Ινδία-Πακιστάν και ο φόβος ενός πυρηνικού πολέμου

Σαν σήμερα στις 22 Σεπτεμβρίου 1965 τερματίστηκε ο δεύτερος κατά σειρά πόλεμος μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν για την «ευαίσθητη» περιοχή του Κασμίρ, την οποία διεκδικούν και τα δύο κράτη και βρίσκεται βορειοδυτικά της Ινδίας και βορειοανατολικά του Πακιστάν. Αυτή την στιγμή η περιοχή του Κασμίρ είναι τριχοτομημένη μεταξυ Ινδίας, Πακιστάν και Κίνας , αλλά η κατάσταση στην περιοχή είναι εδώ και πολλές δεκαετίες τεταμένη, καθώς έχουν ήδη πραγματοποιηθεί αρκετοί πόλεμοι μεταξύ Ινδίας και Πακισταν( 1947, 1965, 1971, 1999) για την συγκεκριμένη περιοχή. Ενώ, και σήμερα οι συγκρούσεις μεταξύ των δύο κρατών για την περιοχή είναι πολύ έντονες, με την απειλή ακόμη και ενός πυρηνικού πολέμου να είναι ορατή.

Η Ινδία και το Πακιστάν γνώρισαν την ανεξαρτησία τους από την Μεγάλη Βρετανία το 1947 και το ίδιο μόλις έτος ξέσπασε ο πρώτος πόλεμος μεταξύ τους για την περιοχή του Κασμίρ γνωστός και ως πρώτος πόλεμος του Κασμίρ. Τον πόλεμο ξεκίνησε το Πακιστάν για να εξασφαλίσει την κυριαρχία του στην περιοχή του Κασμίρ. Ο πόλεμος έληξε την 1 Ιανουαρίου 1949 με το Πακιστάν να καταφέρνει να κατακτήσει περίπου το 1/3 του Κασμίρ. Από τότε και ως σήμερα η υπόθεση Κασμίρ αποτελεί ένα από τα πιο δισεπίλυτα προβλήματα διεθνώς, αυτό συμβαίνει διότι οι μέχρι τώρα διαπραγματεύσεις μεταξύ των δυο χωρών για την διευθέτηση του ζητήματος δεν έχουν αποτελέσματα, καθώς ούτε η Ινδία ούτε το Πακιστάν δεν δέχονται ως λύση την ανεξαρτησία της περιοχής.

Το επίφοβο λοιπόν της κατάστασης, δημιουργείται από την συνεχή αύξηση των πυρηνικών εξοπλισμών για την Ινδία και το Πακιστάν που φαίνεται τα τρέχουν μεταξύ τους  ένα «επικίνδυνο» αγώνα δρόμου για την στρατιωτική πυρηνική υπεροχή. Πιο συγκεκριμένα, το Πακιστάν έχει ένα από τα ταχύτερα αναπτυσσόμενα πυρηνικά οπλοστάσια παγκοσμίως, θέλοντας έτσι, με την πυρηνική ισχύ να αντιμετωπίσει την επιρροή της Ινδίας στην περιοχή. Η Ινδία από την άλλη ενισχύεται και αυτή με πυρηνικά όπλα, αλλά με πιο αργούς ρυθμούς, ωστόσο, αυτή την στιγμή η Ινδία αγοράζει το 10% της παγκόσμιας αγοράς όπλων ενώ το Πακιστάν το 5% . Αυτά τα στοιχεία αντικατοπτρίζουν την ακόρεστη ανάγκη των αναφερθέντων κρατών για κάθε είδους όπλα και κάνει εμφανές το πόσο πιθανός είναι ένας νέος πόλεμος μεταξύ τους, ο οποίος αυτή τη φορά μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικός.

Η κρίση μάλιστα  στις σχέσεις Ινδίας-Πακιστάν το 2002 έφερε για πρώτη φορά δυο κράτη κοντά σε πυρηνικό πόλεμο μετά και την κρίση των πυραύλων της Κούβας το 1961.Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι υπάρχουν διαβεβαιώσεις από την Ινδία ότι δεν πρόκειται να προβεί στην χρήση των πυρηνικών όπλων «πρώτη», κάτι που δεν ισχύει και για το Πακιστάν που δεν έχει μέχρι στιγμής ξεκαθαρίσει την θέση του πάνω σε αυτό το μείζον ζήτημα για όλη την ανθρωπότητα.

Συμπερασματικά λοιπόν, από την στιγμή που δεν είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό πως ούτε η Ινδία ούτε το Πακιστάν αποποιούνται ξεκάθαρα την μελλοντική χρήση των πυρηνικών όπλων που διαθέτουν, θα πρέπει να κινητοποιηθεί η διεθνής κοινότητα , έτσι ώστε να βρεθεί μια πολιτική λύση μεταξύ των δυο χωρών για την περιοχή του Κασμίρ όσο δύσκολο και αν ακούγεται αυτό και να υπάρξουν επίσης πιέσεις για την σταδιακή μείωση του πυρηνικού εξοπλισμού τους. Καθώς σε αντίθετη περίπτωση όλη η υφήλιος θα βρίσκεται υπό την σκιά και τον φόβο του πυρηνικού ολέθρου .