώτη του ετεροφυλόφιλη εμπειρία με την ηθοποιό Victoria Principal.
Το 1979, έπαιξε στην ταινία της Ντίσνεϊ «Η Μαύρη Τρύπα», την μοναδική ταινία επιστημονικής φαντασίας, που συμμετείχε σε όλη του την καριέρα. Ένα χρόνο αργότερα, το 1980, ο Άντονι Πέρκινς έπαιξε σε δυο ταινίες όχι πολύ πετυχημένες. Η μία ήταν το «North Sea Hijack» και η άλλη το «Winter Kills», μια κωμωδία, όπου μεταξύ άλλων έπαιζε και η σύζυγός του, Berry Berenson.
Αυτή την δεκαετία ακολούθησαν 3 συνέχειες του «Psycho», με τον Πέρκινς ξανά ως Νόρμαν Μπέιτς. Το «Psycho II» κυκλοφόρησε το 1983 και έγινε εισπρακτική επιτυχία. Η ταινία περιέγραφε την ζωή του Νόρμαν Μπέιτς μετά το ψυχιατρείο.
Την ίδια χρονιά, ο Πέρκινς θα συναντηθεί οικογενειακώς με τον πρώην σύντροφό του Tab Hunter, που του ζήτησε να πρωταγωνιστήσει στο γουέστερν «Lust in the Dust». Το ερωτικό ενδιαφέρον του Hunter θα έπαιζε ο drag performer Divine. Ο Allan Glaser, παραγωγός της ταινίας και παράλληλα σύντροφος και μελλοντικός σύζυγος του Hunter, ζήτησε από τον Πέρκινς να παίξει τον κακό Hardcase Williams. Δεν γνώριζε το παρελθόν του με τον Hunter αλλά ίσως να είχε επηρεαστεί από την επιτυχία του «Psycho II». Η συνάντηση αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που βλεπόταν Hunter και Πέρκινς.
Στην συνέχεια πήγε στην Αυστραλία για την τηλεοπτική μίνι σειρά «For the Term of His Natural Life», την 11η πιο επιτυχημένη σειρά της χώρας μέχρι το 2000. Στην συνέχεια έπαιξε στην βρετανική μίνι τηλεοπτική σειρά «The Glory Boys» το 1984, με τον Rod Steiger. Μεταξύ τους υπήρξε έντονη αντιπάθεια. Ο Steiger ισχυρίστηκε ότι ο Πέρκινς είχε κακή συμπεριφορά λόγω ναρκωτικών. Δεν υπάρχουν όμως αποδείξεις ότι ο Πέρκινς έπαιρνε ναρκωτικά τότε. Το 1986, κυκλοφόρησε το όχι και τόσο επιτυχημένο «Psycho III». Αυτό μείωσε την αυτοπεποίθηση του Πέρκινς, αλλά δεν τον απέτρεψε από το να συνεχίσει να σκηνοθετεί.
Μετά από μερικές αποτυχίες και μερικές σκηνοθετικές απόπειρες, πρωταγωνίστησε σε μερικές ταινίες τρόμου, όπως οι «Edge of Sanity» το 1989 και «Daughter of Darkness» και «I’m Dangerous Tonight» το 1990. Την ίδια χρονιά, έπαιξε και πάλι τον Νόρμαν Μπέιτς στο «Psycho IV: The Beginning», για την καλωδιακή τηλεόραση. Σε αυτήν, ο πρώτος του γιος, Οζ, έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ερμηνεύοντας τον νεαρό Νόρμαν Μπέιτς. Στα γυρίσματα αυτής της ταινίας ο Άντονι Πέρκινς μαθαίνει ότι είναι οροθετικός.
Μεταξύ 1990 και 1992 εμφανίστηκε σε 6 τηλεοπτικές παραγωγές, ενώ ιδιωτικά πολεμούσε το AIDS. Η τελευταία του εμφάνιση ήταν στο «In the Deep Woods» το 1992, με την Rosanna Arquette, που κυκλοφόρησε μετά θάνατον.
Ο θάνατος του Άντονι Πέρκινς
Στα γυρίσματα του «Psycho IV: The Beginning» ο Άντονι Πέρκινς υποβαλλόταν σε θεραπεία για παράλυση προσώπου. Σύμφωνα με την σύζυγό του, η νοσοκόμα που τον φρόντιζε, πήρε κρυφά δείγμα αίματος κι έκανε τεστ για HIV. Όταν βγήκαν θετικά τα αποτελέσματα, εκείνη τα μοιράστηκε με το περιοδικό «The National Enquirer», που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1990 κι ανέφερε ότι ο Πέρκινς έχει AIDS. Ο ίδιος το έμαθε, ενώ στεκόταν στην ουρά στο ταμείο του παντοπωλείου.
Ο Πέρκινς έκρυβε την ασθένεια από το κοινό για 2 χρόνια και στο νοσοκομείο, έδινε ψεύτικα ονόματα. Η γυναίκα του και τα παιδιά του έκαναν τακτικά τεστ και όλα ήταν αρνητικά. Συνέχισε να δουλεύει κανονικά και γνωστοποίησε την νόσο του, μόλις λίγες εβδομάδες πριν τον θάνατό του. Δεν αποκάλυψε όμως ποτέ πως ασθένησε.
Ο Άντονι Πέρκινς πέθανε στο σπίτι του στο Λος Άντζελες στις 12 Σεπτεμβρίου του 1992, από πνευμονία σχετική με το AIDS. Η λάρνακα βρίσκεται σε έναν βωμό στην βεράντα του σπιτιού, με την επιγραφή «Don’t Fence Me In».
Οι σχέσεις ζωής του Άντονι Πέρκινς
Ο Άντονι Πέρκινς μέχρι και την δεκαετία του 1960 είχε αποκλειστικά ομόφυλες σχέσεις, σημαντικότερες των οποίων με τον ηθοποιό Tab Hunter και τον χορευτή-χορογράφο Grover Dale.
Η σχέση του με τον Tab Hunter κράτησε από το 1955 μέχρι το 1959. Συναντήθηκαν πρώτη φορά στο Chateau Marmont κατά τα γυρίσματα του «Friendly Persuasion». Χώρισαν το 1959, λίγο πριν τα γυρίσματα του «Psycho». Μέχρι τον θάνατο του Πέρκινς οι δυο τους συναντήθηκαν μόνο δυο φορές.
Η επόμενη μακροχρόνια σχέση ήταν με τον Grover Dale, που το 1957 πρωταγωνιστούσε στο θεατρικό «West Side Story» στον ρόλο του Snowboy. Οι δυο τους συναντήθηκαν το 1959 και συνεργάστηκαν στο μιούζικαλ «Greenwillow», όπου πρωταγωνιστούσε ο Πέρκινς, με τις φήμες να τους θέλουν σεξουαλικά σχετιζόμενους. Η πλήρης σχέση τους ξεκίνησε το 1964 και λίγο αργότερα άρχισαν να συγκατοικούν. Πολλοί τους περιγράφανε ως «παντρεμένους». Μέχρι το κίνημα για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων το 1969, Πέρκινς και Dale θεωρούνταν πρότυπα για άλλους ομοφυλόφιλους επαγγελματίες που ήθελαν να έχουν ανοιχτές σχέσεις. Ωστόσο, χώρισαν το 1971 και ξεκίνησαν και οι δυο θεραπεία μετατροπής με την Mildred Newman. Αργότερα, ο Dale παντρεύτηκε την Anita Morris, λίγες μέρες πριν ο Άντονι Πέρκινς παντρευτεί την Berry Berenson.
Η θεραπεία μετατροπής
Το 1971, ο 39χρονος Πέρκινς είχε την πρώτη του ετερόφυλη σεξουαλική επαφή με την ηθοποιό Victoria Principal. Ήταν κατά την διάρκεια της θεραπείας του με την ανερχόμενη ψυχαναλύτρια Mildred Newman. Όταν χώρισε με τον Grover Dale, οι φίλοι του Πόλα Πρέντις και Ντικ Μπέντζαμιν του σύστησαν την Newman, και ξεκίνησαν ραντεβού 3 φορές την εβδομάδα.
Η Newman πίστευε ότι ο ομοφυλόφιλος μπορεί να αλλάξει, αν το θέλει. Έπεισε λοιπόν, τον Πέρκινς ότι όλα του τα προσωπικά προβλήματα προερχόταν από την ομοφυλοφιλία του. Και ο ίδιος, παραβλέποντας την ομοφοβία με την οποία αντιμετωπιζόταν, πείστηκε και ξεκίνησε η «θεραπεία». Σύντομα οι συζητήσεις, κατά τις οποίες ο Πέρκινς πιεζόταν να φαντασιωθεί γυναίκες, δεν ήταν αρκετές. Η Newman απαίτησε από τον Πέρκινς αρχικά να κοιμηθεί πραγματικά με μια γυναίκα, πράγμα που έγινε.
Η θεραπεία περιλάμβανε και ηλεκτροσόκ, που επιβάρυνε σωματικά τον Πέρκινς, απέκτησε γκρίζα μαλλιά, ρυτίδες και επανέφερε την παιδική του συνήθεια του τραυλισμού. Ο φίλος του Stephen Sondheim συχνά τον βοηθούσε να σταθεί όρθιος.
Ο γάμος του Άντονι Πέρκινς
Δεν είναι σαφές, πως γνώρισε ο Άντονι Πέρκινς την μέλλουσα σύζυγό του, τη φωτογράφο Berinthia «Berry» Berenson, μικρότερη αδερφή της ηθοποιού και μοντέλου Marisa Berenson. Άλλοι αναφέρουν ένα πάρτι στο Μανχάταν το 1972 κι άλλοι τα γυρίσματα του «Play It as It Lays» το 1972.
Αρχικά συναντιόντουσαν αρκετά συχνά φιλικά, παρότι εκείνη ήταν αρραβωνιασμένη με τον Ρίτσαρντ Μπέρνσταϊν. Σιγά – σιγά όμως η σχέση τους έγινε ερωτική και σεξουαλική και η Berenson έμεινε έγκυος. Όταν ενημέρωσε τον αρραβωνιαστικό της, εκείνος της είπε ότι ο Πέρκινς είναι ομοφυλόφιλος. Χωρίσανε την ίδια μέρα.
Με τον Πέρκινς παντρεύτηκαν στις 9 Αυγούστου 1973. Ο πρώτος τους γιος, ο σκηνοθέτης Οζ Πέρκινς γεννήθηκε το 1974. Ο δεύτερος, ο μουσικός Έλβις Πέρκινς, γεννήθηκε το 1976. Νονός και των δύο παιδιών έγινε ο στενός φίλος του Πέρκινς, Stephen Sondheim.
Πολλοί εξεπλάγησαν από αυτό τον γάμο και πίστεψαν ότι δεν θα διαρκούσε, ότι ήταν ένα ψέμα. Φίλοι και συνεργάτες θεωρούσαν τον Άντονι Πέρκινς αποκλειστικά ομοφυλόφιλο. Ο ίδιος ο Πέρκινς, το 1983, είχε δηλώσει πως η μητέρα του και η σεξουαλική της κακοποίηση τον είχαν οδηγήσει να μην μπορεί καν να δει μια όμορφη γυναίκα.
Παρόλα αυτά, παρέμειναν παντρεμένοι μέχρι το θάνατό του. Το 2001, μια μέρα πριν την 9η επέτειο θανάτου του Άντονι Πέρκινς, η Berry Berenson πέθανε σε ηλικία 53 ετών στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στην πτήση 11 της American Airlines, καθώς επέστρεφε στο σπίτι της στην Καλιφόρνια μετά από διακοπές στο Cape Cod.
Ακολουθεί το τραγούδι «Moon Light swim» που ερμήνευσε το Άντονι Πέρκινς το 1957.
Για το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από:
- Anthony Perkins, Ανακτήθηκε από: https://en.wikipedia.org/ Τελευταία πρόσβαση: 22/3/22
- Διαμαντή, Μ.Μ. (2017). Η συγκλονιστική ζωή του Άντονι Πέρκινς, πρωταγωνιστή στο Ψυχώ. Ανακτήθηκε από: https://www.thetoc.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 22/3/22
- Λιναρίτης, Γ. Σαν σήμερα, στις 4 Απριλίου 1932, γεννήθηκε ο Αμερικανός ηθοποιός Άντονι Πέρκινς! Ανακτήθηκε από: https://artmagazinoweb.wordpress.com/ Τελευταία πρόσβαση: 22/3/22
- Ρούσσος, Γ. (2020). Άντονι Πέρκινς: Από το «Ψυχώ» του Χίτσκοκ στη «Δίκη» του Όρσον Γουέλς. Ανακτήθηκε: https://tvxs.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 22/3/22
