Η περιπετειώδης και σπαρακτική ζωή της Billie Holiday

Billie Holiday

Εκατό δύο χρόνια πριν, γεννήθηκε η Billie Holiday με το όνομα Eleanora Fagan, μια από τις σπουδαιότερες φωνές της τζαζ – και όχι μόνο. Αφήνοντας μια καριέρα σχεδόν τριάντα χρόνων και μία τεράστια παρακαταθήκη τραγουδιών, έφυγε από τη ζωή μόλις στα σαράντα τέσσερά της χρόνια. Με τη ραγισμένη, αλλά και δυναμική φωνή της, άφησε τη σφραγίδα της στη μουσική καταφέρνοντας να ξεχωρίσει, παρά τις απίστευτες αντιξοότητες, τις δυσκολίες που συνάντησε από πολύ νωρίς και την πλήρη απουσία επίσημης μουσικής εκπαίδευσης.

Η ταραχώδης παιδική ηλικία

Η «ανακάλυψη» και το ξεκίνημα της καριέρας της

Billie Holiday

Τραγουδούσε τζαζ σε διάφορα μαγαζιά του Χάρλεμ σε όλη την εφηβεία της, ώσπου στα δεκαοχτώ της την ανακάλυψε ο παραγωγός John Hammond. O Hammond ήταν αυτός που της προσέφερε την πρώτη της μεγάλη ευκαιρία: να ηχογραφήσει με τον ανερχόμενο τότε κλαρινετίστα Benny Goodman και το συγκρότημά του. Αργότερα δήλωσε για τη Billie Holiday ότι ήταν η πρώτη γυναίκα τραγουδίστρια που άκουσε να τραγουδάει σαν «τζαζ ιδιοφυΐα», μιμούμενη το στυλ των μουσικών που αυτοσχεδίαζαν.

Μετά τη συνεργασία της με τον Goodman το 1934, δούλεψε με τον τζαζ πιανίστα Teddy Wilson, επηρεασμένη και από το καινούριο είδος του swing, ηχογραφώντας τραγούδια όπως το «Miss Brown to You». Εμφανίστηκε, μάλιστα, και σε ένα μικρό ρόλο, ως γυναίκα που την κακομεταχειρίζεται ο εραστής της, στην ταινία «Symphony in Black» του Duke Ellington.

Εκείνη την περίοδο, γνώρισε το σαξοφωνίστα Lester Young που ήταν για πολλά χρόνια μέλος της ορχήστρας του Count Basie. Συνδέθηκαν με μια αρκετά στενή φιλία, με τον Young να μένει με την Billie Holiday και τη μητέρα της για ένα διάστημα. Εκείνος της χάρισε το παρατσούκλι που θα τη συνόδευε σε όλη της τη ζωή, «Lady Day», όταν το 1937 ξεκίνησε περιοδεία με την ορχήστρα του Basie.Billie Holiday

Την επόμενη χρονιά, μετέβη στην ορχήστρα του Artie Shaw σε μια ριζοσπαστική κίνηση, αφού έγινε μια από τις πρώτες Αφροαμερικανίδες που συνόδεψαν λευκή ορχήστρα. Όπως ήταν αναμενόμενο σε μια φυλετικά διαχωρισμένη χώρα, η συνεργασία προκάλεσε αντιδράσεις, ειδικά στις εμφανίσεις της στο Νότο, όχι μόνο εξαιτίας της φυλής της Holiday, αλλά και του ιδιαίτερου μουσικού στιλ της, που δεν ενθουσίαζε τους συντηρητικούς ακροατές. Η τραγουδίστρια ανέχτηκε όλων των ειδών τις προσβολές και τους περιορισμούς, αφού οι κανονισμοί στα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια δεν την άφηναν καν να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με το υπόλοιπο συγκρότημα. Η σταγόνα, όμως, που ξεχείλισε το ποτήρι και την έκανε να εγκαταλείψει την ορχήστρα ήταν μάλλον όταν της ζήτησαν σε ξενοδοχείο να χρησιμοποιεί το ασανσέρ του προσωπικού, γιατί κάποιοι λευκοί πελάτες διαμαρτύρονταν.

Η σόλο καριέρα και η καταξίωση

Έχοντας συνεργαστεί με σχεδόν όλους τους μεγάλους τζαζ μουσικούς της εποχής της, η Billie Holiday ξεκίνησε να τραγουδάει μόνη της στο Cafe Society της Νέας Υόρκης, ένα κλαμπ που δεν εφάρμοζε το φυλετικό διαχωρισμό. Εκεί ξεκίνησε να καλλιεργεί τη σκηνική της παρουσία, φορώντας για πρώτη φορά τις χαρακτηριστικές γαρδένιες στα μαλλιά της και γέρνοντας το κεφάλι της πίσω την ώρα που ερμήνευε.

Διαβάστε επίσης  Νικόλαος Μάντζαρος: Ο συνθέτης του Εθνικού Ύμνου

Το 1939, ηχογράφησε δυο από τα πιο διάσημα τραγούδια της, το «God Bless The Child» που έγραψε με αφορμή έναν καβγά που είχε με τη μητέρα της για τα οικονομικά τους, και το «Strange Fruit», ένα γενναίο κομμάτι που μιλούσε για το λιντσάρισμα των Αφροαμερικανών στο Νότο. Για να ηχογραφήσει το δεύτερο, αναγκάστηκε να αλλάξει δισκογραφική. Πολλοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, μάλιστα, το απαγόρευσαν, κάτι που βοήθησε, όμως, στο να συζητηθεί ακόμα περισσότερο και να γνωρίσει μεγάλη επιτυχία. Παραμένει μέχρι σήμερα ίσως το πιο χαρακτηριστικό τραγούδι της.

https://www.youtube.com/watch?v=h4ZyuULy9zs

Αρκετά από τα τραγούδια που ηχογράφησε μέσα στα χρόνια αφορούσαν θυελλώδεις και ταραγμένες ερωτικές σχέσεις. Προέρχονταν, κυρίως, από την προσωπική της εμπειρία, αφού και οι δικές της σχέσεις ήταν καταστροφικές. Παντρεύτηκε τον James Monroe το 1941, και ενώ έπινε ήδη αρκετό αλκοόλ, ο άντρας της την έφερε σε επαφή με τα ναρκωτικά. Ο γάμος δεν κράτησε, αλλά η κατάχρηση ουσιών θα συνέχιζε να ταλαιπωρεί την Billie Holiday για την υπόλοιπη ζωή της.

Τα προσωπικά προβλήματα

Billie Holiday

Με την επιτυχία του «God Bless The Child» και των άλλων τραγουδιών της, συνέχισε την καλή επαγγελματική της πορεία ως το 1945. Τότε ήταν που έχασε τη μητέρα της, γεγονός που την οδήγησε να στραφεί ξανά στο ποτό και την ηρωίνη για να απαλύνει τον πόνο της απώλειας. Παρά τη δραματική προσωπική της ζωή, διατήρησε τη φήμη της ως το μεγάλο αστέρι της τζαζ και γινόταν ολοένα περισσότερο γνωστή. Το 1947, συνεργάστηκε με το είδωλό της, τον Louis Armstrong, στην ταινία «New Orleans». Ο εθισμός της, όμως, δημιούργησε προβλήματα, όταν την ίδια χρονιά συνελήφθη και καταδικάστηκε για κατοχή ναρκωτικών. Πέρασε ένα χρόνο σε γυναικείες φυλακές στη Δυτική Virginia.

Ακόμα και μετά που βγήκε από τη φυλακή, δεν μπόρεσε να βγάλει την απαραίτητη άδεια για να τραγουδήσει σε μπαρ και καμπαρέ εξαιτίας της καταδίκης της. Μπορούσε όμως να κάνει συναυλίες και το 1948 γέμισε όλο το Carnegie Hall, παρά το γεγονός ότι είχε τρία χρόνια να κάνει κάποια επιτυχία. Με τη βοήθεια του John Levy, ενός ιδιοκτήτη κλαμπ, κατάφερε να εμφανιστεί στο κλαμπ Ebony. O Levy έγινε σύντροφος και manager της, αν και ήταν ένας από τους πολλούς άντρες που προσπάθησαν να την εκμεταλλευτούν.

Τα τελευταία χρόνια της Billie Holiday

Billie Holiday

Ο αυτοκαταστροφικός τρόπος ζωής της είχε αρχίσει να επηρεάζει τη φωνή της. Παρ’όλα αυτά, η Billie Holiday συνέχισε τις περιοδείες και τις ηχογραφήσεις στη δεκαετία του ’50. Το 1954, έκανε μια άκρως επιτυχημένη περιοδεία και στην Ευρώπη. Αυτό, όμως, που τράβηξε ακόμα περισσότερο την προσοχή του κοινού ήταν όταν, το 1956, αποφάσισε να μοιραστεί με τον κόσμο την ιστορία της. Σε συνεργασία με τον William Dufty, δημοσιογράφο της New York Post, έγραψε και δημοσίευσε την αυτοβιογραφία της, «Lady Sings the Blues». Αν και κάποια κομμάτια του βιβλίου θα πρέπει να διαβαστούν επιφυλακτικά, καθώς παραλείπει κάποια γεγονότα – για να αποφευχθούν μηνύσεις δεδομένης της εποχής στην οποία εκδόθηκε – η αυτοβιογραφία της θεωρείται σε γενικές γραμμές ακριβής.

Διαβάστε επίσης  Γεώργιος Βιζυηνός: Η δύναμη της δημιουργίας μεταξύ λογικής και τρέλας

Η Billie Holiday συνδέθηκε ερωτικά αυτή τη φορά με τον Louis McKay. Μετά από μια ακόμη σύλληψη για ναρκωτικά, τον παντρεύτηκε στο Μεξικό το 1957. Έζησε σε ένα γάμο που πάλι μόνο ονειρικός δεν ήταν. Αν και η φωνή της είχε γίνει πιο εύθραυστη, έδωσε μια εντυπωσιακή ερμηνεία στην τηλεοπτική εκπομπή του CBS «The Sound of Jazz», μαζί με τους Ben Webster, Lester Young και Coleman Hawkins. Η τελευταία της ηχογράφηση ήταν το «Lady in Satin» το 1958, με τη φωνή της να έχει γίνει πιο βραχνή χωρίς όμως να χάνει το έντονο συναίσθημά της.

Η τελευταία φορά που τραγούδησε μπροστά σε κοινό ήταν στις 25 Μαΐου του 1959 στη Νέα Υόρκη. Λίγο αργότερα εισήχθη στο νοσοκομείο εξαιτίας προβλημάτων που είχε με το συκώτι και την καρδιά της. Ήταν τόσο εθισμένη στην ηρωίνη που συνελήφθη για κατοχή ναρκωτικών ακόμα και μέσα στο νοσοκομείο. Τελικά, στις 17 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς πέθανε από κίρρωση του ήπατος.

Billie Holiday
Η Diana Ross στην ταινία «Lady Sings the Blues» (1972)

Billie Holiday: «Η βασίλισσα της τζαζ»

Χιλιάδες κόσμου εμφανίστηκε για να την αποχαιρετήσει στην κηδεία της στο Manhattan – ανάμεσά τους πολλοί συνεργάτες και φίλοι της, όπως ο Benny Goodman και ο John Hammond. Ο τρόπος που τραγουδούσε έκανε κάθε ερμηνεία της αξέχαστη, με τους αυτοσχεδιασμούς της να αναπληρώνουν το κενό που άφηνε η απουσία μουσικής εκπαίδευσης. Η contralto φωνή της δεν είχε μεγάλη έκταση και θεωρούταν σχετικά αδύναμη. Όμως, η χαρακτηριστική εύθραυστη και, ταυτόχρονα, δυναμική χροιά της, όπως άλλωστε και το συναίσθημα που έβγαζε σε κάθε της ζωντανή ερμηνεία, την ξεχώριζε από όλες τις άλλες τζαζ τραγουδίστριες της εποχής της.

Ο Frank Sinatra είχε δηλώσει το 1958 πως ήταν εκείνες οι ζωντανές ερμηνείες της στη Νέα Υόρκη που τον είχαν επηρεάσει, όταν ήταν νέος, και πως τη θεωρούσε τη μεγαλύτερη μουσική επιρροή των τελευταίων δεκαετιών στην Αμερική για όλους τους νεότερους τραγουδιστές. Η αυτοβιογραφία της έγινε ταινία το 1972, με την Diana Ross να ενσαρκώνει την Billie Holiday, κάτι που βοήθησε να ανανεωθεί το ενδιαφέρον για τη μουσική της. Το 2000, ήταν αυτή που έβαλε την Holiday στο Rock and Roll Hall of Fame, περνώντας για πάντα το όνομά της στην αθανασία και αναγνωρίζοντας την καθοριστική της επίδραση στη μουσική.

Πηγές: wikipedia | biography.com

Είμαι η Αναστασία, σπουδάζω Αγγλική Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη, δηλώνω αμετανόητη βιβλιοφάγος, βλέπω τη μία ταινία μετά την άλλη και θέλω σε κάθε στιγμή της ζωής μου να παίζει από πίσω μουσική. Μπορείτε να με βρείτε στο anastasia16101@gmail.com.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

The Turkish Detective: Εγκλήματα με άρωμα… Κωνσταντινούπολης

Εγκλήματα στην ΠόληΗ σειρά The Turkish Detective είναι από εκείνες
Η ψυχοθεραπεία σκοτώνει τον έρωτα;

Η ψυχοθεραπεία σκοτώνει τον έρωτα;

Έρωτας και ψυχοθεραπεία – έννοιες ασύμβατεςΗ Κόλαση του Δάντη μοιάζει