Το ζοφερό τοπίο των Γαλλικών προεδρικών εκλογών

Η Γαλλία ζει αυτήν την περίοδο σε προεκλογικούς ρυθμούς με αφορμή τις προεδρικές εκλογές του  2017. Δυστυχώς τα μέχρι τώρα δημοσκοπικά δεδομένα δεν προμηνύουν κάτι θετικό τόσο για την Γαλλία όσο και για την Ευρώπη δεδομένης της επιρροής που έχει στα Ευρωπαϊκά πράγματά μια χώρα τέτοιου μεγέθους από πλευράς τόσο οικονομίας όσο και ιστορικής και πολιτιστικής σημασίας.

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις των ισλαμιστών τόσο στην ίδια τη Γαλλία ( Charlie Hebdo, Μπατακλάν) όσο και στο Βέλγιο σε συνδυασμό με τις αυξημένες προσφυγικές ροές που έχουν ως τελικό προορισμό την Γαλλία φαίνεται πως έχουν στρέψει ένα μεγάλο ποσοστό των  Γάλλων προς των ακραίο δεξιό χώρο που εκπροσωπείται από την Μαρίν Λεπέν. Μια πρώτη ενίσχυση του χώρου αυτού είχε ήδη διαφανεί στις Ευρωεκλογές του 2014 όταν το κόμμα της Λεπέν (Εθνικό Μέτωπο) έλαβε το 25% των ψήφων και αναβαθμίστηκε από περιθωριακή δύναμη σε βασικό παράγοντα της πολιτικής ζωής της χώρας. Παρά το γεγονός πως λόγω του εκλογικού συστήματος της Γαλλίας η εκπροσώπηση του Εθνικού Μετώπου στην Βουλή είναι σχετικά περιορισμένη το σίγουρο είναι πως ένα κόμμα με τέτοια εκλογική απήχηση θα έχει βαρύνουσα επιρροή τόσο στη ψήφιση νόμων όσο και στη γενικότερη στάση της κυβέρνησης σε εσωτερικά και διεθνή ζητήματα.

Με το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων της ακροδεξιάς να προέρχεται από τον συντηρητικό χώρο το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, ο κύριος εκφραστής της κεντροδεξιάς στη Γαλλία, προωθεί πλέον ανοικτά για το χρίσμα του διεκδικητή της Προεδρίας τον  Φρανσουά Φιγιόν. Ηλικίας 62 χρονών, πατέρας πέντε παιδιών  και αυστηρός Καθολικός ο Φιγιόν είναι υπέρ ενός ακραίου φιλελεύθερου προγράμματος στην οικονομία ενώ στα κοινωνικά ζητήματα οι θέσεις του, κυρίως για το μεταναστευτικό και την τρομοκρατία, ελάχιστα διαφέρουν από αυτές του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου. Ο Φιγιόν ήρθε πρώτος στις εσωκομματικές εκλογές συγκεντρώνοντας το 44% των ψήφων  στον πρώτο γύρο. Στον δεύτερο θα αντιμετωπίσει τον Αλέν Ζιπέ έναν πολιτικό μετριοπαθών αντιλήψεων ο οποίος επιθυμεί φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις αλλά χωρίς κοινωνικές ρήξεις και είναι πιο διαλλακτικός σε θέματα μετανάστευσης.

Το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα του Φρανσουά Ολάντ εμφανίζεται αποδυναμωμένο καθώς η φερεγγυότητα του έχει πληγεί τόσο από την αδυναμία του να προτείνει λύσεις σε θέματα ασφάλειας όσο και στην αποτυχία του να εκπονήσει ένα βιώσιμο σχέδιο για ανάκαμψη της γαλλικής οικονομίας και περιορισμό της ανεργίας. Παράλληλα το κόμμα εμφανίζεται διχασμένο καθώς δεν φαίνεται κάποια προτίμηση ανάμεσα στον Φρανσουά Ολάντ ή στον νυν πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς ενώ οι σχέσεις μεταξύ των δύο αντρών φέρονται να είναι υπερβολικά ανταγωνιστικές. Η πρόσφατη διάλυση της «ζούγκλας του Καλαί» που πλημύρισε ξανά τους δρόμους των μεγαλουπόλεων με άστεγους πρόσφυγες έριξε και άλλο νερό στον μύλο της δεξιάς στροφής της γαλλικής κοινωνίας.

Τέλος με τα αριστερά κόμματα αποδυναμωμένα και κατακερματισμένα η Γαλλία ακολουθεί και αυτή τον σκοτεινό δρόμο στον οποίο έχουν μπει όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη με την ξενοφοβία και το  ρατσισμό να δίνουν τον τόνο της καθημερινότητας αλλά και την οικονομική ανασφάλεια πλαισιώνει το αύριο. Το πιο ανησυχητικό στην περίπτωση της Γαλλίας είναι πως πρόκειται για μια χώρα με καθοριστικό ρόλο στην χάραξη της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδιαίτερα μετά την επικράτηση του Brexit που εάν ολοκληρωθεί αφήνει τη Γαλλία και τη Γερμανία ως τους βασικότερους πυλώνες της Ε.Ε . Μια ακροδεξιά και υπερ-νεοφιλελεύθερη Γαλλία , όπως μάλλον θα είναι αυτή που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές, θα επιταχύνει και θα οξύνει την συντηρητικοποίηση όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης πράγμα που θα κάνει τη ζωή και την ελευθερία τόσο των Ευρωπαίων όσο και των μεταναστών πραγματικά επισφαλή και δύσκολη. Μια Ευρώπη φρούριο και Μεγάλος Αδερφός ταυτόχρονα που θα βάζει την ασφάλεια και την εθνική καθαρότητα πάνω από την δημοκρατία και την ατομική ελευθερία φαίνεται να γίνεται όλο και πιο πιθανή πραγματικότητα στο κοντινό μέλλον.