“Χωρίς ελπίδα” της Γεωργίας Αγγελοπούλου

Η Χρύσα περνάει όλο και περισσότερο χρόνο στο υπόγειο, παρατήρησε ο πατέρας της.

Ήταν μόλις μερικές εβδομάδες  που η κόρη του είχε σταματήσει τη ψυχοθεραπεία μετά το θάνατο της μητέρας της. Ήταν περίεργος, η αλήθεια είναι. Αλλά ήξερε ότι χρειαζόταν χώρο και χρόνο για να συνέλθει. Κι έτσι διάλεξε να το προσπεράσει, ακόμα κι όταν του ζήτησε να μεταφέρει τον υπολογιστή της κάτω.

Ήταν μόνο όταν γύρισε σπίτι με ένα κουτί γεμάτο εργαλεία που τελικά ενέδωσε στην περιέργεια του.

Advertisements
Ad 14

«Χρύσα; Συγνώμη που επεμβαίνω αλλά τι είναι όλα αυτά;» ρώτησε

Η Χρύσα έκανε μια μεγάλη παύση πριν απαντήσει. Εντελώς διαφορετική από το κορίτσι που ήταν πριν ένα χρόνο. Μια ενθουσιώδης πολυλογού που θα απαντούσε με παραγράφους ολόκληρους.

«Δοκιμάζω…» έκανε άλλη μια παύση ψάχνοντας τις σωστές λέξεις. «Δοκιμάζω κάτι στη Ρομποτική.»

«Ρομποτική;»

«Ναι.» συνέχισε η Χρύσα «Όλοι χρειάζονται ένα χόμπι, σωστά;»

Ο πατέρας της έγνεψε. «Ναι, φυσικά.»

Τουλάχιστον ήταν καλύτερο από το να κάθεται στο δωμάτιο της χωρίς να κάνει τίποτα. Θα ξέφευγε το μυαλό της κιόλας από το περιστατικό.

Η Χρύσα παραπάτησε λίγο κατεβαίνοντας στο υπόγειο και παραλίγο να ρίξει την κούτα. Ο πατέρας της κατάλαβε πως δυσκολευόταν αρκετά.

«Θες βοήθεια μήπως με την κούτα;» ρώτησε.

«Θα τα καταφέρω.» απάντησε και κατέβηκε κάτω.

Δεν ήξερε πολλά από τη ρομποτική που ασχολούνταν η κόρη του αλλά ήταν χαρούμενος που βρήκε κάτι να τη χαροποιεί.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Ένας μήνας πέρασε από τότε που η Χρύσα άρχισε το χόμπι της. Όλο αυτόν τον καιρό, ο πατέρας της δεν έβρισκε πολύ χρόνο να συζητήσουν. Μερικές φορές του ζητούσε χρήματα να αγοράσει κάποια υλικά κι αυτό ήταν. Είχε αφιερωθεί σε αυτό που έκανε και δεν της άρεσε να σταματάει. Άρχισε ακόμα και να τρώει στο υπόγειο.

Αυτό ανησύχησε λίγο τον πατέρα της αλλά δεν ήξερε πως να της μιλήσει για αυτό. Θεωρούσε ότι είχε προσηλωθεί σε αυτή τη δραστηριότητα για να μην σκέφτεται τίποτα άλλο. Αλλά σήμερα ανησύχησε λίγο παραπάνω. Ήταν τρεις το πρωί και δεν την είχε ακούσει ακόμα να ανεβαίνει στο δωμάτιο της.

Κατέβηκε να κοιτάξει λοιπόν. Ήταν εκεί κι είχε αποκοιμηθεί πάνω στο γραφείο που είχε μετακινήσει κάτω. Δεν ήθελε να την ξυπνήσει, ήταν πολύ αργά. Αλλά έκανε πολύ κρύο εκεί. Έφυγε από το υπόγειο για να γυρίσει λίγο αργότερα με μια κουβέρτα. Δεν ήταν χοντρή αλλά θα την κράταγε σίγουρα ζεστή. Πήγε κοντά της και την σκέπασε.

Διαβάστε επίσης  "Τρεις Ιστορίες" της Στέλλας Χριστοφόρου

Ξόδεψε λίγο χρόνο να κοιτάξει γύρω του. Υπήρχα σχέδια και κομμάτια από μηχανήματα παντού στο πάτωμα. Στη μέση του δωματίου υπήρχε κάτι που έμοιαζε σαν μεγάλος υπολογιστής αλλά κάπως πολύ μεγάλος και βαρύς. Δεν είχε ιδέα τι ήταν αλλά ήταν σίγουρος ότι η κόρη του ήξερε.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Τρεις μήνες μετά το περιστατικό κι η Χρύσα σπάνια έβγαινε πλέον από το υπόγειο. Μόνο για να πάει σχολείο και να συλλέξει νέα υλικά κι εργαλεία. Ο πατέρας της δεν ήξερε αν θα το χαρακτήριζε πλέον χόμπι ή εθισμό.  Είχε προσπαθήσει να της μιλήσει αλλά πάντα φαινόταν αφηρημένη.

Η μεγάλη έκπληξη ήρθε μια μέρα που διάβαζε την εφημερίδα του. Αφού διάβασε το πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα κατέληξε στις διαφημίσεις. Στο κάτω μέρος της σελίδας βρισκόταν ένα κολιέ. Δεν χρειάστηκε να κοιτάξει δεύτερη φορά για να καταλάβει ότι άνηκε στη γυναίκα του.

Κι εξαγριώθηκε. Η γυναίκα του λάτρευε αυτό το κολιέ όσο ζούσε. Το φορούσε την ημέρα του γάμου τους. Πως γίνεται να βρέθηκε στα χέρια του πωλητή; Δεν θα πουλούσα ποτέ…

Και τότε κατάλαβε. Η Χρύσα. Χρειαζόταν παραπάνω χρήματα για τον εθισμό της στο υπόγειο.

«Χρυσά.» φώναξε νευριασμένα. Δεν του απάντησε.

Άνοιξε θυμωμένα την πόρτα κι άρχισε να κατεβαίνει στο υπόγειο μουρμουρίζοντας.

Και εκεί πάγωσε.

Η Χρύσα ήταν πάλι σκυμμένη πάνω από το γραφείο μόνο που αυτή τη φορά ήταν καλυμμένο με αίμα. Ξέχασε την οργή του κι έτρεξε στο πλάι της. Υπήρχε ένα μαχαίρι στο χέρι της, χωμένο μέσα στο λαιμό της.

Δεν ανέπνεε.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Δέκα μέρες.

Δέκα μέρες από τότε που βρήκε το πτώμα της κόρης του. Το σπίτι ερευνήθηκε για να βρεθούν ενδείξεις που μπορεί να την οδήγησαν στην αυτοκτονία αλλά η έρευνα σταμάτησε μετά από δυο μέρες. Υπήρχαν πιο σημαντικά θέματα φαίνεται από την αυτοκτονία της κόρης του.

Δεν είχε κάνει τίποτα από τότε. Μόνο έπνιγε τη θλίψη του στο αλκοόλ. Η κόρη του ήταν νεκρή κι ήταν δικό του λάθος. Έπρεπε να το είχε καταλάβει. Έπρεπε να συμμετείχε στη ζωή της. Αν ήταν πιο κοντά της μπορεί να την είχε σταματήσει…

Η γυναίκα του θα είχε κάνει καλύτερη δουλειά. Αν είχε πεθάνει αυτός αντί για εκείνη στο τροχαίο τότε η κόρη τους θα ήταν τώρα ζωντανή.

Διαβάστε επίσης  "Η βροχή" της LENAMM

Αυτές οι σκέψεις πέρναγαν από το μυαλό του καθώς περιφερόταν στο άδειο σπίτι. Το δωμάτιο της Χρύσας ήταν ανέγγιχτο όπως και το υπόγειο. Στάθηκε μπροστά στις σκάλες που οδηγούσαν κάτω και τις κοίταγε. Η κόρη του πέθανε εκεί μέσα. Πέρασε τις τελευταίες μέρες της ζωής της δουλεύοντας πάνω σε ένα μηχάνημα.

Γιατί;

Γιατί ήταν τόσο σημαντικό για εκείνη που θα περνούσε τις τελευταίες της μέρες δουλεύοντας για αυτό;

Οι σημειώσεις της δεν του πρόσφεραν καμία απάντηση. Αλλά ήταν κακογραμμένες και λεκιασμένες από το αίμα. Δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα άλλο όταν θυμήθηκε ένα τετραδιάκι που χρησιμοποιούσε σαν ημερολόγιο.

Το ημερολόγιο της Χρύσας. Δεν είχε πολύ καιρό που το είχε αγοράσει. Θα μπορούσε να γράφει κάτι σημαντικό αλλά δεν το βρήκαν όταν έψαξαν το δωμάτιο της. Λογικό. Δεν πήγαινε σχεδόν ποτέ εκεί τον τελευταίο καιρό. Αν ήταν κάπου, σίγουρα ήταν στο υπόγειο.

Ξόδεψε αρκετό χρόνο ψάχνοντας παντού. Δεν το είχε ψάξει διεξοδικά η αστυνομία για αυτό ήταν σίγουρος. Όταν μετακίνησαν το πτώμα της, μερικές ώρες μετά σταμάτησε η έρευνα. Το μηχάνημα δεν αποκάλυπτε τα μυστικά της ούτε οι σημειώσεις της. Νευριασμένος κλώτσησε το γραφείο, ρίχνοντας κάτω όλα τα χαρτιά.

Και τότε σταμάτησε. Στην άκρη του γραφείου υπήρχε ένα μεταλλικό χερούλι. Φυσικά. Δεν το είχε σκεφτεί. Υπήρχε ένα μικρό άνοιγμα για να βάζεις βιβλία ή μολύβια. Γρήγορα το άνοιξε και δεν απογοητεύτηκε.

Το ημερολόγιο ήταν μέσα. Άρχισε να το διαβάζει αμέσως.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Εισαγωγή Πρώτη

Έχει περάσει μια βδομάδα από τότε που οι τρεις τους με έχωσαν μέσα στη ντουλάπα. Η μητέρα μου συνήθιζε να κρατάει ημερολόγιο όταν εργαζόταν σκληρά. Δεδομένο το τι πρόκειται να κάνω, φαίνεται σωστό να ακολουθήσω το παράδειγμα της.

Μάλλον πρέπει να ξεκινήσω από την αρχή.

Οι τρεις τους, η Μαρία, η Γιώτα κι η Σοφία, με βασανίζουν εδώ και μήνες. Δεν ξέρω γιατί άλλαξε η συμπεριφορά της Μαρίας τόσο πολύ κι από φίλη μου έγινε έτσι, ούτε γιατί οι άλλες την ακολούθησαν αλλά αυτό συνέβη. Και τελικά κατέληξαν να με κλείσουν μια ολόκληρη μέρα σε μια ντουλάπα.

Δεν θέλω να θυμάμαι πως ήταν εκεί μέσα. Αλλά όταν βγήκα έξω , διάφορα σχέδια υπήρχαν μέσα στο μυαλό μου. Λες κι αυτή η τραυματική εμπειρία με έκανε να συνειδητοποιήσω με τι θέλω να ασχοληθώ.

Μερικές αναζητήσεις στο διαδίκτυο κι είχα τις απαντήσεις μου. Τεχνητή νοημοσύνη. Θα φτιάξω ένα μηχάνημα με νοημοσύνη. Δεν αντέχω άλλο αυτά που περνάω στο σχολείο. Χρειάζομαι κάποιον να μιλήσω…

Διαβάστε επίσης  ΑΥΤΑΠ…ΑΤΗ του Δημήτρη Τσιρπανλή

Καλύτερα να ξεκινήσω.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Εισαγωγή Δεύτερη

Ο πατέρας μου με ρώτησε για τα πράγματα που έφερα για να φτιάξω αυτό το πράγμα. Θα μπορούσα να του πω την αλήθεια αλλά αυτό θα σήμαινε ότι έπρεπε να του πω τα πάντα. Δεν μπορώ να κάνω αυτό. Δεν ξέρω πως θα αντιδράσει. Θα νευριάσει; Θα καταλάβει; Δεν ξέρω. Το να λες ψέματα είναι πιο εύκολο.

Η μηχανή είναι σε εξέλιξη. Δεν μπορώ να εξηγήσω τι κάνω εκτός από το ΄΄αυτό το καλώδιο μπαίνει σε αυτή τη θύρα και κάτι συμβαίνει΄΄αλλά νομίζω ότι πάει καλά. Τουλάχιστον εδώ δεν με κακοποιεί κανένας.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Εισαγωγή Τρίτη

Όλο ξεχνάω να γράψω. Αφαιρούμε δουλεύοντας.

Χρειάζομαι παραπάνω μέλη κι εργαλεία. Δεν έχω αρκετά. Χάλασα όλο μου τα λεφτά. Δεν μπορώ να ζητήσω πάλι από τον πατέρα μου. Ίσως αν πουλήσω κάτι; Όλο και κάποιος θα υπάρχει να θέλει τις αηδίες από το δωμάτιο μου. Μπορώ να ψάξω και στα παλιά πράγματα της μαμάς.

Πρέπει να το κάνω αυτό.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Εισαγωγή Τέταρτη

Πάλι καλά που δεν έγραφα από την αρχή ημερομηνίες. Δεν έχω ιδέα τι μέρα είναι σήμερα.

Τελείωσα. Αυτό το ημερολόγιο είναι άχρηστο. Το χρησιμοποίησα μόνο τρεις φορές πριν τελειώσω τη μηχανή.

Θέλει ακόμα λίγη δουλίτσα αλλά θα τα καταφέρω. Ο πατέρας μου δεν είναι ποτέ εδώ, δεν έχω κανέναν κι η κακοποίηση στο σχολείο έχει παραγίνει.

Παρακαλώ να δουλέψει. Μόνο αυτό με νοιάζει πλέον.

Σε παρακαλώ.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Ο πατέρας της κοίταγε τις σελίδες. Δεν υπήρχε τίποτα παραπάνω γραμμένο.

Η Χρύσα είχε δεχθεί κακοποίηση. Δεν το είχε καταλάβει. Κι αυτή νόμιζε πως εκείνος ήταν απόμακρος.

«Χρύσα» σιγοψιθύρισε.

Ένα κύμα θυμού τον κατέλαβε και έριξε μια γροθιά στο μηχάνημα.

Δεν το κατάλαβε ότι τον χρειαζόταν. Στο σχολείο της φέρονταν απαίσια και το μηχάνημα αυτό, το ρομπότ της, η τεχνητή νοημοσύνη, αυτό που χρειαζόταν, δεν δούλεψε.

Ήταν σαν όλο το σύμπαν να αποφάσισε ότι όλη της η ζωή θα ήταν μια κόλαση που έπρεπε να την τερματίσει. Δάκρυα τρέξανε στα μάτια του.

Ένα λεπτό αργότερα, το ρομπότ ξεκίνησε να κάνει ένα θόρυβο. Ξαφνιασμένος, το κοίταξε κι είδε τα λαμπάκια του να ανάβουν ένα ένα.

«Δουλεύει;»

Γιατί; Γιατί τώρα; Γιατί όχι νωρίτερα;

Μια μονότονη φωνή βγήκε από το μηχάνημα

«Εκκίνηση ολοκληρώθηκε. Χαίρεται. Είμαι η Ελπίδα.»

Πηγή φωτογραφίας:

http://weheartit.com/entry/289602343?context_channel=38&context_type=inspirations

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

70s boho chic: Το trend που κάνει δυνατό comeback.

Το boho chic των 70s, εμπνευσμένο από την ανεπιτήδευτη αισθητική

Απόγνωση, Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ: Μια χειριστική πρόζα

Το αριστούργημα του Ναμπόκοφ, Απόγνωση, συντίθεται με μια συγκλονιστική πρόζα