Αιμίλιος Βεάκης: Ο Έλληνας Βασιλιάς Ληρ

Αιμίλιος Βεάκης
Πηγή εικόνας: www.sansimera.gr

Ο Αιμίλιος Βεάκης έχει χαρακτηριστεί από την Κατίνα Παξινού ως «ο μεγαλύτερος ηθοποιός του τόπου μας ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες». Πολλοί άλλοι ομότεχνοί του, αν όχι όλοι, σύγχρονοί του κυρίως αλλά και σύγχρονοί μας, έχουν δεχτεί αυτόν τον χαρακτηρισμό. «Χείμαρρος, ωκεανός, θηρίο, ηφαίστειο» είναι λέξεις που έχουν συνοδεύσει το όνομα αυτού του σπουδαίου ανθρώπου, που στην σκηνή του θεάτρου, στη ζωή του και στον τόπο του, δόθηκε ολοκληρωτικά και με πάθος.


Το παιδί της τέχνης

Ο Αιμίλιος Βεάκης γεννήθηκε στον Πειραιά στις 13 Δεκεμβρίου του 1884 και μεγάλωσε σε καλλιτεχνικό περιβάλλον. Ο παππούς του ήταν ποιητής και θεατρικός συγγραφέας και η μητέρα του Αιμιλία, το γένος Μέξη, βαρόνη στην Τεργέστη, ήταν μια σπουδαία γυναίκα της εποχής της, μουσικός, ποιήτρια και ερασιτέχνης ηθοποιός στην Ιταλία. Ο πατέρας του, Νικόλαος Βεάκης, αν και εργαζόταν ως αντιπρόσωπος στην ιστορική ναυτιλιακή εταιρεία «Lloyd Triestino», φαίνεται πως εκτιμούσε ιδιαίτερα την τέχνη.

Αν και ο Αιμίλιος Βεάκης είχε την τύχη να γεννηθεί σε μια καλή, από κάθε άποψη, οικογένεια, γρήγορα η ζωή του στέρησε ότι πολυτιμότερο του είχε δώσει, τους δυο γονείς του. Η μητέρα του πέθανε από επιλόχειο πυρετό, μόλις σαράντα μέρες από την γέννα, γι’ αυτό και ο γιος της πήρε το όνομά της, και όταν ο μικρός Αιμίλιος ήταν τριών ετών, έχασε και τον πατέρα του.

Έτσι, την ανατροφή του Αιμίλιου ανέλαβαν οι άτεκνοι θείοι του, οι οποίοι ασχολούνταν με το εμπόριο ξυλείας, και όπως ήταν φυσικό την εποχή εκείνη, προόριζαν και ετοίμαζαν τον μικρό τους ανιψιό να ασχοληθεί με το επάγγελμά τους. Ο Αιμίλιος όμως, από πολύ μικρός έδειξε τον δρόμο που αγαπούσε και ήθελε να ακολουθήσει, αυτόν της τέχνης. Ζωγράφιζε, έγραφε ποιήματα και σκαρφιζόταν ρόλους που τους υποδυόταν στους φίλους του.

Advertisements
Ad 14
Αιμίλιος Βεάκης
Από την ταινία «Η φωνή της καρδιάς» – 1943. / Πηγή εικόνας: gr.pinterest.com

Από το εμπόριο ξυλείας στα σανίδια του θεάτρου

Ο Αιμίλιος Βεάκης έμεινε κοντά στον θείο του Παναγιώτη Δάρμα, τον σημαντικότερο προστάτη του από τον καιρό που ορφάνεψε και τον πλουσιότερο, ο οποίος ήταν σύζυγος της αδελφής του πατέρα του, και ο μεγαλύτερος ξυλέμπορος του Πειραιά.

Σε ηλικία δεκαέξι ετών, όμως, είχε αρχίσει κιόλας να ασφυκτιά. Γράφει στο ημερολόγιό του:

«Θυμάμαι ολοζώντανες τις ατέλειωτες νουθεσίες του θείου μου τα μεσημέρια στο τραπέζι του, που βλέποντας την αγάπη μου για τη Ζωγραφική και την Ποίηση, προσπαθούσε να μου μεταδώσει τη φυσική του αποστροφή για κείνους που δεν αντίκριζαν την όψη της ζωής όπως αυτός την έβλεπε: θετική, πρακτική, πεζή, δοσμένη όλη στο εμπόριο και στο θησαύρισμα του υλικού πλούτου. Σ’ αυτές ακριβώς τις καταθλιπτικές για μένα συνομιλίες, η παιδική μου ψυχή, η γεμάτη πόθους ολότελα αντίθετους, έβρισκε τη δύναμη της αντίδρασης και ξεχείλιζε από τη λαχτάρα της Τέχνης».

Όταν τελειώνοντας το γυμνάσιο, ο θείος του τού ανακοίνωσε την απόφαση του να του κληροδοτήσει την επιχείρηση, ο νεαρός Αιμίλιος απάντησε  αρνητικά σε αυτή την προοπτική. Αν και χρωστούσε στον θείο του την ανατροφή του, ήταν αδύνατον να δεχτεί. Ένιωθε πως θα πρόδιδε την ίδια του την ψυχή εάν δεν ακολουθούσε τον δρόμο της καρδιάς του, που δεν ήταν άλλος από το Θέατρο.

Ο θείος του, στο άκουσμα και μόνο της λέξης «Θέατρο», θα γινόταν θηρίο. Έτσι, ο νεαρός Αιμίλιος του μίλησε για ζωγραφική και του ανέφερε πως στην Αθήνα ήδη παρακολουθούσε μαθήματα από τον θαλασσογράφο Χατζή και πως σκόπευε να δώσει εξετάσεις στο Πολυτεχνείο. Βέβαια ο θείος του θεωρούσε την τέχνη περιττή και είχε δεδομένο στο μυαλό του ότι ο ανιψιός του θα χανόταν στην φτώχεια. Παρόλο τον θυμό όμως, και τις απειλές, δεν μπόρεσε να τον κρατήσει. Το όνειρο ήταν μεγαλύτερο και δεν χωρούσε στο ξυλάδικο του θείου του.

Αιμίλιος Βεάκης
Πηγή εικόνας: www.apodytiriakias.gr

Το όνειρο βηματίζει στο πάλκο του θεάτρου

Το 1900 η Δραματική Σχολή του «Βασιλικού Θεάτρου» προκηρύσσει εξετάσεις και ανάμεσα στους υποψηφίους είναι και ο Αιμίλιος Βεάκης. Γράφει ο ίδιος στο ημερολόγιό του:

«Στο 1900, που παιδί αμούστακο, δεκαέξι χρονών, αποφάσιζα να αφιερώσω τη ζωή μου στο θέατρο και παρουσιαζόμουν μπρος στην εξεταστική επιτροπή της Βασιλικής Δραματικής Σχολής Γεωργίου του Α’. Σεβαστή, αλήθεια, επιτροπή, που σε γέμιζε δέος: Άγγελος Βλάχος, Βικέλας, Κουρτίδης, Σακελαρόπουλος, Θωμάς Οικονόμου. Είχα την τύχη να ‘μαι κι εγώ ένας από τους 18 νέους που πέτυχαν, ανάμεσα σε 118 υποψηφίους, στη διπλή δοκιμασία των εξετάσεων. Έδωσα Μάκβεθ, Αμλέτο, και Φιλανθρωπινό από την “Μαρία Δοξαπατρή” του Βερναρδάκη. Μπήκα χωρίς μέσα, χωρίς καμιά ιδιαίτερη στάση. Οι συγγενικές μου οικογένειες δεν ήθελαν ούτε να τ’ ακούσουν. Ήταν για μένα θρίαμβος. Πήρε το μυαλό μου αέρα!»

Αιμίλιος Βεάκης
Πηγή εικόνας: www.kaliterilamia.gr 5

Ένα μεγάλο ταλέντο στα μικρά αυτοσχέδια θεατράκια της επαρχίας

Το 1901 η Σχολή κλείνει και ο Αιμίλιος Βεάκης, 17 ετών μόλις, αρχίζει να βγάζει το ψωμί του στα «παλιοσάνιδα της σκηνής», όπως γράφει ο ίδιος. Ξεκινά από τον Βόλο και τον θίασο του Ευάγγελου Νίκα παίζοντας στην κωμωδία «Ποιους βάζουμε στα σπίτια μας» Τον Ιούλιο του 1901 παίζει στην Αθήνα για πρώτη φορά τη φάρσα του Φεντώ «Σαμπινιόλ με το Στανιό», με τον ίδιο θίασο, και ξεχωρίζει ήδη με το ταλέντο του. Αν και μετά από αυτή του την επιτυχία του προτείνουν να παίξει στη «Νέα Σκηνή» και το «Βασιλικόν», εκείνος επιλέγει να συνεχίσει τις περιοδείες του στην επαρχία.

Διαβάστε επίσης  3 Φεβρουαρίου 1468: Το τέλος του Γουτεμβέργιου

Για δεκατρία χρόνια παίζει θέατρο ασταμάτητα στα πιο απίθανα μέρη. Πατάρια, πρόχειρες κατασκευές με σανίδια σε αυλές, καφενέδες και πλατείες γίνονται η θεατρική του σκηνή. Κι όμως, σε αυτά τα μικρά και φτωχικά αυτοσχέδια θεατράκια, ο Αιμίλιος Βεάκης διευρύνει του καλλιτεχνικούς του ορίζοντες και ξεδιπλώνει το ταλέντο του, υποδυόμενος αμέτρητους ρόλους, σ’ ένα ευρύ ρεπερτόριο που εναλλάσσεται συνεχώς. Συνεχίζει έτσι, ως το 1907, δίνοντας αμέτρητες παραστάσεις και τονώνοντας το ηθικό και το εθνικό φρόνημα κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα. Σ’ αυτή την περίοδο, περίπου παντρεύεται την πρώτη του σύζυγο, την ηθοποιό Μαρία Ράμφου, κόρη του ηθοποιού Γιάννη Ράμφου. Το 1908 περιοδεύει στην Κύπρο και στην Καλαμάτα και ως το 1911 περιπλανιέται στην τουρκοκρατούμενη βόρεια Ελλάδα.

Το 1912 επιστρατεύεται και πολεμά στην πρώτη γραμμή στον ελληνοτουρκικό και ελληνοβουλγαρικό πόλεμο (1912 – 1913). Κατόπιν επιστρέφει στην Αθήνα και παίζει με το θίασο του Τηλέμαχου Λεπενιώτη και της Χριστίνας Καλογερίκου, στο έργο «Πολιτική που σκοτώνει» και στο μονόπρακτο «Η μέγκενη» του Λουίτζι Πιραντέλο.

Αιμίλιος Βεάκης
Πηγή εικόνας: www.mixanitouxronou.gr

Ο Αιμίλιος Βεάκης καθιερώνεται στο Ελληνικό θέατρο

Οι χρονιές που ακολουθούν (1915-1916) είναι σημαντικές καθώς συνεργάζεται με την Μαρίκα Κοτοπούλη και ακολουθεί η συνεργασία του με την Κυβέλη (1917-1918).  Το 1919 παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον «Οιδίποδα Τύραννο», σε σκηνοθεσία Φώτου Πολίτη οπότε και πλέον καθιερώνεται στο θεατρικό πάλκο. Οι άνθρωποι του θεάτρου αρχίζουν να συζητούν για το μεγάλο ταλέντο, την δύναμή και την επιβλητικότητά του επάνω στην σκηνή.

Το 1932 ιδρύεται το Εθνικό Θέατρο, όπου ο Αιμίλιος Βεάκης διαπρέπει στα χρόνια που ακολουθούν παίζοντας σε πολύ σημαντικές παραστάσεις, κορυφαίους ρόλους, της ελληνικής και παγκόσμιας δραματολογίας. Δίπλα σε μεγάλα ονόματα της εποχής όπως οι: Κατίνα Παξινού, Αλέξης Μινωτής, Μαρίκα Νέζερ, Ελένη Παπαδάκη και άλλους και υπό την καθοδήγηση των σκηνοθετών Φώτου Πολίτη και Δημήτρη Ροντήρη δίνει τις σημαντικότερες παραστάσεις του όπως: οι: «Αδελφοί Καραμάζωφ» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, «Θείος Βάνιας» του Άντον Τσέχωφ, «Αγαμέμνων» του Αισχύλου, Καίσαρ και Κλεοπάτρα» του Μπερνάρ Σω, και το 1938 πρωταγωνιστεί στο έργο «Βασιλιάς Ληρ» του Σαίξπηρ, ένας ρόλος που ονειρευόταν από παιδί.

Χρειάστηκε να περάσουν 38 ολόκληρα χρόνια για να εκπληρώσει το όνειρό του, και είχε φτάσει στα 54 του χρόνια, πια. Μα από το 1933 ο Βεάκης είχε αντιγράψει με το χέρι του τον ρόλο, σε μια νέα μετάφραση του Βασίλη Ρώτα, το είχε συρράψει και το κουβαλούσε μαζί του όπου κι αν βρισκόταν.

Αιμίλιος Βεάκης
Πηγή εικόνας: arcadia938.gr

Ο Βασιλιάς Ληρ είναι Έλληνας

Στις 21 Οκτωβρίου του 1938, στο Εθνικό Θέατρο, ο Αιμίλιος Βεάκης γίνεται ο Έλληνας Βασιλιάς Ληρ και το όνειρο υλοποιείται. Η ερμηνεία του είναι τέτοιας δύναμης που συγκλονίζει και προκαλεί δέος. Ο μεγάλος ηθοποιός Λόρενς Ολίβιε, βλέποντας μια φωτογραφία του Αιμίλιου Βεάκη να υποδύεται τον ρόλο του Βασιλιά Ληρ, αναφώνησε: «Αυτός ο Ρωμιός είναι ο Ληρ!», και ο επίσης σπουδαίος ηθοποιός, Χάρι Μπορ, που είδε τον Βεάκη επί σκηνής δήλωσε: «Ήταν ό,τι δυνατότερο έχω δει στη ζωή μου. Εγώ δεν θα τολμούσα να παίξω έναν τέτοιο ρόλο».

Ο Αιμίλιος Βεάκης έζησε το όνειρό του 88 φορές, στις ισάριθμες παραστάσεις, ερμηνεύοντας τον απαιτητικό ρόλο του Σαιξπηρικού ήρωα μοναδικά και συγκλονιστικά όλες τις φορές. Μετά από αυτή του της επιτυχία και της ευτυχία της εκπλήρωσης του ονείρου του, τα χρόνια που ακολουθούν είναι δραματικά.

Διαβάστε επίσης  Paul Reuter: ο διαμορφωτής της Δημοσιογραφικής Επιστήμης
Αιμίλιος Βεάκης
Πηγή εικόνας: www.kaliterilamia.gr 3

Τα όνειρα στενεύουν στις συμπληγάδες των συνθηκών

Στην Κατοχή αναγκάζεται να αποχωρήσει από το Εθνικό Θέατρο. Το 1941, δύο μέρες μετά από μια ακόμη θριαμβευτική παράσταση του «Οιδίποδα», συλλαμβάνεται από τους Ιταλούς και φυλακίζεται για 9 μέρες στις φυλακές Αβέρωφ.

Κατόπιν οργανώνεται στο ΕΑΜ και τον Δεκέμβριο του 1944, βρίσκεται, μετά από πολλές περιπέτειες και σε τρομερά αντίξοες συνθήκες στην Πάρνηθα. Εκεί, στα Δερβενοχώρια, και παρόλο που η υγεία του είναι ιδιαίτερα κλονισμένη, οργανώνει έναν αυτοσχέδιο θίασο, δίνοντας κουράγιο και θάρρος με τις παραστάσεις του στους κατοίκους των χωριών και στους ΕΛΑΣίτες, που αποτελούν το κοινό του.

Ο Αιμίλιος Βεάκης επιστρέφει στην Αθήνα μετά την συμφωνία της Βάρκιζας. Η δεξιά κυριαρχεί και ο ίδιος, λόγω της ιδεολογίας του, είναι εχθρός για το καθεστώς. Μετά από κλήση του ανακριτή, τον Μάρτιο του 1945, με σκοπό να υπογράψει την λεγόμενη «δήλωση μετανοίας», ο ίδιος γράφει στο υπόμνημά του, μεταξύ άλλων:

«Μισώ τα τυραννικά καθεστώτα, το φασισμό και τη βία. Πιστεύω ότι ο ιμπεριαλισμός οδηγεί και διαιωνίζει την αλληλοσφαγή των εθνών. Επιζητώ και εύχομαι την ειρηνική συμβίωση των λαών της Γης κάτω από ελεύθερα δημοκρατικά καθεστώτα. Είμαι δημοκράτης και Ανθρωπιστής».

Αιμίλιος Βεάκης
Πηγή εικόνας: iporta.gr / Ο Αιμίλιος Βεάκης με τον θίασό του (1949).

Ο Αιμίλιος Βεάκης διώκεται για τις ιδέες του μα επιμένει να αντέχει

Το καθεστώς έχοντας συνεχώς στο στόχαστρο τον Βεάκη δεν του άφηνε περιθώρια να δράσει όπως ήθελε. Βρέθηκε έξω από το εθνικό θέατρο και αργότερα απολύθηκε και από το ωδείο όπου δίδασκε. Παρά την άσχημη κατάστασή του, συνέχισε στηρίζοντας το θέατρο και τον θίασο των «Ενωμένων Καλλιτεχνών» όπου έδωσε παραστάσεις ως το 1946. Αργότερα δημιούργησε ένα θίασο με τον Γιώργο Παππά, ωστόσο το κλίμα και οι ταλαιπωρίες που του επέβαλλαν συνεχώς τον ανάγκασαν τελικά να αποχωρήσει από το θέατρο που λάτρευε και να αρκεστεί στην πενιχρή του σύνταξη, το 1947.

Λίγο καιρό πριν πεθάνει, και μετά από έντονες, δημόσιες, διαμαρτυρίες, το Εθνικό Θέατρο κάλεσε ξανά τον Αιμίλιο Βεάκη το 1951, οπότε έπαιξε και τους τελευταίους του ρόλους, συνεργαζόμενος με την Κυβέλη. Ο Αιμίλιος Βεάκης είχε την επιθυμία να πεθάνει πάνω στη σκηνή. Αργότερα η Κυβέλη είχε πει, πως ο Βεάκης στο τέλος κάθε παράστασης έλεγε λυπημένος: «Ούτε και σήμερα πέθανα».

Αιμίλιος Βεάκης
Πηγή εικόνας: www.se-skepseis.gr / Τα καμαρίνια του Βεάκη και της Κοτοπούλη (Θεατρικό Μουσείο).

Ο μεγάλος ηθοποιός Λυκούργος Καλλέργης είχε γράψει στη μνήμη του σπουδαίου Αιμίλιου Βεάκη:

«Είχα τότε την τύχη να παρακολουθήσω τον Βεάκη στο Εθνικό Θέατρο, σαν νέος ηθοποιός, στο Βασιλιά Λιρ, τη μέρα που και ο Γάλλος ηθοποιός Χάρι Μπορ, καθηλωμένος στο επίσημο θεωρείο, παρακολουθούσε έκπληκτος την παράσταση. Είχε μείνει άναυδος μπροστά σ’ αυτή την τιτάνια δημιουργία. Μα περισσότερο άναυδος έμεινε όταν άκουσε στα παρασκήνια που πήγε να χαιρετήσει τον ίδιο τον Βεάκη –και ήμουν εκεί- να του λέει ότι κάθε μέρα παίζει το βασιλιά Λιρ, σε δύο παραστάσεις. Όσοι είδανε τον Βεάκη στο ρόλο αυτό δεν θα ξεχάσουν ποτέ τη συγκλονιστική ερμηνεία του στο βασιλιά Λιρ, που υπήρξε μια παγκόσμια και αξεπέραστη μέχρι σήμερα δημιουργία.
Μα ήρθαν οι μέρες της Κατοχής, της Αντίστασης, των Δεκεμβριανών, του Εμφύλιου και ο Βεάκης, μαζί με όλους τους προοδευτικούς καλλιτέχνες, βρέθηκε από το 1942 έξω από το Εθνικό Θέατρο. Βρέθηκε κι αυτός άνεργος και κατατρεγμένος. Μετά το Δεκέμβρη άρχισε ο συστηματικός παραμερισμός του καλλιτέχνη και η προσχεδιασμένη συντριβή του από τους πολιτικούς αντιπάλους, Γερμανούς και Έλληνες.
Το 1950 τον ξαναπαίρνουν στο Εθνικό. Του δίνουν να παίζει κάποια ρολάκια, σαν από ελεημοσύνη για να παίρνει το μισθό. Η πίκρα του είχε ξεχειλίσει. Η ευαισθησία του είχε πληγωθεί βαθιά κείνες τις μαύρες μέρες. Δεν μπορούσε ν’ αντέξει. Το μυαλό και η τρυφερή καρδιά του βασανίζονταν. Αποζητούσε το θάνατο. Σαν το βασιλιά Λιρ ένιωθε κι αυτός πως είχε προδοθεί. Κάθε μέρα έλεγε και ξανάλεγε στους συναδέλφους του πίσω από την αυλαία του Εθνικού, όταν τέλειωνε το ρολάκι του (και σ’ αυτά τα τελευταία ρολάκια έκανε δημιουργίες αξέχαστες): «Αχ, φίλοι μου, όπως βλέπετε, δεν πέθανα ούτε σήμερα. Σπουδαίο πράγμα ο ηθοποιός να πεθαίνει στη σκηνή σαν έρθει η ώρα του».
Και πραγματικά δεν άργησε να έρθει εκείνη η ώρα. Κάποια μέρα του Ιούνη του 1951 έσβησε, αθόρυβα, ταπεινά, τίμια».

Αιμίλιος Βεάκης
Πηγή εικόνας: www.mixanitouxronou.gr

Το συγγραφικό έργο του Αιμίλιου Βεάκη και οι συμμετοχές στον κινηματογράφο

Ο Αιμίλιος Βεάκης εκτός από ηθοποιός και δάσκαλος της υποκριτικής υπήρξε και συγγραφέας.
Το 1914 δημοσίευσε το έργο «Πολεμικές εντυπώσεις». Πρόκειται για ένα μικρό αφήγημα από την συμμετοχή του στους βαλκανικούς πολέμους.

Διαβάστε επίσης  Άντι Γουόρχολ: Ο νωχελικός επαναστάτης της Pop Art

Το 1926 εξέδωσε μια μικρή ποιητική συλλογή με τίτλο «Τραγούδια της αγάπης και της ταβέρνας». Αργότερα εκδόθηκε η ποιητική του συλλογή «Δερβενοχώρια» και το 2005 κυκλοφόρησαν οι «Θεατρικές Αναμνήσεις». Πρόκειται για τέσσερις αφηγήσεις του που δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στο λογοτεχνικό περιοδικό «Ελληνικά Γράμματα το 1928 και το 1929.

Ο Αιμίλιος Βεάκης έγραψε επίσης θεατρικά έργα, όπως το έργο «Η Ρηνούλα», σε τρείς πράξεις, το μονόπρακτο έργο «Οι χρεωκοπημένοι», καθώς επίσης και τα έργα «Οι θεατρίνοι», «Συμπληγάδες», την κωμωδία «Εφτά εκατομμύρια εισόδημα» και άλλα. Επίσης διασκεύασε το μυθιστόρημα του σπουδαίου Ρώσου συγγραφέα Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι «Ταπεινοί και Καταφρονεμένοι» το οποίο έργο και ανέβασε στην σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

Αιμίλιος Βεάκης
Πηγή εικόνα: www.se-skepseis.gr / Με την Μιράντα Μυράτ Στον «Κατά φαντασίαν ασθενή» του Μολιέρου (1937).

Στον πρόλογο του βιβλίου «Θεατρικές του Αναμνήσεις», ο Γιάννης Βαρβερης, γράφει για τον Αιμίλιο Βεάκη:

«Όλες όμως οι φήμες και η προφορική παράδοση μιλούν για έναν εκπληκτικό ηθοποιό με τρείς μεγάλες αρετές: την απλότητα και άρα τον πολύ σύγχρονο χαρακτήρα της υπόκρισης, το βάθος και το πάθος της ερμηνείας, όσο μονοδιάστατος ή περιορισμένος κι αν ήταν ο ρόλος και, ιδίως η τρομερή μεταμορφωτική του ικανότητα. Ο ευτραφής Βεάκης μπορούσε απ’ τη μια στιγμή στην άλλη να εγκαταλείψει τον θηριώδη Φάλσταφ του Σαίξπηρ για να διδάξει την πανούργα και φινετσάτη Φανή στον «Πειρασμό» του Ξενόπουλου».

Για την απλότητα και ταπεινότητα των αγίων που διέθετε ο Βεάκης, αναφέρει και ο Αιμίλιος Χουρμούζιος, μεταξύ άλλων, στην εφημερίδα «Η Καθημερινή» (19/9/1957):

«Η ελληνική σκηνή αν τον εχώρεσε, είναι γιατί ο Αιμίλιος Βεάκης περπάτησε πάνω στα σανίδια της με την απλότητα και ταπεινοφροσύνη των αγίων».

Ο Αιμίλιος Βεάκης θήτευσε στο θέατρο μισό αιώνα, ερμηνεύοντας σχεδόν 200 ρόλους από τους πιο σημαντικούς του παγκόσμιου και ελληνικού θεατρικού ρεπερτορίου. Επίσης είχε συμμετάσχει στις εξής, ελάχιστες ταινίες, του κινηματογράφου: Μαρία Πενταγιώτισσα (1926), Έρως και κύματα (1927), Αστέρω, το λιμάνι των δακρύων (1929), Η φωνή της καρδιάς (1943), Η ανθοπώλις των Αθηνών (1945), Πρόσωπα Λησμονημένα (1946), Τα αρραβωνιάσματα, Οι Απάχηδες των Αθηνών (1950).

Αιμίλιος Βεάκης
Πηγή εικόνας: www.protagon.gr / Με την Νίτσα Τσαγανέα στην ταινία “Η φωνή της καρδιάς” (1943).

Το λυπημένο τέλος

Ο Αιμίλιος Βεάκης έφυγε από την ζωή, ξεχασμένος και πένης, από εγκεφαλικό επεισόδιο, στις 29 Ιουνίου του 1951, σε ηλικία 66 ετών. Άφησε πίσω την δεύτερη σύζυγό του, Σμαράγδα Βεάκη και τα τρία του παιδιά, την Μαίρη, τον Γιάννη και τον Δημήτρη.

Ετάφη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Μετά θάνατον και προς τιμή του, το σύγχρονο θερινό θέατρο «Σκυλίτσειο» στη Καστέλα που είχε ανεγερθεί από τον δήμαρχο Αριστείδη Σκυλίτση το 1969, μετονομάσθηκε σε «Βεάκειο» το 1976. Το 1994, καθιερώθηκε από το θεατρικό μουσείο η απονομή, ανά διετία, επάθλου με την ονομασία «Αιμίλιος Βεάκης» για την ερμηνεία Α’ ανδρικού ρόλου, καθώς επίσης καθιερώθηκε και το «τιμητικό έπαθλο Βεάκη» για την συνολική προσφορά στο θέατρο. Προτομή του Αιμίλιου Βεάκη υπάρχει στην δεξιά πλευρά της πρόσοψης του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.

Αιμίλιος Βεάκης
Πηγή εικόνας: www.se-skepseis.gr / Μνημόσυνο επί του τάφου του Αιμίλιου Βεάκη, στο Α’ Νεκροταφείο. Στη φωτογραφία, διακρίνεται ο ηθοποιός Κ. Μουσούρης. Δίπλα του, η γυναίκα του εκλιπόντος και οι δυο του γιοι.

Στην εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού «Εκπομπές που αγάπησα», μιλούν για τον Αιμίλιο Βεάκη σπουδαίοι καλλιτέχνες και άνθρωποι που τον έζησαν από κοντά, όπως οι: Μάνος Κατράκης, Αντιγόνη Βαλάκου, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, και Φιλοποίμην Φίνος, μεταξύ άλλων. Την εκπομπή μπορείτε να παρακολουθήσετε από το αρχείο της ΕΡΤ εδώ.

Αιμίλιος Βεάκης
Πηγή εικόνας: ejournals.lib.uoc.gr

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:

Αιμίλιος Βεάκης – Αθανασίου Ζώτου / Γιώργος Α. Αργυρίου – 11/4 – Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση: anemourion.blogspot.com – Τελευταία πρόσβαση: 28/6/2021

Αιμίλιος Βεάκης – 14/12/2020 – Γιώργος Αντωνακάκης / Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση: http://neakallithea.gr – Τελευταία πρόσβαση: 28/6/2021

Ανέκδοτες σελίδες από το Ημερολόγιο του Αιμίλιου Βεάκη – Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση: ejournals.lib.uoc.gr – Τελευταία πρόσβαση: 28/6/2021

Ο αρχιερέας της θεατρικής τέχνης – Δημήτρης Γκιώνης – 26/6/2016 – Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση:www.efsyn.gr – Τελευταία πρόσβαση: 28/6/2021

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΒΕΡΝΑΣ – ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΒΕΑΚΗΣ – Γιώργος Χ. Μπαλούρδος 1/1/2018 – Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση: http://giorgosbalurdos.blogspot.com – Τελευταία πρόσβαση: 28/6/2021

Αιμίλιος Βεάκης – Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση: logomnimon.wordpress.com – Τελευταία πρόσβαση: 28/6/2021

Αιμίλιος Βεάκης – Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση: el.wikipedia.org – Τελευταία πρόσβαση: 28/6/2021

Αιμίλιος Βεάκης: Ο ηθοποιός που θα γινόταν βασιλιάς – Ανακτήθηκε από την ηλεκτρονική διεύθυνση: www.se-skepseis.gr – Τελευταία πρόσβαση: 28/6/2021

 

Γεννήθηκα και ζω στο Βόλο. Σπούδασα δημοσιογραφία και η γραφή είναι η μεγάλη μου αγάπη. Τα βιβλία και οι βόλτες στην πόλη και στην φύση, γεμίζουν ευχάριστα τον ελεύθερό μου χρόνο. Οι άνθρωποι είναι πάντα έμπνευση για μένα και θεωρώ πως τα πάντα γύρω μας, ακόμη και τα πιο απλά, μπορούν να μας διδάξουν, αρκεί να τα παρατηρούμε από κάθε οπτική.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Φούστα πάνω από παντελόνι: Ένα αμφιλεγόμενο trend

Η επιστροφή του trend!Από το τότε στο τώραΜε τις ρίζες
Παλάτι Αιγών Διεθνής κριτική

Καταδίκη για το Παλάτι Αιγών: Διεθνής Κριτική στην Ελλάδα

Διεθνής Κριτική: Αμφισβητούνται οι Αποκαταστατικές Εργασίες στο Παλάτι των Αιγών/Βεργίνας