Ο κύκλος που δεν ήταν φαύλος-Από την Κυριακή Καραστάθη

Αστικά κέντρα γκρι ,όλο και πιο αφιλόξενα για παιδικά μάτια και παιδικές ψυχές, χώροι για παιχνίδι που εξαφανίζονται σαν μανιτάρια μέσα σε αρχούμενο εργοτάξιο, πράσινο σε τόνους γκρι, γειτονιές, γυμνές σε κοινούς κινδύνους ακόμα και για περαστικούς ενήλικες. Και κάπου ανάμεσά τους , ο μέσος σώφρων γονέας, να αναζητά μια γειτονιά, που αντέχει το πορτοφόλι του και αξίζει στο παιδί του. Μα ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.

Ας μιλήσουμε για την πρωτεύουσα και το κέντρο της ,ας αναζητήσουμε μια γειτονιά του Δήμου Αθηναίων κι ας εμείνουμε στο αίσθημα ασφάλειας που θα πρέπει να εμπνέει σε μια οικογένεια με παιδιά. Δεν φανταζόμαστε γειτονιές ιδανικές-άρα και ακριβές, με παιδικές χαρές, δεντροφυτεμένες ,με δρόμους ακίνδυνους να τους διασχίσει ένα παιδί χωρίς την γονική επιτήρηση και καλά φωτισμένους τα βράδια. Ας είμαστε ρεαλιστές: έχουν παρέλθει οι εποχές και οι περιοχές που οι γονείς δεν ήταν απαραίτητοι κατά τη βόλτα των παιδιών τους στη γειτονιά. Γι’ αυτόν τον λόγο ίσως, τα κριτήρια για μια βιώσιμη γειτονιά για οικογένεια να συνοψίζονται σε: κοντινό σχολείο και φροντιστήριο, χώροι για τις δραστηριότητες των παιδιών, υπαρκτά πεζοδρόμια και λίγο πράσινο. Κριτήρια που εύκολα κανείς φαντάζεται ότι τίθενται-άγνωστο αν ικανοποιούνται όμως.

Ο κοινός παρονομαστής παρόλα αυτά, κριτής και κριτήριο όλων ,δεν παύει να είναι, ακόμα κι αν τον παραβλέπουμε, τα παιδιά. Για τα ίδια τα παιδιά είναι που αναζητείται η «οικεία» αυτή γειτονιά, που να μπορεί να τα εμπνεύσει επαρκή ασφάλεια. Για τα ίδια τα παιδιά είναι που εγκρίνεται, με την πρώτη ματιά του βιαστικού οικογενειάρχη, όταν φαντάζει ικανοποιητικά φιλική. Τι όμως θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος από το μπαλκόνι του, όταν  η ζωή της πόλης ξετυλίγεται σε αργούς ρυθμούς;

Διαβάστε επίσης  Ντόναλντ Τραμπ: τι αντιπροσωπεύει τελικα;
Advertisements
Ad 14

Ένα απόγευμα κατά την ανοιξιάτικη, περασμένη καραντίνα, θα μπορούσε να δει κανείς από το μπαλκόνι του, όχι αυτοκίνητα να τρέχουν σε σχολεία και φροντιστήρια αλλά ποδήλατα μικρά και μεγάλα στον δρόμο προς το κοντινό , μέχρι πρότινος αζήτητο πάρκο· θα άκουγε μπάλες να ηχούν και παιδιά να φωνάζουν· θα έβλεπε οικογένειες στο γειτονικό παγκάκι που συνόδεψαν τα παιδιά τους να χαρούν το ανοιξιάτικο φως  και τότε, ποιο αίσθημα θα αναδυόταν στον τυχαίο παρατηρητή- που θα  μπορούσε να ήταν ο καθένας μας, αν όχι αισιοδοξία και ασφάλεια;

Και κάπως έτσι γεννώνται τα παρακάτω ερωτήματα, αφού σαν ενήλικα παιδιά πια, τα συναισθήματά μας θα πρέπει να μας προβληματίζουν: μήπως τελικά η παρουσία των παιδιών καθιστά ασφαλείς τις γειτονιές και όχι οι ασφαλείς γειτονιές τα παιδιά ασφαλή; Μήπως πολύ απλά θα διαλέγαμε μια γειτονιά όχι γιατί είναι ήσυχη αλλά επειδή εντοπίζοντας την παιδική παρουσία μάς γεννάται το αίσθημα της ασφάλειας;   Μήπως στην ανάγκη μας να αναγνωρίσουμε την ιδανική γειτονιά  για να μεγαλώσουν παιδιά, ξεχνάμε ότι η παιδική παρουσία και ζωντάνια γεννούν το αίσθημα της ζωής σε ένα χώρο; Μήπως απορροφημένοι από τα «κουτάκια» στα οποία θα πρέπει να χωρούν οι επιλογές μας, παραβλέπουμε ποιος παράγοντας μας επιτρέπει να αισθανόμαστε καθησυχασμένοι παρατηρώντας μια γειτονιά; Μήπως ως ενήλικες, από φόβο να μην παρασυρθούμε σε πλάνες ενός κυκλικού συλλογισμού, δεν αφήνουμε τη σκέψη μας να πάρει σχήμα; Μήπως τελικά το μόνο που δεν συνειδητοποιούμε είναι το αίσθημα ότι για να «υπάρχουν οικογένειες εδώ, όλα βαίνουν ασφαλώς;» Ως σοβαροί ενήλικες όμως, οφείλουμε να αναλύσουμε με θάρρος τον συλλογισμό, την πλάνη του οποίου αποφεύγουμε:

Διαβάστε επίσης  Νέος ισχυρός μετασεισμός έπληξε το Μεξικό

Α’ ισχυρισμός : Τα παιδιά πρέπει να ζουν σε ασφαλή γειτονιά.

Β’ ισχυρισμός :Στη γειτονιά ζουν παιδιά.

Άρα η γειτονιά είναι ασφαλής.

Εσφαλμένος συλλογισμός : Λογική πλάνη εξαιτίας της  «Αρχή της αναφοράς»

 

Για να καταλήξουμε όμως στα σωστά συμπεράσματα, παραβιάζοντας την ενήλικη λογική μας, θα πρέπει να υποπέσουμε σε ένα φιλοσοφικό σφάλμα· να παρατηρήσουμε ότι ίσως ο δεύτερος ισχυρισμός, δεν είναι ισχυρισμός αλλά βιωματική αλήθεια: « Τα παιδιά συνιστούν την γειτονιά». Ώστε να καταλάβουμε τελικά, ότι ο εσφαλμένος κυκλικός ισχυρισμός που φοβόμασταν, δεν είναι μια κυκλική διαδρομή άλλα ένα μονοπάτι προς μια χαρούμενη γειτονιά· γιατί το συμπέρασμα του συλλογισμού πια είναι ότι «Η γειτονιά είναι τα παιδιά», οπότε δεν μπορεί παρά η γειτονιά να είναι ασφαλής και ο κύκλος να μην είναι φαύλος.

 

 

 

 

 

 

 

 

Καθαρόαιμη Υδροχόος,γεννημένη το 1991, γεμάτη τρέλα, δίψα για εξέλιξη, ενώ λατρεύω τους σκύλους και τα ταξίδια. Αν και πολυάσχολη, καθώς από την τοπογραφία πέρασα στη δημοσιογραφία και από εκεί στα ραδιόφωνα δεν έπαψα ποτέ να αγαπώ την αρθρογραφία....και αυτό συνεχίζω να κάνω....να ταξιδεύετε μέσα από τα άρθρα και τις σκέψεις μου. Have fun!!!

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

The Turkish Detective: Εγκλήματα με άρωμα… Κωνσταντινούπολης

Εγκλήματα στην ΠόληΗ σειρά The Turkish Detective είναι από εκείνες
Η ψυχοθεραπεία σκοτώνει τον έρωτα;

Η ψυχοθεραπεία σκοτώνει τον έρωτα;

Έρωτας και ψυχοθεραπεία – έννοιες ασύμβατεςΗ Κόλαση του Δάντη μοιάζει